مصیبت عاشورا، حذفِ حاکمیتِ امامِ معصوم از جامعه است

ما در زیارت عاشورا می خوانیم:« أنْ یَرْزُقَنی طَلَبَ ثارِكَ مَعَ إمام مَنْصُور مِنْ أهْلِ بَیْتِ مُحَمَّد صَلّى الله عَلَیْهِ وَآلِهِ = خدا روزی من گرداند تا با امام منصور از اهل بیت محمد ص خون خواه تو باشم»، آقا می خواهم انتقام تو را همراه امام زمان بگیرم.

 اگر امام حسین علیه‌السلام از ما سؤال کند، انتقام من چیست؟ پاسخ ما چه خواهد بود؟ اکثر عزادارها می گویند سرت را بریدند به شما جسارت کردند، انگشتتان را بریدند، شما را تشنه کشتند، فرزندانت را کشتند و خاندانت را به اسارت بردند. اینها مصیبت امام حسین (علیه‌السلام) نیست، چرا که این گونه جنایت ها در تاریخ زیاد اتفاق افتاده است، مثلاً جنایت هایی که در مورد پیامبران ثبت شده، پیامبر خدا را زنده زنده با اره دو نیم کردند.

 قرآن می فرماید:«إِنَّ الَّذِینَ یَكْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ= كسانى كه به آیات خدا كفر مى ‏ورزند و پیامبران را بناحق مى ‏كشند» (آل عمران/21). انسان های زیادی بودند که وضعیتی فجیع تر از امام حسین علیه‌السلام داشتند، پاسدارهای ما در کردستان با وضع دلخراشی سر بریده شدند، زنده زنده پوست سر شان را با موزاییک و حلبی کندند. اگر تنها خون ریختن، سربریدن، اسارت و کتک خوردن مصیبت امام حسین باشد، انتقام ایشان را مختار گرفت. پس چرا ما در زیارت عاشورا می گوییم، انتقامت گرفته نشده و ما می خواهیم با امام زمان انتقام شما را بگیریم؛ «طلب ثارک» ثارک یعنی چه؟ یا این که می گوییم:«السلام علیک یا ثارالله= سلام بر تو ای خون خدا»؛ امام حسین ع خون خداست، زیرا او عامل حیات انسانی است. وقتی معصوم بالای سر انسان نباشد، انسان از حیات انسانی محروم است و به سختی می تواند، شرائط حیات انسانی را در زندگی خود برقرار کند.

 زندگی بدون امام معصوم، مثل زندگی روی قله ی کوه است، در قله ی کوه اکسیژن خیلی کم است و انسان در آنجا به سختی نفس می کشد؛ اما زندگی با امام معصوم، مثل زندگی در کوهپایه است؛ انسان به راحتی نفس می کشد و راحت به بهشت و بالاتر از بهشت می رسد. پس ما در زیارت عاشورا از خدا می خواهیم که انتقامِ حذف امامِ معصوم را بگیریم، انتقامی را که هنوز گرفته نشده است و فقط با روی کار آمدن امام معصوم بر جامعه جهانی گرفته می شود.  

تمام مشکلات جهان، از دوری و غیبت پدر حقیقی ما و امام زمان است. ما اگر مشکل پزشکی، اقتصادی، خانوادگی و... داریم یا مشکلات دیگری که در دنیا وجود دارد، همه به خاطر نبودِ پدر مهربان و متخصص معصوم است، از غربت و یتیمی این همه بلا سر ما آمده، اینها مصیبت کمی نیستند. اگر امام زمان 24 ساعت بالای سرمان بود و ارتباط مستقیم با او داشتیم، او در 24 ساعت معادل صدها سال باعث رشد ما می شد، یک دقیقه ارتباط با امام زمان، تمام وجود ما را پاک می کرد؛ در ارتباط با امام زمان هر کدام از ما می توانستیم، ولی خدا باشیم و هم مقام با امام حسین ع باشیم. در زیارت عاشورا می خواهیم: « أَسْأَلُهُ أَنْ یُبَلِّغَنِی الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ‏= از خدا درخواست می کنم که به مقام محمودی که خاص شما است مرا برساند». لیاقت ما این بود که در دنیا و آخرت فقط با معصوم زندگی کنیم، ولی الان این گونه نیست؛ امام زمان ما و پدر حقیقی ما در غربت و آوارگی به سر می برد و ما در یتیمی و بی پدری.

برگرفته از سلسله جلسات جهاد جلسه اول