چهار شرط پیامبر در شفاعت

عناوین مورد بحث در این جلسه:

* حل شدن در مسائل زندگی و بی مهری به مسائل ظهور، قساوت قلب می آورد .

* بسیار خطرناک است که کسی دغدغه های دنیاییش او را از امام زمانش غافل کند.

* کسی که ایام بر او بگذرد و یاد امام زمانش نیفتد دچار فاجعه ی بزرگ و خطرناکی به نام غفلت است.

* نجات و رستگاری انسان در گروی ارتباط با امام زمان (علیه السلام) است.

* انسان باید سبک زندگی و روابط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی خود را طوری تنظیم کند که از بودن در چادر حضرت محروم نشود .

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه ۳۶1 «خانواده آسمانی» كه در مورخ ۹۴/۰۲/۱۰ برگزار شد، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

در جلسه گذشته از نبی اکرم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) روایتی بیان شد که فرمودند؛ «أَرْبَعَةٌ أَنَا لَهُمْ‏ شَفِیعٌ‏ یَوْمَ الْقِیَامَةِ- الْمُکْرِمُ لِذُرِّیَّتِی وَ الْقَاضِی لَهُمْ حَوَائِجَهُمْ- وَ السَّاعِی لَهُمْ فِی أُمُورِهِمْ عِنْدَ مَا اضْطُرُّوا إِلَیْهِ- وَ الْمُحِبُّ لَهُمْ بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ‏»

من چهار کس را شفاعت می‌کنم؛

1 ـ «الْمُکْرِمُ لِذُرِّیَّتِی؛ کسی که خانواده مرا اکرام کند و احترام بگذارد».

کریم یعنی کسی که عطا می‌کند بدون این‌که طرف مقابلش استحقاق داشته باشد. «یا مَنْ یُعْطی مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ وَمَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ»

2 ـ «وَ الْقَاضِی لَهُمْ حَوَائِجَهُمْ؛ کسی که نیاز ذریه مرا برآورده کند.

امام حسن «علیه‌السلام» در اعتکاف بودند و نیازمندی خدمت ایشان رسیدند و حضرت فرمودند: من چیزی ندارم که قرض تو را بدهم و در همین حین از اعتکاف خارج شدند و فرمودند: پدرم از جدم رسول خدا نقل کردند: کسی که حاجت نیازمند و برادر مؤمنی را ادا کند، خداوند 9000 سال عبادت برای او می‌نویسد.

همچنین در روایت آمده که از خدا می خواهیم ما را از کسانی قرار بده که به قضاء حاجت امام زمان «علیه‌السلام» توجه دارند. بالاترین کسی که ما را به کمک خودش فرا می‌خواند، امام زمان «علیه‌السلام» است. کسی که نسبت به مسائل نهضت امام زمان «علیه‌السلام» بی‌خیال است، دچار قساوت قلب شده است.

امام زمان «علیه‌السلام» سیدالسادات است و ما باید به‌عنوان فرزندانشان نسبت به ایشان رحم و عاطفه داشته باشیم. آن‌قدر دلتنگ شویم که بی‌تاب و گریان شویم. قطعا اوضاع حضرت، از فقیرترین فرزندانشان بهتر نیست و در سختی زندگی می‌کنند.

آیا تنهایی و آوارگی حضرت برای ما عذاب‌آور هست یا خیر! این خیلی خطرناک است که کسی دغدغه‌های مسائل دنیایی‌اش برایش مهم‌تر از فریادخواهی امام زمانش باشد و از دلتنگی و دلسوزی و دعای مضطرانه برای حضرت غافل شود. این شخص در نزد همه‌ی وجدان‌های بیدار، محکوم است.

غفلت از حضرت یعنی غفلت از کسی که نجات و رستگاری ما نزد اوست. و این ظلمت وحشتناکی است.

از این رو، ما باید سبک زندگی، شغل و روابط سیاسی اجتماعی، خانوادگی و فرهنگی‌مان را طوری تنظیم کنیم که ما را از رفتن به چادر حضرت بازدارد.

آیا ما جزء کسانی هستیم که به امام زمان مان توجه داریم یا غافل و دور از حضرت هستیم؟

آیا سبک زندگی ما طوری تنظیم شده است که برطرف‌کننده موانع ظهور حضرت باشد؟

چقدر خوب است که امام زمان به ما امید داشته باشد و از ما راضی باشد.

ما باید خودمان و نفسمان درگیر مسائل امام زمان «علیه‌السلام» باشد. باید خودمان جزء مجاهدین، مبارزین و کسانی که برای حضرت دل می‌سوزانند و وقت می‌گذارند باشیم. پول قسمتی از کار است و وظیفه داریم که هرقدر می‌توانیم برای برطرف کردن موانع ظهور پدر آسمانیمان خرج کنیم.

امام زمان «علیه‌السلام» در کجای زندگی ما قرار دارد؟ آیا انتخاب‌ها، ارتباطات، رفتارها و افکارمان مطابق میل امام زمان «علیه‌السلام» می‌باشد؟ کدام کارهای ما رنگ مهدوی دارد؟

مهم‌ترین مسئله ما در قیامت، جوابگویی به وظایفی است که در قبال امام زمان «علیه‌السلام» داشته‌ایم.

آیا تولید کننده هستیم یا مصرف کننده؟ بار هستیم یا یار؟

وقتی عشق بیاید، انسان در هر شرایط سنی، شغلی و تحصیلی می‌تواند کمک کند.

