کسی که راضی به رضا و عطای خدا نیست، مغضوب خداست

در فقره «معدن الرحمه» به شرح رحمت عام و خاص رسیدیم. وقتی گفته می‌شود معصومین رحمت خداوند هستند، هر دو رحمت را شامل می‌شود؛ هم رحمت رحیمیه و هم رحمت رحمانیه. 

رحمت عام خداوند شامل همه انسان‌ها می‌شود و رحمت خاص، رحمت ویژه است و فقط برای انسان‌هائی است که خودشان را در مسیر این رحمت ویژه قرار می‌دهند. رحمت ویژه‌ی خداوند شامل مؤمنینی که ایمان آورده و عمل صالح انجام می‌دهند و تواصی به حق و تواصی به صبر دارند، می‌شود. 

امام باقر (علیه‌السلام) در روایتی فرمودند: «إنّ اللّه َ تباركَ و تعالى الحَلیمُ العَلیمُ ، إنّما غَضَبُهُ على مَن لَم یَقبَلْ مِنهُ رِضاهُ و إنّما یَمنَعُ مَن لَم یَقبَلْ مِنهُ عَطاهُ و إنّما یُضِلُّ مَن لَم یَقبَلْ مِنهُ هُداهُ= خداوند تبارك و تعالى بردبار و داناست. در حقیقت بر كسى خشم مى‌گیرد كه خشنودى او را نپذیرد؛ و از كسى دریغ مى‌كند كه عطاى او را نپذیرد؛ و كسى را گمراه مى‌گذارد كه هدایتش را نپذیرد». خداوند تبارک و تعالی بسیار حلیم و علیم است و به کسی غضب نمی‌کند؛ اما اگر کسی رضای خدا را نخواهد و به دنبال این نباشد که خداوند از او خوشنود باشد، اینجاست که غصب خدا شامل حال چنین فردی می‌شود.

رحمت و غضب الهی براساس اختیار انسان است؛ اگر کسی خودش را از ریزش باران الهی محروم کند؛ از رضای الهی دور می‌شود. یعنی اساساً تا شخص خودش نخواهد، تغییری در امورش انجام نمی‌شود. پس وقتی کسی خودش را از بارش باران رحمت الهی محروم کند و کار به جایی برسد که دیگر رحمت خدا برایش مهم نباشد، اینجاست که خودش با اختیار خودش، خود را از رحمت الهی محروم کرده و به غضب خدا گرفتار می‌شود. بنابراین، خدا رحمتش را از کسی دریغ می‌کند که رضای او را نمی‌خواهد.

امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند: «و از كسى دریغ مى‌كند كه عطاى او را نپذیرد». خدا از کسی رحمتش را دریغ می‌کند و به او عطا نمی‌کند که خودش نخواسته باشد. بالاخره ما باید تکلیف خودمان را مشخص کنیم که آیا می‌خواهیم به خانواده آسمانی خود که همان رحمت الهی هستند، یعنی اهل بیت (علیهم‌السلام) برسیم و خود را شبیه آن‌ها کنیم یا اصلا این را نمی‌خواهیم؟ این تصمیم و تکلیفی است که باید هر فرد خودش آن را انتخاب کند.

در مساله ی«موفقیت و جذب در اسلام»نزدیک به هزار قانون وجود دارد

استاد شجاعی می‌گوید: من یک تحقیق یکساله درباره «قوانین موفقیت و جذب در اسلام» داشته‌ام که بسیار مفصل است. غربی‌ها در مورد قوانین جذب تبلیغات زیادی می‌کنند؛ ولی نظرات آنها در این خصوص دارای اشکال است. من در این تحقیق، نزدیک به هزار قانون جذب در اسلام را کشف کرده‌ام که اگر آن‌ها را به دنیا عرضه کنیم، دنیا متحیر و در جهان علم، انفجارها و انقلاب‌های فرهنگی ایجاد می‌شود.

