مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
روزی جابر بن عبدالله انصاری خدمت امام علی (ع) بود و آه عمیقی کشید. امام فرمود: گوئی برای دنیا، اینگونه نفس عمیق و آه طولانی کشیدی؟ جابر عرض کرد: آری بیاد روزگار و دنیا افتادم و از ته قلبم آه کشیدم.
امام فرمود: ای جابر، تمام لذّتها و عیشها و خوشیهای دنیا در هفت چیز است: خوردنیها و آشامیدنیها و شنیدنیها و بوییدنی ها و آمیزش جنسی و سواری و لباس اما لذیذترین خوردنی عسل است که آب دهان حشره ای به بنام زنبور است. گواراترین نوشیدنیها آب است که در همه جا فراوان است. بهترین شنیدنیها غِناء و ترنّم است که آن هم گناه است. لذیذترین بوئیدنیها بوی مشک است که آن خون خشک و خورد شده از ناف یک حیوان (آهو) تولید می شود. عالیترین آمیزش، با همسران است و آن هم نزدیک شدن دو محل ادرار است. بهترین مرکب سواری اسب است که آن هم (گاهی) کشنده است. بهترین لباس ابریشم است که از کرم ابریشم به دست می آید. دنیائی که لذیذترین متاعش این طور باشد انسان خردمند برای آن آه عمیق نمی کشد.
جابر گوید: سوگند به خدا بعد از این موعظه دنیا در قلبم راه نیافت.(1)
1. داستانها و پندها 10/153- 78/11
منبع : یکصد موضوع 500 داستان ، ج1 ، نوشته ی سید علی اکبر صداقت ، نشر ناصر
کلیدواژه ها:
آثار استاد