مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
در شبهای قدر که دعای جوشن کبیر می خوانیم، فرصتی است تا درمورد اسماء حسنای الهی تفکر کنیم و ببینیم کدامیک از 1000 اسم در ما فعال هستند. این اسماء مقامات ما هستند؛
ما چند از این مقامات را دریافت و به آنها رسیدهایم؟ چون در قیامت ما را باید با هر کدام از این اسمها صدا کنند. آیا واقعاً صدایمان خواهند کرد! «یا جواد»، «یا کریم»، «یا غفور» و ... یا میگویند: جواد نیستی؛ کریم هم نیستی؛ و....
در این ماه خواندنِ دعای جوشن کبیر، 3 بار تکرار میشود. در حقیقت اسمهای خداوند، «مقامات عالی انسانی» را به ما تذکر میدهد. اسمهایی که ما میتوانیم در زندگی دنیایی خود، آنها را کسب کنیم. خداوند نمایشگاهی با 1000 تابلو را به نمایش در میآورد. پس هرکس باید به این اسماء الهی توجه کند و یک، دو، سه، یا چند اسم از آنها را به عنوان اسم خود انتخاب کند و در مورد آنها طوری متخصص شود که متصف به صفات آن اسمها شود. چون اینها دارائیهای ما هستند.
«فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ؛ (در آن روز) كسی كه ترازوهای اعمالش سنگین است»[1]. اشاره این آیه به ترازو است؛ ترازوها و میزانها چیست؟ میزانها همین اسماء هستند؛ اینها ملاک سنجش هستند. کسی که میزانش سنگین باشد،
«فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ؛ در یك زندگی خشنود خواهد بود»[2]. یعنی کسی که به این اسمها بیشتر متصف شده باشد، زندگی پرعیش و رضایتی خواهد داشت.
«وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ؛ و اما كسی كه ترازوهایش سبك است»[3]. اما آن که میزانش سبک است،چنین کسی موازین ندارد، یعنی با میزان و قَدَر و اندازه بیگانه است. G
[1] - سوره قارعه/ آیه ۶.
[2] - سوره قارعه/آیه 7.
[3] - سوره قارعه/آیه 8.
برگرفته از سلسله مباحث مراقبات ماه مبارک رمضان
کلیدواژه ها:
آثار استاد