ولایت ، جلسه 115

انسان‌ها در طول تاریخ یک فطرت داشته‌اند و آن نیز تنها با یاد خدا آرام می‌گیرد و این یک قاعده است که غفلت از یاد خداوند، زندگی انسان را تلخ می‌کند. خداوند روح را به عنوان شبیه‌ترین مخلوق به خودش خلق کرد و انسان نیز از اوست پس جز در بازگشت به حقیقت اولیه خودش که خداوند باشد آرامش نمی‌یابد.

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه صد و  پانزده «ولایت»، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

1. طبیعت که مهار نشده است وحشی است نه اطمینان دارد و نه می‌توان به آن اطمینان کرد.

2. طبیعت‌مداری یعنی از تولد تا مرگ، یعنی با وقت محدود و امکانات محدود روبه‌رو است و این محدود دیدن رقابت، مبارزه و تشویش را پیش می‌آورد.

3. خداوند تبارک و تعالی به عنوان صانع و خالق انسان، تنظیم انسان را زمانی می‌داند که فطرتش غالب بر طبیعتش است.

4. انسان‌ها در طول تاریخ یک فطرت داشته‌اند و آن نیز تنها با یاد خدا آرام می‌گیرد و این یک قاعده است که غفلت از یاد خداوند، زندگی انسان را تلخ می‌کند.

5. خداوند روح را به عنوان شبیه‌ترین مخلوق به خودش خلق کرد و انسان نیز از اوست پس جز در بازگشت به حقیقت اولیه خودش که خداوند باشد آرامش نمی‌یابد.

6. همه انسان‌ها یک زمانی طعم قدرت مطلق، علم مطلق، لذت مطلق و... را چشیده‌اند بنابراین با امور محدود ارضا نمی‌شوند.

7. وقتی انسان به سراغ فطرت می‌رود اتصال با بی‌نهایت پیدا می‌کند و خود نیز بی‌نهایت می‌شود.

8. انسان تنها با حاکمیت فطرت آرامش می‌یابد و لذت می‌برد یعنی فقط با اتصال با بی‌نهایت آرامش پیدا می‌کند.

9. خداوند اساساً همه را عاشق خود خلق کرده است پس با هیچ چیز دیگری به آرامش نمی‌رسند.

10. در انسان از همه چیزهای عالم که خداوند در آن‌ها تجلی کرده است وجود دارد، از طبیعت تا خود خداوند تبارک و تعالی در انسان است.

11. کسی که واقعاً طالب سعادت دنیا و آخرت است می‌داند که این سعادت در ارتباط با خدا حاصل می‌شود و بس.

12. هر چیز با جفت خود آرامش می‌یابد و جفت انسان خداوند است.

13. فطرت بی‌نهایت‌طلب است پس خوراک بی‌نهایت نیز می‌خواهد.

14. فطرت جزء ذات انسان است و حذف شدنی نیست از طرفی طبیعت، کارش حذف فطرت است و حقوقی برای آن قائل نیست، حال اگر طبیعت حاکم شد، فطرت در مظاهر طبیعی به دنبال بی‌نهایت می‌گردد و چیزی هم نمی‌یابد.

15. با محوریت فطرت، آرامش کسب می‌شود واِلّا طبعیت به دنبال چنین چیزی نیست.

16. طبیعت که حاکم شود آزادی که پیش می‌آید آزادی حیوانی است نه انسانی و خدا را حذف می‌کند تا به آنچه می‌خواهد برسد و این همان است. امانیسم یعنی اصالت انسانی است.

17. رابطه انسان با خداوند مثل رابطه سایه انسان با اوست. سایه تابع انسان است و انسان هم چه بخواهد و چه نخواهد متکی به خداوند است یعنی چون تجلی خداست پس متکی به اوست.

18. انسان فقط با رفاقت با خداوند است که خود را ارضا می‌کند و ارتباط با غیر او، اساساً نامستحکم و بی‌فایده است.