گذشتن از لغزش های دیگران (2)

جملات ناب در این جلسه: 

دلیل ندیدن عیب ها و ضعف های خودمان، نوعی گرفتاری به حبّ ذات و خوشیفتگی است. همان طور که انتظار داریم خدا از گناهان و خطاهایمان بگذرد ما هم از دیگران به راحتی بگذریم که موجبات شادی و آرامش خود را فراهم نمودیم. 

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه ۴۰1 «خانواده آسمانی » مورخ ۹۴/۰۸/۲۱ ، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

ادامه‌ی شرح روایت امیرالمؤمنین:

نرم باشیم... مثل خدا

ابتلای این روایت با کلمه‌ی «علیک» آغاز شده است. در فرمایشات متخصصان معصوم هرگاه با کلمه‌ی علیک روبرو شدیم، باید، دستورالعملِ بعد از آن را، امری «واجب و ضروری» در سلوکِ خویش به سمت الله بدانیم. امیرمؤمنان بعد از این کلمه چند دستور‌العمل را به ترتیب بیان می‌فرمایند:

1- مدارا با مردم             2- اکرام علما        3- گذشت از لغزش‌های دیگران

یکی از موانعی که جلویِ گذشت انسان را از لغزش‌های دیگران می‌گیرد، عدم توانایی انسان در عیوب خودش می‌باشد.

نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در این باره می‌فرمایند:

«شما چگونه درخت را در چشم خودتان نمی‌بینید، اما خار را در چشم دیگران می‌بینید»؟!

حبّ ذات (خودشیفتگی)، سبب می‌شود که انسان عیب‌های بزرگ خودش را نمی‌بیند، امّا ضعف‌ها و لغزش‌های کوچک دیگران را براحتی می‌بیند. علت بسیاری از طلاق‌هایِ همسران، وجودِ خودشیفتگی زیاد در زوجین است، بطوری که قادر نیستند عیب‌های یکدیگر را تحمل کرده و یا از کنار آن به سادگی عبور کنند. اگر انسانها، به عیوبِ خودشان مشغول باشند، عموماً از دیدن عیوب دیگران راحت می‌شوند. سیدالشهداء (علیه‌السلام) می‌فرمایند:

«طوبى لِمَن شَغَلَهُ عَیبُهُ عَن عُیوبِ النّاسِ؛ خوشا به حال کسی که مشغول شدنش به عیوب خودش، او را از عیوب دیگران باز می‌دارد».

کمی بیندیشیم؛

آیا عیبی که از دیگران ما را می‌آزارد، واقعاً در وجود ما نیست؟ آیا مطمئنیم که در آینده به آن مبتلا نخواهیم شد؟ کسی که مشغول عیب‌ها، و آلودگی‌های دیگران می‌شود، در حقیقت از خودش غافل است.

نرم‌خویی به سبک پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)

پیامبر رحمت سه جمله‌ای را که از امیرمؤمنان (علیه السلام) در این روایت نقل کرده‌اند را روی دسته‌ی شمشیرشان حک کرده بودند؛

• از کسی که به تو ظلم کرده، بگذر؛
• با کسی که با تو قطع رحم کرده، ارتباط برقرار کن؛
• به کسی که از تو دریغ کرد، عطا کن؛

مردم حریف‌های تمرینی ما در دنیا هستند. باید بیاموزیم جوری زندگی کنیم که اِله حقیقی ما می‌خواهد، نه آن طوری که دیگران با ما رفتار می‌کنند. باید به عشق الله، با دیگران رفتار کرد، با دیگران مدارا کرد، با دیگران نرم بود، از آن­ها گذشت، آنان را بخشید، با آنان رابطه برقرار کرد و ... خداوند لطیف است، و اگر ما می‌خواهیم شبیه خدا شویم، باید با لطافت با انسان­ها رفتار کنیم.

خوش به حال کسانی که فقط و فقط بخاطر خداوند روی بخش حیوانی خود پا می‌گذارند، ظلم‌های دیگران را می‌بخشند، به دیگران سخت نمی‌گیرند، با مردم نرم خو هستند، اهل مدارا می‌باشند، و ... چرا که چنین کسانی عزت آرامش، یقین و قدرت را از خداوند دریافت خواهند کرد و پادشاهی و سلطنتِ قیامت، با آنان خواهد بود.

تحمل عیوب و بداخلاقی دیگران، قیمت انسان را در نزد خداوند بالا برده و به نورانیت او در دنیا و قیامت می‌افزاید.

زیرک‌ترین انسان‌ها کسانی هستند، کمک و عطای خود را از هیچ کس دریغ نمی‌کنند، حتی از کسانی که روزی آن­ها را تنها گذاشته و محبت‌شان را از آنان دریغ کرده اند.

کسانی که عدم مهرورزی‌های دیگران، روح بخشش و مهرورزی را از آنان سلب نمی‌کند. کسانی که اهل انتقام و جبران نیستند؛ بلکه به عشق خداوند، باران رحمت خود را بر گستره‌ی وجود همه‌ی بندگان خدا، می‌بارند؛ درست مثل خدا... و اینگونه است که شبیه خداوند می‌شوند.

     «قُلْ إِنَّ صَلاَتِی وَنُسُكِی وَمَحْیَایَ وَمَمَاتِی لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ؛ بگو: نماز من و قربانی من و زندگی من و مرگ من برای خدا آن پروردگار جهانیان است». (سوره انعام/آیه 162)

اینان کسانی هستند که تمام لحظه‌ لحظه‌ها و روابط زندگی‌شان را خرجِ عشق بازی با الله کرده، و در لابه‌لای همه‌ی روابط‌شان، فقط و فقط با خداوند معامله می‌کنند. و علامتِ این معامله، شادی و آرامشِ قلب آنان است که روز به روز بیشتر و افزون‌تر می‌گردد.

نزدیکان و دوستانِ آنان، نهایتِ استفاده را از مهربانی و رحمت آنان می‌برند. از ساده‌ترین روش‌ها برای مهرورزی به دیگران استفاده می‌کنند و بسیار زیرکانه به دنبال موقعیتی می‌گردند که خود را در دلِ خداوند، بیشتر جای دهند... .

«والحمدلله ربّ العالمین»