ملاک های خودشناسی در ادعیه ماه رمضان (سوم)

به گزارش موسسه فرهنگی هنری منتظران منجی (علیه السلام)، استاد محمد شجاعی کارشناس حوزه و دانشگاه، در سخنرانی خود به مناسبت شبهای قدر که به همت مؤسسه منتظران منجی(ع)  در حسینیه فاطمه الزهرا (س) در شهر ری برگزار شد، فرمودند:

یکی از رموز خودشناسی این است که اگر در این ماه به آرامش و شادی دست پیدا کردیم، نشان دهنده آن است که چقدر خودمان را شناختیم؛ آن خودی که از جنس خداست، نه آن خودی که از جنس کمالات حیوانی و مادی است.

استاد شجاعی در ادامه بیان داشت: اگرموفق به عبادت هستیم در واقع آن را مدیون خداوند هستیم. و حق نداریم خودمان را بهتر از دیگران یا معصیت کاران بدانیم و بدتر از آن این است که اگر کار ثوابی هم انجام می دهیم خودمان را طلبکار خدا بدانیم.

ایشان در ادامه با اشاره به اهمیت شوق و رغبت به بهشت افزود: یکی از مسائلی که خداوند بندگانش را با آن ترغیب می کند، مسئله بهشت و نعمت های آن است.

خداوند در آیات متعددی دعوت به سرعت و سبقت از یکدیگر به بهشت می کند. اگر کسی شوق به بهشت داشته باشد زندگی راحت و آرامی خواهد داشت.

وی با تأکید بر رابطه دنیا و آخرت گفت: حالت ما در دنیا باید حالت جنینی باشد که همیشه آماده به آمدن به دنیاست. اگر کسی در طول روز به آخرت و نعمت های آن مشغول باشد امورات زندگی اش به راحتی حل می شود و گرفتار مشکلات زندگی نخواهد شد.

کسانی که همیشه مضطرب، نگران، پرخاشگر و اهل جنجال هستند این افراد هیچ سرعتی به سمت آخرت نخواهند شد و رشدی ندارند.

ایشان با اشاره به یکی از ملاک های خودشناسی گفت: وقتی فردی اسم بهشت را می شناسد دلش خیلی شاد و آرامش می شود و وقتی اسم جهنم را می شود از آن هراسان و متنفر است.

مدیر مسئول موسسه منتظران منجی افزود: نفس ما قبر ماست و اگر بخواهیم قبرمان را ارزیابی کنیم باید به نفس مان توجه کنیم. اگر نفسی آرام و شادی داریم یعنی قبرمان هم همین طور است.

خداوند به دل ما نگاه می کند که چقدر جدیت در دعاها داریم. برخی صرف خواندن براحتی از آن رد می شوند . لذا دل ملاک خوبی است برای خوشناسی که ببینیم جهت دل مان به سمت چه کسی است!

در پایان ایشان به موضوع شاخصه های انسان بزرگ اشاره کردند و فرمودند: کسی که شبیه الله و اهل بیت علیهم السلام است طاقت ندارد جهنم رفتن دیگران را ببیند. حتی در سبک زندگی اش به اموات هم توجه دارد و اساساً شخصیت این افراد، بغیر از آنکه در دنیا به مردم کمک می کند به انسان های که در برزخ هم هستند خیر و ثواب می رساند.

آدم های بزرگ کسانی هستند که وقتی در قیامت قرار می گیرند از حسنه و ثواب های خودشان به دیگران می دهند تا به جهنم نروند.

بدانیم که خروج از خود باعث باز شدن درهای آسمان  می شود. زمانی که برای خدا با عشق کار کردیم  ارزش و قرب پیدا خواهیم کرد.