ولایت، جلسه 6

افراد جاهل به قرآن یا افرادی که بسیار متکبر و مغرور هستند، می‌دانند قرآن چیست، نمی‌خواهند از آن بهره برداری کنند. سفره انسانیت قرآن است، کسی نیاید سرسفره بنشیند می‌میرد، باید از این سفره بخورید تا حیات داشته باشید.

به گزارش منتظران منجی «عج»، جلسه ششم «ولایت»، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که عناوین آن در زیر می آید:
1. پیامبر «صلی الله علیه وآله» می‌فرمایند: (القرآن مأدبة اللَّه فتعلم مأدبه مستطعتم)؛ قرآن سفره آماده خداست پس بیاموزید از سفره آماده او، هر چه می‌توانید.

2. انسان یک نفخه الهی دارد، آن نفخه الهی که از روح خدا دمیده شده جفتش، قرآن است.

3. ضیافت یعنی پذیرایی، چه کسی می‌تواند در این ضیافت شرکت کند؟ انسان طبیعت‌گرا، ممنوع الورود است.

4. افراد جاهل به قرآن یا افرادی که بسیار متکبر و مغرور هستند، می‌دانند قرآن چیست، نمی‌خواهند از آن بهره برداری کنند.

5. سفره انسانیت قرآن است، کسی نیاید سرسفره بنشیند می‌میرد، باید از این سفره بخورید تا حیات داشته باشید.

6. قرآن یک ملاکی است که هرکس بخواهد خصوصاً در علوم انسانی مطالعه کند، سر و تَهْ و اصل و فرع کلام شخص را بفهمد، باید در قرآن ببیند.

7. مفسرین گفتند وقتی ما تفسیر نوشتیم و تمام شد، دیدیم که؛ می‌توانیم یک تفسیر دیگر برایش بنویسیم.

8. سوره فصّلت آیه 42: به الحق انزلناه و به الحق نزل، ما قرآن را با حق نازل کردیم و با حق نازل شده است.

9. قرآن از ناحیه خدا به مصاحبت با حق نازل شده پس از باطل مصونیت دارد.

10. امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» در نهج‌البلاغه می‌فرماید: قرآن بهار دل است، بهار مظهر شکوفایی است.

11. برای قلب جلایی غیر از قرآن نیست.

12. دعواها، درگیری‌ها و گرفتاری‌ها یک سراب بیشتر نیست، لهو و لعب است که ما مشغول آن هستیم.

13. طبیعت مؤمن این‌گونه است که، گرفتار است؛ ولی فطرت مؤمن همیشه در لقاء است.

14. بهشتی‌ها به زمینی‌ها حسرت می‌خورند، می‌گویند: ای کاش ما برمی‌گشتیم.

15. حضرت علی«علیه‌السلام» می‌فرمایند: إنّ الجهاد باب من ابواب الجنة، خداوند برای دوستان ویژه‌اش در جهاد را قرار داده است.

16. ما زمانی فطرت‌مان زنده است که، وقتی به آیات مرگ می‌رسیم، شادی سراغ‌مان بیاید.

17. حضرت علی «علیه‌السلام» می‌فرمایند: قرآن آب شیرینی است که، علما عطش‌شان را با آن برطرف می‌کنند.

18. ظلم عظیمی است که انسان، خودش را از قرآن محروم کند.

19. وقتی انسان دست از خود بر ندارد و سراغ قرآن برود، قرآن با او راه نمی‌آید.