ملاک های خودشناسی در ادعیه ماه رمضان (جلسه پنجم)

این بند از دعا چند جنبه دارد: اول آنکه خودم اهل بی نیاز کردن دیگران باشم و راضی به حفظ نیاز در کسی نباشم؛ یعنی زمانی که می توانیم حاجتی را برطرف کنیم، سهل انگاری و کوتاهی نکنیم.

در پرداختن صدقه باید دقت لازم داشت؛ چون صدقه علامت صدق دوستی است که از انسان نه به فقیر بلکه به خداوند داده می شود. وقتی نیت می کنیم چیزی را هدیه یا صدقه دهیم، گیرنده اصلی آن خداوند است. پس باید هدیه دادن را از معصومین (علیهم السلام) یاد بگیریم که در نهایت سخاوت می دادند.

 صدقه باید همراه با عشق، ‌مهربانی، ‌رحمت و رحیمیت باشد.

وجه دوم این بخش از دعا اینست که هیچ وقت به دارائی های خودمان اکتفا نکنیم. برای رفع فقر در جامعه اسلامی تلاش کنیم.

وسع هر انسانی به همّت اوست و باید بخشی از اوقات خویش را برای رفع نیاز نیازمندان قرار دهد.

کسی که اهل تلاش است و مشکلات و گرفتاری های دیگران را مشکل خود می داند، انسان خیّری است و مشمول آمرزش الهی قرار می‌گیرد.

مبنای انجام کارهای خیر، اهل بیت (علیهم السلام) هستند که با محبّت، اطعام و احسان می کردند.

در فرمایشی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آمده: «هر کس صبح کند و اهتمام به امور مسلمانان نداشته باشد، مسلمان نیست».

یکی از راه های که خداوند مشکلات مان را حل می کند، برطرف کردن مشکلات مردم است. چراکه همدردی با دیگران باعث کم شدن رنج آن‌ها می شود و از طرفی منجر به رفع مشکلات خودمان هم می شود.

به فرموده امام علی (علیه السلام) در ارتباط با دیگران باید با نگاه «هو انت» برخورد کنیم. یعنی «او تو هستی». هر عملی (خیر و شر) انجام دادی درواقع با خودت کردی. اگر این قاعده را سرلوحه زندگی مان قرار دهیم بیماری های اخلاقی اعم از فساد، دروغگویی، کم فروشی و ... در جامعه اسلامی دیده نخواهد شد.

نشانه ی مسلمان حقیقی، خیر خواه بودن دیگران است یعنی هر چی برای عزیزترین افراد خانواده اش دوست دارد، برای دیگران هم دوست می دارد و این مهربانی، خود عامل برطرف شدن موانع ظهور امام زمان (علیه السلام) می شود.

اهمیت امر به معروف و نهی از منکر

«اَللّهُمَّ اَصْلِحْ کُلَّ فاسِدٍ مِنْ اُمُورِ الْمُسْلِمینَ؛ خدایا اصلاح کن هر فسادی از امور مسلمین».

امر به معروف و نهی از منکر، بالاترین فریضه الهی است و انسان باید ضد فساد و منکر باشد یعنی اهل امر به معروف و نهی از منکر.

امر به معروف و نهی از منکر یعنی فعال و حساس بودن، مراقبت از ارزش های جامعه و از بین نرفتن آنها که متاسفانه امروزه منکرات بزرگی بویژه در بعضی از دولتمردان و مسئولین نظام همچون خروج از خط امام، بدعت های فرهنگی، بد معرفی کردن امام امت و ... مشاهده می شود که باید با آنها مبارزه کرد.

کسی نمی تواند بگوید مسائل کشور به من ربطی دارد. چون جامعه مثل کشتی است که اگر نقطه ای از آن سوراخ شود باعث غرق شدن همه افراد می شود.

امر به معروف یعنی اهمت دادن به انتخابات، راهپیمائی ها بویژه روز قدس.

مقام معظم رهبری فرمودند: مسئله فلسطین مسئله رمزآلودی است که گره خورده با فرج امام زمان (علیه السلام).

بنابراین روز قدس، روز امام زمان (علیه السلام) است و باید در آن شرکت کنیم.

یک مومن حقیقی، خجالت زده نیست و ایمانش را هیچ وقت مخفی نمی کند. او هم تواصی به حق دارد و هم تواصی به صبر؛ یعنی هم دیگران را به حق توصیه می کند و از حق دفاع می کند و هم به صبر و همچنین منشأ انرژی، قدرت و اندیشه مثبت است.

بنابراین باید توجه داشته باشیم هم خودمان و هم دیگران را از مظاهر فساد که دشمن طراحی کرده بدور باشیم تا آسیبی نبینیم.