پیش نیاز «سلام» به حضرت معصومه (سلام الله علیها)، ذکر خدا و سلام به انبیاء است

زائر حضرت قبل از آن که زیارت خود حضرت معصومه (سلام الله علیها) را آغاز کند، ذکر خدا را می کند و سپس به پیامبران بزرگ الهی سلام می کند و می گوید: «السَّلامُ عَلَى آدَمَ صِفْوَةِ اللَّهِ؛ السَّلامُ عَلَى نُوحٍ نَبِیِّ اللَّه؛ السَّلامُ عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّهِ؛ السَّلامُ عَلَى مُوسَى كَلِیمِ اللَّهِ؛ السَّلامُ عَلَى عِیسَى رُوحِ.... و این فرصتی است برای عشق بازی با پیامبران الهی.

شخصیت این بانو، شخصیت برجسته­ ای است که وقتی بخواهید با قرائت زیارت نامه با ایشان ارتباط را شروع کنید، از جایی شروع می کنید که قشنگ ترین فرازی است که دوست دارید. اما قبل از آن باید از "الله" شروع کنید. لذا کسی که بخش فوق عقلش فعال شده باشد، فوق­ العاده برایش لذت ­بخش خواهد بود که بتواند برود در حرم حضرت معصومه و رو به قبله کنار ضریح بایستد و 34 مرتبه الله اکبر بگوید؛ و بعد 33 مرتبه سبحان الله و بعد از آن 33 مرتبه الحمدلله.

بنابراین، وقتی می­ گوییم «السَّلام عَلی آدَمَ صِفوَۀِ الله»، یعنی شما باید حس  کنید در محضر حضرت آدم هستید؛ یعنی برجسته ­ترین انسان­ هایی که اگر با آن­ها محشور شوید، خیلی لذت بخش است.

در حدیث داریم بهشتی­ ها علاوه بر لذت بهشت، چند لذت دیگر دارند که از خود بهشت هم بالاتر است. یکی از آنها مهمانی های بهشتی است که پیامبران برگزار می کنند، یعنی در مقام آن پیامبران الهی، روزی­ خور هستند.

 شما با سلام به حضرت آدم (علیه السلام) به مقام ایشان می رسید؛ یعنی به مقام آن حضرت ارتقاء پیدا می کنید، این یعنی استکمال و عروج. با سلام به آنان به میهمانی آنان وارد می شویم. یک میهمانی معنوی از نوع ضیافت الله ماه رمضان.

آن بزرگواران در هر روز، یک میهمانی دارند که مختص خود آنان است. مثلاً وقتی سلام های ما از حضرت آدم آغاز می شود، درست است که میهانی اصلی ایشان در روزهای یکشنبه است، اما در هر روز دیگر هم که ایشان را زیارت کنیم، وارد ضیافت او خواهیم شد.  میهانی سایر این انوار پاک نیز به همین ترتیب است.

به حضرت آدم (علیه السلام) می­ گوئیم: «السَّلامُ عَلی نوحٍ نَبیِ الله». یکشنبه ها مهمانی اصلی حضرت نوح (علیه السلام) است. 

«السَّلامُ عَلی اِبراهیمَ خَلیلِ الله» دوشنبه ها میهمان حضرت ابراهیم (علیه السلام) هستیم.

«السَّلامُ عَلی مُوسی کَلیمِ الله» سه­شنبه ­ها میهمان حضرت موسی (علیه السلام) هستیم.

«السَّلامُ عَلی عیسی روحِ الله» چهارشنبه ها میهمان حضرت عیسی (علیه السلام) هستیم.

تا به این جا مخاطب سلام های ما ضمیرهای غایب بود و می گفتیم: «السلامُ عَلی....»؛ امّا در فقرات بعدی، سلام ­ها به شکل مخاطب تبدیل می ­شود. یعنی وقتی نوبت سلام کردن به پیامبر (صلوات الله علیه) می­ رسد، طوری سلام می کنیم که انگار  پدر آسمانی ما در مقابل ما است و  حضورا به ایشان سلام می کنیم. یعنی داریم با اصل و ریشه خودمان که انبیاء هستند سخن می گوییم؛ یعنی همه­ ی انبیاء از او خلق شده اند؛ در مقامی بالاتر و با احاطه­ای برتر.
وقتی می ­گوییم: «السَّلامُ عَلَیکَ یا رَسولَ الله؛ السَّلامُ عَلَیکَ یا خَیرَ خَلقِ الله؛ السَّلامُ عَلَیکَ یا صَفیَ الله؛ السَّلامُ عَلَیکَ یا مُحَمَدِ بن عَبد الله». این جاست که به معنای حقیقی، به زیارت حضرت معصومه (سلام الله علیها) رفته ایم.