لذت نهایی هر انسانی در گرو دوستی های اوست

لذت جويي، يکي از گرايشهاي فطري هر انساني است و هدف نهائی آن، رسیدن به شادی می باشد. بسیاری از مردم نمی دانند که چگونه شاد و سرمست باشند و همیشه به دنبال معشوق های کاذب مثل پول، ماشین و ظواهر زندگی دنیایی هستند؛ اما حقیقت این است که «ولایت» امیرالمؤمنین و دوستی با او، منشأ شادی و سرمستی انسان می شود.

انسان بسته به این که عالی ترین لذت زندگی اش چیست، قیمت پیدا می کند. لذت نهایی یعنی لذتی که وقتی با او هستید، سرمست شوید، احساس غنا کنید و با وجود او چیز دیگری آرزو نکنید.

انسان فطرت گرا چون نظرش با خدا یکی است. وقتی می بیند که خدا عالی ترین نعمت را به او داده است. شاد و سرمست می شود. چون که صد آمد نود هم پیش ماست.

«عید غدیر» یعنی عیدی که من به خاطر داشتن محبت و مودت به عالی ترین موجود خدا شاد هستم و بالاترین دارایی را دارم که با آن سرمستم؛ زیرا همه ی انسان ها از نظر دارایی، یکی نیستند.

بالاترین هدیه ای که ممکن است خدا به یک انسان بدهد و الحمدلله شیعیان دارند و شیعه باید با او سرمست باشد، ولایت امیرالمؤمنین A است؛ اما اگر با داشتن امیرالمومنین A و اهل بیت a احساس بدبختی کنیم، معلوم است آنها را خوب نشناخته ایم؛ چون بزرگتر از نعمت ولایت و اهل بیت a، نعمتی وجود ندارد.

بدبختی بزرگی است اگر نتوانیم با اهل بیتa شاد باشیم و خودمان را بزرگ ببینیم. هر کس در برابر مشکلات زندگی احساس کوچکی می کند، یا در برابر دیگران احساس حقارت می کند، برای این است که نمی فهمد چه کسانی را دارد. هنوز رفیق های اصلی اش را پیدا نکرده است. چون خودش را پیدا نکرده است. اما آدمی که خودشناس است، می فهمد با چه گروهی باید رفاقت کند. لذا با آنها خود را عزیز و بزرگ می داند.

کلیدواژه ها: استاد شجاعی ، غدیر ، لذت جویی ، رفاقت ،

فرم جستجو

استاد محمد شجاعی

لذت نهایی هر انسانی در گرو دوستی های اوست

خبرنامه سایت منتظران منجی