کسی که مرگ را یاد کند و خود را برای آن آماده نکند، خود را مسخره کرده است

موت یک امر حقیقی است، قرآن می فرماید: «الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَكُمْ أَیُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ = همانكه مرگ و زندگى را پدید آورد تا شما را بیازماید كه كدامتان نیكوكارترید و اوست ارجمند آمرزنده» (ملک/2). خداوند موت را خلق کرده و موت یک امر خلقی است تا کدام تان بهتر عمل می کنید. موت اعتقاد ماست، یعنی این که انسان محدودیت را به سمت بی نهایت رها می کند.

 جنین در رحم مادر را در نظر بگیرید، موت های مختلف دارد. اول این که سلول تخم و یک جماد است، بعد جمادی را ترک می کند، شروع به حرکت گیاهی می کند، بعد به مرحله حیوانی می رسد و بعد از تولد به مرحله انسانی می رسد. موت همین است که شما دست از حیات محدود برمی دارید و بعد از تولد در رحم دوم یعنی دنیا قرار می گیرد و بعد موت دارد که به برزخ یا ملکوت و عالم قبر متولد می شود. عالمی که خیلی نسبت به اینجا بزرگتر و پیچیده تر است.

 لحظه موت وارد یک فضای جدید با عظمت و با پیچیدگی جدید می شوید. امام رضا (علیه السلام) می فرماید: اگر کسی خودش را برای فضای جدید آماده نکند، خودش را مسخره کرده. زندگی بدون آمادگی برای موت یک مسخرگی است، هر چه می خواهد باشد و اگر در 4 بخش زندگی طبیعی یعنی بخش های گیاهی، جمادی، حیوانی و یا عقلی به اوج موفقیت هم  برسد، زندگی اش مسخره است. ما از رحم دنیا به سمت آخرت 6 تولد «سالم»، «سالم قوی»، «ضعیف»، «بیمار»، «ناقص» و «معلول» داریم. تولدی به درد می خورد که «سالم» یا «سالم قوی» باشد.

وقتی می خواهید به وفات و موت برسید، باید سالم یا سالم قوی باشید تا از لذت های آنجا استفاده کنید. برای رسیدن به آن شادی و آرامش‏، علم و زیبایی و ... بینهایت آنجا سبک زندگی مهم است که انسان سالم زندگی کند. در مهندسی آرزوها چیزی را انتخاب کنید که به روند حرکتتان لطمه نزند. هر چه تشریفات در زندگی کم می شود، شیرینی و سلامت هم بیشتر می شود. سلامت و آرامش مهم است چه اصراری دارید به این مسابقه های دنیا و «ای کاش» گفتن ها. اَنَس می گوید: من 10 سال خادم پیامبر (صلی الله علیه و آله) بودم، یکبار کلمه «ای کاش» را از ایشان نشنیدم. تا گفتی «ای کاش» شیطان سوارت می شود.  

وقتی قرار است من در رحم دنیا برای برزخ آماده نشوم، زندگی ام همه اش مسخره است، فانتزی و پلاستیکی است. این پیام های بازرگانی که رنگ به رنگ از تلویزیون پخش می کنند، اصلاَ‌ برای افراد افسردگی می آورد. ما می بینیم که در سال هزاران نفر در اتومبیل های شان می میرند. در دریا می میرند، رفته اند شنا کنند، فکر نمی کردند، وارد برزخ شوند. کشته های رانندگی از مجموعه کشته های جنگ مان بیشتر است. ما خیلی خودمان را درگیر این زندگی های فانتزی کرده ایم. برای خیلی ازما شدنی وجود ندارد، اسم گیری از اسما الهی وجود ندارد.

تولد به برزخ شوخی بردار نیست، مرگ عروسی مؤمن است. وقتی حرف از مرگ می شود، باید قند در دلت آب شود. مرگ خیلی با شکوه و با عزت است. «انا لله و انا الیه راجعون» از قشنگترین آیات خداست؛ این آیه همه مؤمنان را شاد می کند. اگر اگر آماده نباشی، همه زندگی ات مسخره است. اگر می خواهیم مسابقه بگذاریم، باید در آمادگی به سوی موت مسابقه بگذاریم.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) می فرماید: « طوبی لمن حبس نفس فی سبیل الله = خوش به حال کسی که خودش را در راه خدا وقف کند». پیامبر در رأس ساختار ریاضی عالم است. محاسبات دست معصوم است. منشأ کل ریاضیات عالم است. معصوم وقتی به دنیا می رسد، می گوید: «لعب و لهو است»، یعنی بازیچه است؛ با خوشی های دنیایی خوش نباشید و فریب تان ندهد. وقتی می گوید: «خوش به حال» با مقیاس آخرتی می گوید که اگر انسان سراغ این مقیاس برود، دنیای انسان هم آباد می شود. یعنی انسان خودش را محکم نگهدارد و نگذارد که زیاده خواهی های چهاربخش دیگر او را پرت کند به جهنم. خودتان را سفت در این مسیر نگه دارید، اجازه ندهید، اطرفیان تان شما را وسوسه کنند.

حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) در ادامه می فرمایند: «و التماس می کند و در جستجوی شهادت در راه خداست». مسابقه و سبقت باید در چهار سطحی باشد که در نمازهای مان از خدا می خواهیم یعنی «انبیا، صدیقین، شهدا و صالحین». خداوند در سوره کهف آیه 7 می فرماید: «ما همه چیز را در زمین چشمک زن آفریدیم که ببینیم کی درست عمل می کند». انتخاب شغل‏، انتخاب همسر، انتخاب رشته و محل زندگی و ... همه چشمک زن هستند. اگر بخواهی با بزرگان محشور شوی، باید اینجا سبک درست را انتخاب کنی. این 7 موضوع 7  کارگاه است که خیلی جای کار داشته، هم جنبه نظری و هم جنبه عملی دارد.