معرفت به امام زمان (علیه السلام)، نجات از مرگ جاهلی است

منظور از معرفت چیست؟ معرفت غیر از اطلاعات و علم است. علم کلی است. این که می گویند امام دوازدهم است اسمش مهدی است، پسر نرجس خاتون و امام حسن عسکری (علیه السلام) است. در 255 هجری متولد شده است؛ اینها همه اطلاعات است. معرفت جزئی است. یعنی باید شخص در درون خودش با این شخصیت به رویا رویی و شناخت برسد.

 همه شما می‌دانید که مرده با کسی کاری ندارد و صدمه ای به کسی نمی رساند. این را اطلاعات و علم می گویند. معرفت این است که آن اطلاعات و علم به یک باور شخصی تبدیل شود. باور کی حاصل می شود؟ وقتی که رفتی به مرده دست زدی؛ کنار مرده نشستی؛ مرده را شستی؛ یا توانستی شبانه به قبرستان بروی و نترسی. این می شود باور. یعنی آن علمی که داشتی، در وجودت معرفتی حاصل شد که شخصی و جزئی از تو شد.

معرفت امام زمان (علیه السلام) یعنی معرفتی که تو به عنوان یک دوست، در درونت با او پیوند می خوری. مثلاً شما در مجلسی هستید که امکان دارد برخی از افراد را نشناسید. پس با هم حرفی نمی زنید و از همدیگر توقع هم ندارید. ولی وقتی که با هم دوست شدید، همکلاسی شدید، معرفت به هم پیدا کردید، آن وقت نسبت به همدیگر حس و عاطفه و مسئولیت جدید پیدا می کنید.

مرگ جاهلی؛ یعنی، مردنِ بدون شناخت خدا و رسول او، کسی که امام زمان خود را نشناسد، در واقع از گمراهی زمان جاهلیت ـ که خدا و پیغمبر را نمی‌شناختند ـ خارج نشده است، بنابراین، اگر معرفت خدا و رسول او، به معرفت امام زمان (عج الله تعالی) منتهی نشود، فایده‌ای برای انسان نخواهد داشت.

شخصی از امام صادق(علیه السلام) پرسید: منظور از جاهلیت، جهل مطلق و نسبت به همه چیز است یا فقط نشناختنِ امام است؟ آن حضرت فرمود: «جَاهِلِیةَ کُفْرٍ وَ نِفَاقٍ وَ ضَلَالٍ= منظور، جاهلیت، کفر و نفاق و گمراهی است». یعنی کسی این طور باشد، کافر و گمراه و منافق از دنیا می رود.

بنابراین، اگر کسی معرفت به امام زمان (علیه السلام) نداشته باشد، اساساً از حرکت به سمت ابدیت محروم است. مثل جنینی که اگر نطفه اش در رحم مادر قرار نگرفت. سقط می شود. از این رو، برای هر کسی مهمترین مسئله زندگی اش، معرفت امام زمان است که واجب شده است.

برگرفته از مباحث عزت و ذلت خیالی (مشهد)