افتخار ما این است که در اسلام، بیش از هزار قانون برای «موفقیت و جذب» داریم که باید اینها را برای اجرا طراحی کرد. الان در کشور کلاس‌های موفقیت تشکیل می‌دهند و چند صدهزار تومان هم بابت هر یک از این  کلاس‌ها اخذ می‌کنند و فقط چند تا قانون موفقیت را می‌گویند. در صورتی که اگر قوانین موفقیت اسلامی را بخواهیم تدریس کنیم، چندین ساعت تدریس آن طول می‌کشد. تفاوت این قوانین جذب با آن چه که دیگران می‌آموزندُ این است که قوانین اسلامی، قوانینی است که خود صاحب جذب، یعنی خداوند متعال به ما یاد داده است.

اگر بخواهیم نزولات «جمادی، گیاهی، حیوانی، عقلانی و فوق عقلانی» را دریافت کنیم، مثلا پولدار شویم؛ یا وضع جسمی خوبی داشته باشیم؛ چه کارهایی باید انجام دهیم؟ برای تمام این موفقیت‌ها اسلام عزیز دستوراتی داده و به ما آن را یاد داده است. اما ما چون از معصومین (علیه‌السلام) غفلت کرده‌ایم، دچار چنین مشکلاتی شده‌ایم.

جای تاسف است که در کشور با پول بیت‌المال، کتاب‌هایی با عنوان موفقیت چاپ می‌شود که سراسر آن احکام کفرآمیز است که مجموعه‌ای از این کتاب‌های موفقیت نوشته‌ی ترامپ رئیس جمهور کنونی آمریکا است. این چه موفقیتی است که ترامپ می‌خواهد به ما یاد بدهد؟ متاسفانه در کشور ما کتاب‌های این فرد به عنوان قوانین موفقیت معرفی می‌شود. روح این کتاب‌ها ناسالم است و قوانین ناسالمی را معرفی می‌کنند. چون آن‌ها موفقیت را به «نتیجه کار» معنی می‌کنند و نه به مجموعه سلامت. مثل این که به کسی بگویند برای موفقیت «فست فود» بخورد، یا خوردن فست فود یک موفقیت است. شاید به ظاهر زیبا باشد؛ ولی باطن آن مرگ و مریضی است.

موفقیت باید با ساختار زندگی آخرتی و ابدیت انسان سازگار باشد. پس باید به سراغ «معدن‌رحمت» که اهل‌بیت(علیهم‌السلام) هستند برویم و ببینیم برای ما چه چیزی تجویز کرده‌اند. موفقیتی که اهل بیت(علیهم‌السلام) تعریف می‌کنند، منطبق با ساختار حقیقی نیازهای دنیوی و اخروی انسان طراحی شده است.

خداوند عطایش را از کسی منع نمی‌کند

یکی از قوانین جذب، این است که امام باقر (علیه‌السلام) از آن خبر داده و می‌فرماید: «و انما یمنع من لم یقبل منه عطاه= خداوند از کسی منع می‌کند که عطایش را نمی‌خواهد».

یکی از اسم‌های خداوند اسم «دائم» است، یعنی اینکه من باید بدانم هر فیض و کرم و نعمتی از سوی خداوند است. پس باید باید برای دوام هر نعمتی با گفتن اسم دائم، از خداوند دوام آن را درخواست کنم. مثلاُ خداوند به کسی نعمتی را عنایت کرده و او نمی‌خواهد خداوند آن نعمت را از او بگیرد و استفاده از اسم دائم، باعث دوام داشتن این نعمت می‌شود.

انواع نعمت‌ها اعم از مادی، گیاهی، حیوانی و عقلی و فوق عقلی را اگر بخواهیم از ما گرفته نشود، باید طبق قوانینش عمل کنیم. کسی که خودش نمی‌خواهد این نعمت‌ها را از خدا دریافت کند، عطائی هم به او نمی‌شود.

