نقش انسان در تقدیرات شب قدر

هر چیزی که انتخاب و به آن عمل می کنید، آثاری در وجود شما دارد؛ از یک ریال که صدقه می‌دهید؛ کار خیری که می‌کنید و انفاقی که می‌کنید، تا میلیاردها تومان که ممکن است کسی انفاق کند، با هم فرق می‌کنند.

اینطور نیست که اگر کسی یک میلیون کمک کند با کسی که ۵۰ هزار تومان کمک می‌کند، یکی باشد. بالأخره تقدیرات و اندازه­ها فرق می‌کند. پس در همه نظام خلقت، قضا و قدر و تقدیر وجود دارد.

در روح هم همین طور است. یعنی همه چیز با تقدیر و اندازه است. هم معصیت و هم اعمال خوب ما، هر کدام آثاری در روح دارند. خداوند قدرها و اندازه ها را به ما نشان داده است.

آن که نماز را اول وقت نمی خواند، یا سبک می شمارد، آثاری دارد. اما کسی که اول وقت نماز می خواند، آثار دیگری دارد؛ کسی که اول وقت می‌خواند و با حضور قلب، آثار خاص دیگری دارد.

درشب قدر، ما باید اندازه­هایی را مشخص کنیم و به خدای تعالی بدهیم تا برای سال بعدمان تقدیرات قشنگی بنویسد. اینکه امسال به شما چه گذشت، براساس داده­های شب قدر سال قبل از آن بود.

اعمالمان معصیت، بداخلاقی، حسادت، زودرنجی بوده، یا آشتی، صلح،دوستی، رشد معنوی، نزدیکی به حق تعالی بوده، حضور قلب بیشتر بوده، نزدیکی به خانواده آسمانی بوده، نزدیکی به امام زمان بوده، .... هر چه که بوده، داده­های شما بوده که تعیین کرده است و الان به آن رسیدید. بنابراین،این خود ما هستیم که مشخص می کنیم چه تقدیراتی داشته باشیم. ما باید در این شب‌ها تمرین کنیم و مهارت‌هایمان را دراین راستا زیاد کنیم.

بزرگان دین یک سال برای شب قدر مراقبت می‌کردند که بهترین ها را به دست حضرت بدهند تا ایشان امضاء کند.

بعضی‌ها فکر می‌کنند وقتی که می گوییم شب قدر، یعنی تقدیرات در امشب تعیین می‌شود و ما هم سال بعد «محکوم» این تقدیرات هستیم. درحالی که این طور نیست. خود انسان در آنچه که ولی امرش امضاء می‌کند، نقش مؤثری دارد.