مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
هر کس طالب قوت روحی و سعه نفس است و می خواهد برای حضور در برزخ، برای ادراک برزخ، برای قدرت داشتن در تصرف در نظام تکوین، و خیلی چیزهای دیگر قوی باشد، باید بتواند این غضبی که به سمت او هجوم میآورد را فرو ببرد و نگذارد او را اذیت کند و شعلهور شود. از این بالاتر، اگر کسی میخواهد به آن درجات برسد، باید کاری کند که غضب با او کاری نداشته باشد. یعنی اگر غضب شلیک شد، او را شعلهور نکند. مثل دریایی که وقتی تیر شعله ور در آن میافتد، خاموش میشود. اینها نیاز به تمرین دارد.
حضرت باقر (علیه السلام) میفرماید: «لا قُوَّةَ كَرَدِّ الغَضَبِ[1] = هیچ قدرتى مانند جلوگیرى از خشم نیست.» هیچ توانی مثل رد کردن غضب نیست. رد کردن غضب، حرف قشنگی است. مثل اینکه دشمنی به تو حمله کرده و تو جا خالی بدهی تا او رد شود و هیچ تیرش به تو نخورد. قبلاً گفتیم، غضب تیر شعلهوری است از ناحیه شیطان. وقتی آمد، طوری جا خالی بده که به تو نخورد.
حضرت علی (علیهالسلام) اینگونه میفرمایند:«إیّاك و الغَضَبَ، فَأوَّلُهُ جُنونٌ وآخِرُهُ نَدَمٌ[2] = زنهار از خشم؛ زیرا آغاز آن دیوانگی و انجامش پشیمانى است.» خودِ این احساس پشیمانی اذیت کننده است. این سرزنش دائمی که انسان به خودش میکند که چرا من این کار را کردم و چرا من ...؛ سوزاننده است.
[1] . غرر الحكم : 2635.
کلیدواژه ها:
آثار استاد