مؤمن، ترسو و بخیل نیست

در ادامه بحث آثار ترس، نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «لا یَنبَغی لِلمُؤمِنِ أن یَكونَ بَخیلاً و لاجَبانا= مؤمن شایسته نیست بخیل و ترسو باشد». به «تعریف ریاضی مؤمن» توجه کنیدکه قرآن کریم عده خاصی را مؤمنمعرفی می‌کند. می فرماید: مؤمنکسی است که سه معشوق اصلی اش «الله، خانواده آسمانی و جهاد» است. او سایر معشوق ها را هم دوست دارد؛ با دنیا در صلح است؛ اما مراقب است که این معشوق‌های دنیایی‌اش بر معشوق اصلی‌اش غلبه نکنند. این کنترل معشوق و مهندسی آرزوهاست که باعث می‌شود وقتی مؤمنبا دنیا ارتباط می گیرد، دنیا برایش لذت‌بخش باشد و در کنار  امور دنیایی هم آرامش دارد و از آنها خیر می‌بیند. با این نگاه، دنیا علیه او طغیان نمی‌کند.

چرا «بخل» شایسته مؤمننیست؟ چون بخل نوعی ترس است. کسی که انفاق نمی‌کند و خرج نمی‌کند، برای خانواده و دیگران سخت می‌گیرد، اینها نشانه ی این است که اعتقادش به خدا ضعیف است و منشا روزی را «خود» می‌داند، نه خدا. این نوعی شرک اعتقادی است. چنین صفتی با مؤمن سازگاری ندارد. چون هدف او تشبه به اسماء الهی است و بخل مانع این هدف است. پس مؤمن از دادن خمس و زکات و انفاق برای خود و دیگران ترسی ندارد و برای او هیچ چیز خطرناک‌تر از ترس و بخل نیست.

کسی که برای امام زمان (علیه‌السلام) وقت نمی‌گذارد، با مصیبت یا مشکلی وقت و عمرش به بهانه‌های مختلفی تلف می‌شود. پول و ثروت و امکانات دیگر هم همینطور است؛ وقتی برای خدا صرف نشد، در راه باطل صرف می شود.

پس بخل باعث بسته شدن باب رزق‌های آسمانی و معنوی می‌شود و انسان از لذات معنوی و خیرات محروم می‌شود و نمی‌تواند ارتباطی با امام بگیرد. ترس هم این گونه است. چون نشانه ی این است که شخص باور به خدا ندارد.

نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «اللَّهُمَّ انی أَعُوذُ بِكَ مِنْ الْجُبْنِ وَالْبُخْلِ= بارخدایا! به تو پناه می‌برم از اینکه ترسو و بخیل باشم». یعنی برای اینکه ترسو و بخیل نباشیم، باید از خدا کمک بگیریم و به او پناه ببریم. اما وقتی انسان خودش را برای خدا و امام زمان (علیه‌السلام) هزینه می‌کند، از تمام خیرات دنیایی و آخرتی بهره‌مند می‌شود.

عوامل محرومیت‌های دنیایی و معنوی

سنت‌های متافیزیکی مثل سنت‌های مادی و دنیایی عمل می‌کند. همان طور که آب از ترکیب (H2O) ساخته شده و اثرگذار است و این ترکیب و اثر را خدا در دنیا قرار داده، مسائل متافیزیکی را هم خدا قرار داده است.

اولین قاعده، آیه 124 سوره طه است که خدا می‌فرماید: «وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْكًا= و هر كس از یاد من دل بگرداند، در حقیقت زندگى تنگ [و سختى] خواهد داشت». کسی که به خودش و خدایش خیانت می‌کند، باید منتظر عذاب و مصیبت باشد.

ذکر یعنی غذای روح و بخش انسانی تو. وقتی از این غذا روی گردان هستید، باید منتظر فشار و مصیبت و عذاب باشید. ممکن است پولدار هم باشید ولی آرامش ندارید.

کسی که از حرم و زیارت رفتن، از نماز و حتی گفتن اذان و اقامه کم می‌گذارد؛ یا از دعا و قرآن خواندن فرار می‌کند؛ از عمرش کم می‌شود، محروم از خیرات و برکات و نیز رزقش کم می‌شود. (رزق های مادی و معنوی)

کسی که می ترسد از اینکه مسائل آخرتی را انتخاب کند، این ترس باعث محرومیت از روزی‌های دنیایی و آخرتی می‌شود. سعی کنید این ترس شیطانی را از خود دور کنید که اگر ما راه خدا را برویم، زندگی‌مان به مشکل برمی‌خورد.

قاعده دوم این است که اگر به کمک دین خدا رفتید، خدا هم به شما در هر جا باشید کمک می‌کند. «إِن تَنصُرُواْ اللَّهَ یَنصُرْكُمْ= اگر خدا را یارى كنید، شما را یارى مى‏كند». یعنی یاری خدا باعث از بین رفتن تردیدها و تزلزل‌ها می شود.

چرا امام زمان (علیه‌السلام) بعد از این همه سال آواره و طرد شده است؟ چون ما می‌ترسیم به سمتش برویم. می‌ترسیم وقفش بشویم. این ترس از بخش حیوانی ما ناشی می شود. این ترس، وسوسه شیطان است. باید بر این ترس غلبه کنیم.

رزق دست خداست. اگر در راه خدا هزینه کنیم در هر زمینه ای اعم از هنر، علم، سیاست، پول و...، خدا هم خیر و برکت می‌دهد.

وهمیه/ترس/درمان ترس