ماه محرم اقامه ی عزا بر فقدانِ متخصص معصوم است

خداوند در قرآن در سوره مبارکه قدر این مقام را بیان فرموده: «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ= در آن [شب] فرشتگان با روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى [كه مقرر شده است] فرود آیند» (قدر/4)؛ یعنی تمام اموری که مربوط به یکسال جهان است، چه در مسائل جمادی، گیاهی، حیوانی و چه در مسائل انسانی و هر مسأله دیگری همه محاسبات ریاضی تقدیرها، اندازه ­ها، حوادث، تغییر و تحولات مربوط به نظام خلقت در این شب معین می شود، همه این امور نزد صاحب امر(أولوا الأمر) نازل می شود. صاحب امر، خلیفه الله یعنی وجود مقدس امام زمان(علیه السلام) و کسی که کل این سیستم در دست اوست. همه این محاسبات و تمام تقدیراتی که برای هر موجودی اعم از فرشته­ها، انسانها، گیاهان، ستاره­ها، حیوانات، کیهانها، کهکشانها و اتم قرار است اتفاق بیفتد، همه از طریق امام معصوم و خلیفه الله انجام می شود.

اگر این شخصیت حاکمیت را در دنیا به دست می داشت و شرائط امامت و حاکمیت او فراهم می بود، انسانها به درجه بسیار باعظمتی از پیشرفت های مادی و معنوی نائل می شدند؛ هیچ فقر، بیماری و سختی در زندگی انسانها نمی بود، کما اینکه بعد از ظهور همین اتفاق می افتد و بشر از نظر علمی و معنوی به اوجی می رسد که زندگی امروزه او جز یک زندگی کودکانه در نظرش نمی آید. امروز جهان به چنین شخصیتی احتیاج دارد؛ اما متأسفانه جوامعِ گذشته از خود لیاقت نشان ندادند و یازده معصوم در کمال مظلومیت، تنهایی و غربت به شهادت رسیدند. دوازدهمین معصوم بیش از 1180 سال منتظر ماست تا خود را  برای حاکمیت ایشان آماده کنیم؛ امام زمان ع هزار سال پیش نامه ای که به شیخ مفید نوشت، شرط آمدنش را وفاداری و همدلی مردم معرفی کرد.

وفاداری و عاطفه ما نسبت به امام زمان و همدلی ما برای ایجاد حاکمیت دینِ حق، حاکمیت معصوم و همکاری با همدیگر رابطه حقوقی ما با معصوم است و از 50 سؤال که در قیامت پرسیده می شود، مهمترین سؤال همین است که شما نسبت به امامتان که تنها، آواره، طردشده و غریب بود، چقدر انجام وظیفه کردید؟

ما سالانه میلیاردها تومان پول و میلیاردها ساعت وقت را صرف عزاداری امام حسین(علیه السلام) می کنیم، و آنهایی را که متخصص معصوم زمان خودشان را تنها گذاشتند، لعن می کنیم که اگر آنها این کار را نمی کردند در حال حاضر اوضاع جهان و میلیاردها انسان کاملاً تغییر می کرد. امروز که امام زمان ما دوازدهمین خلیفه الهی تنها،‌ آواره و غریب است از ما درخواست کمک می کند تا موانع ظهور ایشان را برطرف کنیم، این انجام وظیفه رابطه حقوقی است که ما با معصوم داریم.

رابطه بعدی ما با معصومین(علیهم السلام) ، رابطه حقیقی است که کمک بسیار بزرگی به رابطه حقوقی می کند، به این معنا که ایشان علاوه بر اینکه امام ماست، پدر حقیقی ما نیز است؛ یعنی خداوند همه ما را از نور محمد و آل محمد ص خلق کرده؛ همانگونه که جسم مادی ما از  پدر و مادر زمینی به وجود آمده و با آنها رابطه خونی داریم به آنها علاقه داریم و آنها هم به ما محبت دارند و وظایف متقابلی بین ما برقرار است؛ اما این رابطه پدر و فرزندی بین ما و امام زمان بسیار شدیدتر است، به خصوص این رابطه عاطفی از طرف ایشان خیلی قویتر است متأسفانه از طرف ما چون ایشان را خوب نمی شناسیم، خیلی کم است.

