چه کنیم تا لایق محضر حضرت شویم؟

بعد از اینکه از خدا خواستیم که شادی و فرج شما را به ما نشان بدهد که منظور از فرج اهل بیت (علیهم السلام) یعنی ظهور آقا امام زمان (علیه السلام)، که هزار و چند صد سال غصه و غم و مظلومیت و شهادت و غیبت و طردشدگی را تحمل کرده، نوبت می رسد به درخواست برای هم گروه شدن با آنان.
برای کسب چنین لیاقتی، باید کارهایی بکنیم. یعنی وقتی به محضر حضرت معصومه (سلام الله علیها) می­رسیم حرفهایی بزنیم که لایق محضر او باشد و حضرت هم از این حرف­ها خوشش بیاید. این حالت باعث می­شود زائر از حالت مصرف­ کنندگی در بیاید تا بتواند در گروه و حزب حضرت معصومه (سلام الله علیها) قرار گیرد و با آنان جمع شود.

«وَ اَن یَجمَعَنا» یعنی خدا من را در گروه و زمره‌ی جد شما جمع‌مان کند. در اینجا بحث هم­ گروهی است. وقتی برای زیارت حضرت معصومه(سلام الله­ علیها) به حرم می ­روید و با حضرت جمع می شوید، دل­ها به هم نزدیک می شود. این جمع شدن باید برای یک هدف والای انسانی و الهی باشد.

توجه داشته باشید درد دل شما همان درد حضرت معصومه(سلام الله علیها) است و چقدر خوب است وقتی حضرت معصومه (سلام الله علیها) می­بیند که چقدر اینجا همدرد دارد. او هم می­گوید: خدا من را با تو محشور کند. نه تنها تو به من می­گویی با من محشور شوی، بلکه  من هم دوست دارم با تو محشور شوم.

از اینجا به بعد، دغدغه‌ها و دل‌ترسی‌ها شروع می‌شود. چون اگر در زندگی انسان اتفاقات قشنگ و دلدادگی‌ها نیفتد، انسان خیلی باخت می‌کند.

نبی اکرم (صل الله علیه و آله) فرمود: «من أُعْطِیَ الدُّعَاءَ أُعْطِیَ الإِجَابَةَ[1] = به هر کس دعا را دادند اجابت هم می دهند». اگر به شما اذن دادند که بروید بایستید در مقابل حضرت معصومه(سلام الله علیها) این حرفها را بزنید، پس حتماً اجابت هم در کار است، حتماً سعادت و لیاقتش را دارید که در حرم خانم رفته اید. خانم من را پذیرفته، نه تنها پذیرفته بلکه پذیرفته که من بیایم این کلمات را بگویم نه اینکه کورکورانه بروم به ضریح بچسبم و چهارتا خواسته دنیایی داشته باشم و بعد هم بلند شوم بروم. چون وقتی شما وارد حرم حضرت معصومه(سلام الله علیها) می­ شوید، ارتباط شما با تمام چهارده معصوم وصل می شود؛ یعنی همه آن­ها حضور دارند. پس در محضر چهارده معصوم شما آرمان­ها و دغدغه­ هایت را درست بگو.

در این دنیا از خدا می خواهید که «وَ أن یَجمَعَنا وَ إیّاکُم فی زُمرَۀِ جَدِّکُم مُحَمَّدٍ (صل الله علیه و آله)» جمع کند میان ما و اهل بیت (علیهم السلام) و ما را در گروه آنان در بیاود؛ در آن دنیا هم  وقتی قیامت بر پا می شود و میلیاردها آدم در سرگردانی و گرفتاری و  ترس هستند؛ بهترنی صفا و آب خنک و مهمانی اهل بیت (علیهم السلام) این است که ما را صدا کنند و بگویند: «هم ­گروه های پیغمبر (صل الله علیه و آله) و امام حسین(علیه السلام) و امام زمان(علیه السلام) بیایند این طرف». چقدر قشنگ است آن لحظه، چه کیفی دارد. پس بدانیم که محبتی که ما به حضرت معصومه (سلام الله علیها) داریم صد برابر و هزار برابرش را ایشان­ به ما دارند.

اگر شما دوست دارید با حضرت معصومه (سلام الله علیها) محشور شوید، او خیلی بیشتر دوست دارد شما کنارش باشید؛ ولی مسأله همین سبک زندگی است. همین تنظیم زندگی­ات برای محشور شدن با آن­ها است.

به حضرت معصومه (سلام الله علیها) گفتید: من می­ خواهم با شما جمع شوم با اجداد شما(أن یَجمَعَنا وَ إیّاکُم) در جمع و زمره شما باشم خدا ما را با هم یکجا قرار بدهد. حضرت معصومه هم استقبال می­ کند.

یک نکته وجود داردکه خیلی مهم است که تو هنوز زنده­ای و خطر هم همین جاست که من هنوز زنده هستم و احتمال خطر وجود دارد.

لذا داستان خطرها الان شروع می ­شود که نکند یک دفعه من به اینجا نرسم، نکند نشود، نکند ما به هم معرفی نشویم، نکند من به کنار حوض نرسم، نکند من را کنار حوض راه ندهند و نکند من در زمره اهل بیت (علیهم السلام) نباشم، دغدغه ­ها اینجا شروع می­ شود. فعلا باید سراغ آن دغدغه­ ها برویم.

[1]- یعقوب بن کلینی، اصول کافی، ج2، ص65.