وداع «از صميم قلب» با ماه رمضان، نشانه ورود به مهمانی خداست

چشم انداز آینده جوانى كه رشد معنوى مى‏كند، این است که به جایى برسد كه با ماه مبارك این گونه از صمیم قلب حرف بزند. برای محك رشد معنوی خود می توان از همین دعای امام سجاد علیه السلام بهره برد و آنرا یك معیار و میزان برای سنجش خود بدانیم و ببینیم چقدر از صمیم قلب می توانیم آنها را بیان كنیم.

در روزهای آخر ماه رمضان، خود را محكی بزنیم و ببینیم احساس غنی و ثروت روحی می كنیم؟ بدى‏ هایی كه از ما دور شد چه بود؟ خوبى‏ هایی كه به سوى ما روان گشت چه بود؟ ببینیم چه دارایی هایی به دست آورده ایم.

امام سجاد (علیه السلام) در دعای وداع ماه رمضان به ما یاد می دهد که به خدا خوش گمان باشیم. حضرت به نقل از خداوند می فرماید: «انا عند ظن و عبدی المؤمن= من نزد گمان بنده مؤمنم هستم». یعنی بنده ام  هر جورى روى من حساب باز كند، من آن طور با او رفتار مى‏ كنم.»

در ضیافت الهی عده ای شركت كردند؛ بعضی در آن مهمانى با صاحب خانه تقرب و نزدیكى‏ های زیادی داشتند؛ خیلى لذتها و بهره ‏ها بردند از صاحب خانه؛ ولى یك عده مثل ما را اصلاً راهشان هم ندادند؛ شاید پشت در مانده باشند. ببینید براى ما پشت در مانده ‏ها حضرت چگونه دعا مى‏ كند و یاد بگیریم كه این گونه دعا كنیم.

مثلاً شما مى ‏روید پیش یك كریم و به او مى‏ گویید یك خواهش بزرگى دارم، خیلى حیاتى است. مى‏ گوید چه شده؟ مى ‏گویی هزار تومان پول مى‏ خواهم. مى‏ گوید: همین؟! فكر كردم مثلاً یك میلیون تومانى پول مى‏ خواهى. آدم كریم این گونه آدمى است. آدم باید یاد بگیرد كه با خدا چگونه صحبت كند و روى خدا چگونه حساب باز كند.

«اللَّهم اسلخنا بانسلاخ هذا الشهر خطایانا= خدایا! ما را با تمام شدن این ماه، از گناهانمان خارج كن». یعنى مثل روز اولى كه متولد شدیم بشویم.

موقعى كه مى‏ خواهیم با ماه مبارك وداع كنیم، درست وداع كنیم و دلتنگش باشیم براى سال آینده؛ از خدا بخواهیم كه طول عمر عنایت فرماید و سال آینده با ماه مبارك، با یك صورت و حالت و آمادگى بهتر و بیشترى رو به رو شویم و بیشتر بهره ‏مند شویم.

(مراقبات/5)

آرشیو مباحث استاد شجاعی

فروشگاه آنلاین با محصولات ناب