همانگونه که امامان قبلی ما قدرت داشتند تا اوضاع جامعه و جهان را تغییر دهند، امام زمان نیز این قدرت را دارند اما ایشان منتظر است که ما همتی کنیم و به یاری اش برویم، چون خداوند بندگانش را مختار آفریده و با اختیار بشر مخالفت نمی کند. لذا قرآن می فرماید: «لا إِكْراهَ فِی الدِّینِ = در دین هیچ اجبارى نیست» (بقره/256). مردم باید خودشان امام معصوم را بخواهند و به کمک او بشتابند. طبق آیه ی قرآن خداوند کسی را اجبار به پذیرفتن و یاری معصوم نمی کند.

بنابراین، ما باید رابطه حقیقی­مان را با حضرات قوی کنیم، برای همین در خواندن زیارت با امام عشقبازی می کنیم، حرف عاشقانه می زنیم، مثل «بأبی أنت و أمی= پدر و مادرم به فدای تو»، این اوج عاطفه ی انسان است که پدر و مادر زمینی­اش را فدای پدر و مادر آسمانی، اصلی و حقیقی خودش می کند؛ یا می گوییم: «أسئَلُ الله أن یَجعَلَنی مَعَکُم فِی الدُّنیا وَ الآخِرَۀ= از خدا می خواهم در دنیا و آخرت با شما باشم»، این دلتنگی یک فرزند است برای بودن با خانواده آسمانی­اش در دنیا و آخرت.

اگر کسی شناخت نداشته باشد، می تواند زیارت عاشورا بخواند، اما این جملات را هیچ وقت از روی عاطفه و محبت نمی تواند بیان کند، چون اول باید بفهمد که فرزند امام زمان و حضرت زهرا س است؛ وقتی که درک کرد فرزند اهل بیت علیهم السلام است، برای خانواده اش دلتنگ می شود و می خواهد در دنیا و آخرت با آنها باشد و از خدا مقام آنها را می خواهد: «أسئَلُ الله أن یُبَلِغَنِی المَقامَ المَحمُود لَکُم عِندَ الله= می خواهم همان مقامی که شما دارید، من هم داشته باشم». ائمه دوست ندارند، ما پایین­تر از آنها باشیم، برای همین به ما می گویند هر وقت با ما حرف می زنید، مقام خود ما را بخواهید، بخواهید که همیشه پیش ما باشید.

عشق از طرف آنها خیلی زیاد است که آنها بودنِ با ما را دوست دارند، اما از طرف ما تنبلی و بی حوصلگی و ضعف وجود دارد که همتی برای رسیدن به آن مقام نمی کنیم و نهایتاً می خواهیم به کمالات جمادی، گیاهی، حیوانی برسیم. فرزندان مان را برای کمال فوق عقلانی و فوق تجرد یعنی بخش انسانی آماده نکرده ایم، جوان های ما هوسهای بخش انسانی را ندارند که بخواهند یک کسی همردیف امام حسین و امام زمان شوند یا با امیرالمؤمنین، سیدالشهدا علیه السلام، فاطمه سلام الله علیها بخواهند محشور شوند.

انسان برای رسیدن به مقام معصومین، خلیفۀ الله شدن، مظهر خدا شدن و برای شبیه شدن به الله خلق شده است. وقتی به واقعه کربلا نگاه می کنیم می ­بینیم که سیدالشهدا، زینب کبری س، اباالفضل العباس(علیه السلام)  و علی اکبر(علیه السلام)  همه در میدان آمدند تا انسانها را به این درجه برسانند.

برگرفته از مبحث محرم جلسه 2