کسی که روح جهاد ندارد، خداوند لباس ذلت به تنش می پوشاند

در وجود هر انسانی به طور فطری روح جهاد وجود دارد. یعنی روح مبارزه با ضد ارزشها، پلیدی ها، ظلم، بی­ عدالتی و طاغوت ها در وجودش هست؛ اما اگر اینها در وجود کسی نباشد، نه تنها مؤمن نیست، بلکه به تصریح قرآن انسان هم نیست.
در تقسیم ­بندی قرآنی، فقط مؤمن انسان است و غیر مؤمن اساساً باطن انسانی و حیات انسانی ندارد. اگر در جامعه ­ای این روح حاکم شود؛ پلیدی ها، بی­ عدالتی ­ها و فسادها نمی تواند رواج پیدا کند و طاغوتی ها نمی توانند بر یک جامعه حاکمیت پیدا کنند. اما ترس از جهاد و شیفتگی نسبت به دنیا و مظاهر آن، سنگین شدن روی زمین به تعبیر قرآن «اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ» باعث می شود که هر فسادی در جامعه اسلامی نفوذ و رواج پیدا کند و حتی حاکم شود.

امیرالمؤمنینA در نهج ­البلاغه خطاب به یارانش می فرماید: «یا اَشباحَ الرِجال وَ لا رِجال = ای کسانی که شبیه مرد هستید، اما مرد نیستید» خیلی تعبیر تند، تکان ­دهنده و غم ­انگیزی است.
«ای شبیه مردان که مرد نیستید، هر بار که شما را به جهاد دعوت می کنم، بهانه­ ای می آورید: یک بار می گویید گرم است؛ یکبار می گویید سرد است؛ یکبار فصل کاشت و برداشت را بهانه می کنید؛ خدا من را از شما بگیرد و بدتر از من را به شما بدهد و یا شما را از من بگیرد و بهتر از شما را به من بدهد؛ آرزو می کردم که ده تا از شما را بدهم و یکی از یاران معاویه را بگیرم».

 همین کوتاهی یاران حضرت، منجر به شکست و شهادت امیرالمؤمنینA، حضرت مجتبیA، سیدالشهدا و سایر معصومانB شد که آن فاجعه بزرگ و مصیبت عظیم کربلا به وجود آمد.

علی A که در نهج ­البلاغه درباره ی کسی که روح جهاد و روح انقلابی ندارد می فرمایند: «اَلبَسَهُ الله لِباسَ الظُلّ= خداوند لباس ذلت به تنش می کند». این همان ذلتی است که امروزه در کشورهای اسلامی بیش از یک میلیارد نفر را می بینید که همه لباس ذلت پوشیده اند.

در ایران هم زمانی که طاغوت ها و استکبار بر ما حکومت می کردند و حق توحش از ما می گرفتند، اگر مردم

روح جهاد پیدا نمی کردند، به این عزت نمی رسیدند که امروز خودشان برای سرنوشت خودشان تصمیم بگیرند. خودشان حاکمان را معین کنند و برای کشور خودشان برنامه بریزند.