3 ـ «وَ السَّاعِی لَهُمْ فِی أُمُورِهِمْ عِنْدَ مَا اضْطُرُّوا إِلَیْهِ؛ آن‌جا که یک عالم، یا یک امامزاده یا یک ولی خدا در زندگی‌هایشان مضطر شدند، برای رفع اضطرارشان تلاش کند.

قرآن فرمودند: «إِنَّمَا یَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ؛ فقط کسانی به عمران و آبادانی مساجد و مشاهد شریفه اقدام می‌کنند که واقعاً به خدا و روز قیامت ایمان آورده باشد.

این شخص ترجیح می‌دهد که خانه‌اش خراب باشد ولی امامزاده یا مساجد بهترین وضعیت را داشته باشد. چون با خانواده آسمانی‌اش ارتباط دارد مسجد برایش خیلی مهم‌تر از خانه خودش است. ما نباید طوری زندگی کنیم که خودمان و خانواده‌مان در اوج رفاه باشد ولی جریان نهضت امام زمان «علیه‌السلام» به پول و امکانات و آبروی ما احتیاج داشته باشد.

امام باقر «علیه‌السلام» فرمودند: مصداق اتمِّ «مضطر»، امام زمان (علیه‌السلام) است.

هیچ‌کس نیست که به ما بگوید من چیزی ندارم که فدای امام زمانم کنم. خداوند این‌قدر به ما نعمت داده که بتوانیم این نعمت‌ها را به حضرت هدیه کنیم. در حالی‌که حضرت هیچ نیازی به این‌ها ندارد. درست است که ایشان غریب و تنها و مضطر هستند ولی به‌خاطر ما در این‌ شرایط قرار دارند. حضرت فرمودند: اگر ما به شما طلب نیاز می‌کنیم به خاطر خود شماست، نه به‌خاطر خودمان.

در فرمایشات معصوم داریم: «نَحْنُ صَنائِعُ رَبِّنا، وَ الْخَلْقُ بَعْدُ صَنائِعِنا؛ ما ساخته خداییم، مستقیما به دست خود خدا ساخته شدیم و خلق ساخته روح ما هستند. مردم از نفس و روح اهل بیت خلق شدند.

اظهار نیاز اهل‌بیت مثل اظهار نیاز خداست که فرمودند: «مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ» یا « إِن تَنصُرُواْ اللَّهَ یَنصُرْكُمْ»

وقتی می‌فرماید: به خدا قرض دهید بلافاصله می‌فرماید: 700 برابر به شما جزا می‌دهم. وقتی می‌گوید: بیایید خدا را کمک کنید، بلافاصله می‌گوید: خدا به شما کمک می‌کند. خداوند اظهار نیاز می‌کند تا ما را رشد دهد.

امام زمان «علیه‌السلام‌» فرمودند: «کسی که کوچک‌ترین ذره‌ای خمس در مالش باشد، خداوند او را لعنت می‌کند».

از سهم خمس باید به سادات فقیر رسیدگی کنیم. کسی که سال خمسی ندارد، دارد در حق امام زمان و سادات جنایت می‌کند.

کسی که مازاد مصرف خودش و دون شأن خودش هزینه می‌کند باید خمس پرداخت کند.

4 ـ «وَ الْمُحِبُّ لَهُمْ بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ‏؛ کسی که حقیقتاً فرزندان مرا با قلبش دوست دارد و این دوست داشتن را به زبان اظهار می‌کند».

 مثل صلواتی که در آن عشق و اظهار علاقه است. هزینه کردن برای خانواده آسمانی فرصت عشق‌بازی است. متأسفانه ما این فرصت‌ها را یک به یک با بی‌رغبتی و کم محبتی از دست می‌دهیم.

در زیارت امام حسین «علیه‌السلام» داریم؛ «فِی مَقَادِیرِ أُمُورِهِ تَهْبِطُ إِلَیْكُمْ؛ تقدیرهای الهی در کارهایش بر شما نازل می‌شود و از بیوت شما به همه جا می‌رسد». امام واسطه رزق و فیض همه موجودات است.

کسی که به محبّت بیفتد در طول شبانه‌روز چیزی به اسم غم و غصه و معطلی وجود ندارد. یعنی پرده‌ها کنار می‌رود و می‌بیند که همیشه خانواده آسمانی کنارش هستند. امام زمان «علیه‌السلام» فرمودند:

«أنا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِكُمْ، وَ لاناسینَ لِذِكْرِكُمْ؛ ما از مراعات شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را از یاد خودمان نمی‌بریم». همیشه و هر لحظه به یاد شما هستیم. ما به‌ خاطرشما غصه می‌خوریم، مریض می‌شویم. با گریه‌های شما گریه می‌کنیم.

خداوند در قرآن فرمودند: «وَ كُلَّ شَیْءٍ أحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ»؛ ما همه چیز را به امام سپردیم. اداره همه چیز دست اوست. هر وقت با کسانی که مخالف ما هستند روبه‌رو شدید سوره قدر را برایشان بخوانید و سؤال کنید که «ملائکه و روح» در آیه «تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ» درکجا نازل شده است. قطعاً به فرمایش قرآن «کل أمر» را پیش صاحب امر می‌برند.

ما چنین پدر مهربانی داریم که بین ما غریب و آواره و تنهاست. اما از بس مشغول شئونات پایینی هستیم، کودک عزیز روان ما دارد از دست ما می‌میرد و روز به روز ضعیف می‌شود.