مناجات زیبای امام هادی ع

امام ابوالحسن هادی علیه‏السلام در تاریکیهای آخر شب با دلی شکسته و نفسی آرام و مطمئن با خدای تعالی راز و نیاز می‏ کرد، که از جمله مناجاتهای امام، موارد ذیل است:
«الهی مسی‏ء قد ورد، و فقیر قد قصد، لا تخیب مسعاه، و ارحمه واغفر له خطاه.» [1] .
«خدایا گنهکاری در خانه تو آمده و گدایی آهنگ تو را نموده است، امیدش را ناامید مکن و او را بیامرز، و از خطایش درگذر.»
2- از جمله مناجات امام است، که عرض می‏کرد: «الهی صلی علی محمد و آل محمد، وارحمنی اذا انقطع من الدنیا أثری و محی من المخلوقین ذکری، و صرت فی المنسیین کمن نسی، الهی کبر سنی، ورق جلدی و دق عظمی، و نال الدهر منی، واتقرب أجلی، و نفذت أیامی، و ذهبت شهواتی و بقیت تبعاتی، الهی ارحمنی اذا تغیرت صورتی.» [2] .
«خدایا بر محمد و آل محمد، درود فرست، و آن هنگامی که در دنیا اثری از من نماند، و مردم مرا فراموش کنند و جزو فراموش شدگان باشم، به من رحم کن، خدایا سالخورده شده‏ ام، و پوست بدنم نازک و استخوانم نرم شده است و روزگار توانم را گرفته و مرگم نزدیک و عمرم به پایان رسیده، و شهواتم از میان رفته و پیامدهای بد آنها مانده است، خدایا آنگاه که چهره ‏ام دگرگون شود، بر من رحم کن!»
3- امام علیه‏السلام با این عبارات راز و نیاز می‏کرد: «الهی تاهت أوهام المتوهمین، و قصر طرف الطارفین، و تلاشت أوصاف الواصفین، و اضمحلت اقاویل المبطلین عن الدرک لعجیب شأنک، أو الوقوع بالبلوغ الی علوک فأنت فی المکان الذی لایتناهی، و لم تقع علیک عیون باشارة، و لا عبارة، هیهات ثم هیهات یا أولی، یا وحدانی، یا فردانی، شمخت فی العلو بعز، وارتفعت من وراء کل غدرة و نهایة بجبروت الفخر.» [3] .
«خدایا اندیشه اندیشمندان سرگردان، و نگرش نگرندگان قاصر و اوصاف توصیف کنندگان به هم ریخته و گفته‏ های بیهوده گویان از درک مقام شگرفت و یا از رسیدن به جاه و جلالت درمانده است، خدایا تو در جایگاهی نامتناهی قرار داری که چشمها را امکان اشاره و بیان تو نیست، هیهات و نیز هیهات، ای سرآغاز، ای تنها، ای یکتا، تو در بلندای عزت قرار داری و با جبروت فخر و بالندگیت فوق هر باقیمانده و با پایان و بالاتر از آنی.»

پی نوشت ها:
[1] درالنظیم.
[2] ادعیة البحار.
[3] توحید.

منبع: تحلیلی از زندگانی امام هادی؛ باقر شریف قرشی؛ مترجم محمدرضا عطائی؛ کنگره جهانی حضرت رضا 1371.

عصر عاشورا