مژده ی ظهور، ظهور را نزدیک می کند

یکی از آسیب های بحث مهدویت، «توقیت» است. یعنی انسان وقت تعیین کند که حضرت در این زمان ظهور می کند. در حالی که از منظر معصومین علیهم السلام نمی توان برای ظهور وقتی تعیین کرد. این وقت تعیین کردن به دست مردم نیست. اما این که گفته شده نمی شود وقت تعیین کرد و بگوئیم ظهور فقط به دست خداست، این هم درست نیست. خداوند این را به دست خود مردم سپرده و فرموده مردم در زمان ظهور نقش و سهم دارند.

قرآن می فرماید: «اإِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ= محققا خداوند اوضاع قومی را تغییر نمی دهد، مگر این که آنها خودشان را تغییر دهند» (رعد ۱۳).  یعنی مردم باید خودشان کاری بکنند. از این رو، تعیین وقت توسط مردم به این معنی است که زمان ظهور وقتی است که مردم خود را تغییر دهند و آماده شوند. هر وقت مردم این همت و غیرت را داشته باشند، همدلی و وفاداری را داشته باشندکه خود امام زمان علیه السلام آن را شرط ظهور می دادند، قطعا ظهور تحقق پیدا خواهد کرد.

امام جواد (علیه السلام) در علت حرام بودن تعیین وقت برای ظهور فرمودند: «لو عُیّن لهذا الامر وقت لقست القلوب و لرجع عامّة الناس عن الاسلام و لکن قولوا: ما اسرعه! ما اقربه! تألفاً لِقُلوبِ الناسِ و تقریبا للفرج= اگر برای این امر (ظهور) وقت تعیین شود، دل‌ها را قساوت می‌گیرد و توده‌ی مردم از اسلام بر می‌گردند. بهتر است مردم این گونه بگویند: چه زود است! چه‌قدر نزدیک است! تا دل مردم آرام گیرد و فرج نزدیک شود».

این حدیث زیبا می فرماید: بدون تعین وقت، به مردم بگوییم که فرج نزدیک است. این یعنی  مردم را به نزدیک بودن ظهور ترغیب و تشویق کنیم و ایشان را به این امر امیدوار کنیم. البته بدون این که برای این امر زمانی را تعیین کرده باشیم. چرا که خود این کار، باعث نزدیک شدن ظهور می شود.

«تقریبا للفرج». بنابراین، یکی از مهم ترین کارها برای این امر این است که مردم  دعا کنند، نماز بخوانند و به همدیگر مژده بدهند تا مردم دلهایشان به هم نزدیک شده و با هم مهربان شوند. خود این  آمادگی ها فرج را نزدیک می کند.