چرا برخی با دعا و گرفتن چله و ذکر، باز هم مشکل‌شان حل نمیشود؟

چرا برخی افراد با وجود این که چله‌های مختلف می‌گیرند؛ یا سر کتاب باز می‌کنند و به دعانویس مراجعه می‌کنند؛ اما هیچ گرهی از مشکلات‌شان باز نمی‌شود؟ علتش این است که بخش «منعیات» خود را بررسی نکرده‌اند؛ نگاه نکرده‌اند در این بخش چرا خداوند فلان نعمت را از او گرفته؛ یا فلان نعمت را چرا به او نمی‌دهد؟

به عنوان مثال در ادارات، حقوق کارمندان را در آخر هر ماه به حسابشان واریز می‌کنند، اما یک کارمند یک روز می‌رود بانک می‌بیند حقوقش واریز نشده و جلوی حسابش بسته است. اعتراض می‌کند که چه شده؟ می‌گویند چون گزارش کار در این ماه نداشته‌ای یا اینکه جایی بدهکار یا ضامن بوده‌ای و جلوی حقوقت بسته شده‌است، یعنی اینکه آن اداره جلوی حقوقش را نبسته، بلکه خودش کاری کرده که جلوی حقوقش بسته شده‌است. در اینجا انسان در بخش منعیاتش کاری کرده که خودش جلوی فلان نعمت را بسته است. این است که امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) می‌فرماید: «الهم اغفر لی الذنوب التی تغیر النعم= خدایا! آن گناهانی که نعمتها را تغییر می‌دهد ببخش».

اگر خداوند حاجتتان را نمی‌دهد و مشکلتان حل نمی‌شود، به خاطر این است که در زندگی یک جایی را بسته‌اید باید آن را باز کنید تا این باز شود.

شما یک جای زندگی با پدر یا مادرتان مشکل دارید؛ اما جمکران می‌روید و دعا می‌کنید و بعد می‌گویید چرا اینقدر جمکران رفتم و دعا کردم مشکلم حل نشد؟ در صورتی که شما در جای دیگر، مثلا با شکستن دل پدر یا مادر، راه را بسته‌اید. اول باید سراغ آن‌ها بروید تا راه بسته باز شود. اگر هم پدر و مادرتان فوت کرده‌اند، آن‌ها در برزخ از شما ناراضی هستند. باید برایشان کارهای خیر بکنید. فاتحه خواندن کمترین آن اعمال است. شب‌های جمعه نماز والدین بخوانید و آن‌ها را راضی کنید.

بنابراین، رحمت الهی عام و خاص خداوند تبارک و تعالی درش به روی همه باز است و منعی برای هیچ کس ندارد. این ما هستیم که این در را می‌بندیم. با لجبازی‌هایمان خدا و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را می‌آزاریم و رضای خدا را قبول نداریم. اینجاست که رزق ما بسته می‌شود. پس آنجایی که عطای الهی نیست، به خاطر آن است که ما در را بسته‌ایم.

ببینید، کجا این در را بسته‌اید که اکنون به مشکل برخورده‌اید؛ ببینید کجا نمک نشناسی کرده‌اید، لجبازی یا قلدری کرده‌اید یا دلی را شکسته‌اید یا کسی را سرزنش کرده‌اید؛ ناموسی از نوامیس الهی را زیر پا گذاشته‌اید؛ در خانه به نماز و قرآن توهین کرده‌اید؛ شاید اصلاً کسی در خانه قرآن نمی‌خواند و قرآن را مهجور نموده‌اید. هزار چیز مانند اینها هست که باعث شده در رحمت بر روی شما بسته شود و گرفتار شوید. پس نگویید کسی ما را سحر و جادو کرده است. این خودتان هستید که در را به روی خود بسته‌اید.

زیارت/ رحمت الهی و خاص/علل بسته شدن رزق