هرکس بنابر درجات روحی اش از ضیافت الله بهره می برد

افراد مورد خطاب این ضیافت به این شرح هستند:

1- مهمان های عام: این افراد به میزان تلاشی که برای ورود به این ضیافت انجام داده اند، پذیرایی می شوند و مورد توجهات، الطاف، نعمات و پذیرایی های عام قرار می گیرند.اینها مثل سایر مهمان ها سر این سفره می نشینند و غذای خوبی هم می خورند.

2-مهمان های خاص: کسانی که معنی ضیافت را خوب می فهمند و با آن سنخیت دارند؛ دلتنگ ضیافت هستند. اینها تلاش می کنند که صادقانه، راه تغذیه حیوانی را ببندند و حتی قبل از ماه مبارک، خود را برای این ضیافت آماده می کنند.اینها مورد توجه خاص و لطف صاحبخانه قرار دارند. اینها با خود صاحبخانه و مهماندار انس می گیرند. یک درجه خاصی نسبت به سایر شرکت کنندگان در ضیافت دارند.شریفه ی«یَختَصُ بِرَحمَتِه مَن یَشاء» ویژه اینهاست.

3- متدینانی که از مهمانی محروم می شوند: عده ای از دینداران از مهمانی محروم می شوند. اینها با اینکه لیاقت شرکت در این ضیافت را دارند،اما نمی رسند که شرکت کنند؛ سرشان شلوغ است؛ مثلاً کسی به یک مهمانی دعوت می شود؛ اما آنقدر تکلف دارد و خودش را درگیر امور مختلف کرده که به مهمانی نمی رسد. مثلاً لباسش را آماده نکرده، حمام نکرده و شئون دیگرش را آماده نکرده است. اینها نتوانسته اند روابط شان را با «غیرخدا» طوری تنظیم کنند که بتوانند به موقع به مهمانی برسند؛آنقدر به خیلی از چیزها گره خورده اندکهاز مواهب این ضیافت محروم می شوند.

تنظیم روابط ما با دیگران مهم است؛ اما باید روابط مان را با شئون حیوانی خود، اطرافیان، کار، همسر، فرزند و  درس طوری تنظیم کنیم تا هنگامی که دعوت شدیم به مهمانی، خود را سر وقت برسانیم. برای همین گفته اند که در ماه مبارک رمضان، کارهای تان را سبک کنید. از کارهای اضافی بزنیدو مثل سایر ماه ها رفتار نکنید.

اینها چون یک نیمچه اعتقادی دارند، و از عذاب آتش و جهنم و اینها می ترسند، روزه می گیرند؛ اما وارد ضیافت نمی شوند.دهان را می بندند؛ اما در مدتی که دهانشان از راه حیوانیت بسته شده، یکسره به فکر این هستند که چطور این را جبران کنند. لذا می بینید موقع افطار که می شود، سفره های رنگین، غذاهای آنچنانی و چند برابر آن مقداری که نخورده، در موقع افطار می خورد که جبران کند. سحر هم که دیگر بدتر چنان ذخیره می کند که مبادا از حیوانیت کم بیاورد و به حیوانیتش فشار بیاید. برای اینکه دل حیوانیتش را به دست بیاورد، غذاها و نوشیدنیهایی می خوردکه در غیر ماه رمضان نمی خورد.

اینها چون دیر می جنبند،هرچند که در مهمانی شرکت کرده اند، اما غذاهای معنوی به آنها کم می رسد.به عده ای ته مانده غذا می رسد؛ و عده ای فقط بوی آن را استشمام می کنند و فقط از بوی غذالذت می برند.

4-غیر متدینان محروم از مهمانی:

عده ای اصلا موفق به شرکت نمی شوند. زیرا لیاقت شرکت در ضیافت را ندارند. اسم ضیافت در ذهن آنها هیچ معنای خاصی ندارد و از آن تنفر دارند. هم از آمدن ماه مبارک به دلشان غم و غصه وارد می شود، و هم  از رفتن آن خیلی خوشحال می شوند. اینها اصلا اهل روزه نیستند. قرآن درمورد آنها می فرماید: «وَإِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَإِذَا ذُكِرَ الَّذِینَ مِن دُونِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ هنگامی که خداوند به وحدانیت یاد می شود، قلب کسانی که به آخرت ایمان ندارند ژر از اشمئزاز می شود.اما وقتی از غیر خدا یاد می شود، شاد می شوند.» (سوره زمر، آیه 45)

اسم دین، مسجد، محدودیت ماه مبارک، ضیافت، قرآن، مجلس دعا، مجلس روضه، اسم این چیزها که می آید، اینها چنان کسل می شوند که احساس دلتنگی و ناراحتی می کنند و برعکس وقتی که دعوت می شوند به حیوانیت های آنچنانی، مجالس آنچنانی، بسیار شاد می شوند. اینها همان کسانی هستند که این تمثیل را در زبان فارسی مشهور کردندکه درمورد کاری که زیاد طول بکشد، به کار برده می شود:» این کار یک ماه رمضان طول می کشد».

برگرفته از سلسله مباحث استاد محمد شجاعی، مراقبات ماه مبارک رمضان.