مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
روزى امام حسین علیه السلام نزد امام حسن مجتبى علیه السلام آمد و وقتى نگاهش به حضرت افتاد، گریه كرد و امام حسن علیه السلام پرسید:
اى ابا عبدالله ! براى چه گریه مى كنى ؟
امام حسین علیه السلام فرمود:
گریه ام بخاطر آنچیزى است كه بر سر تو مى آید.
امام حسن علیه السلام فرمود:
آنچه من گرفتارش خواهم شد، زهرى است كه با نیرنگ به من مى خورانند و با آن كشته مى شوم و لیكن هیچ روزى چون روز (شهادت ) تو نیست اى ابا عبدالله !؛ سى هزار نفر كه خود را از امت جدمان ، محمد صلى الله علیه و آله و سلم ، دانسته و خود را مسلمان مى نامند، بر تو هجوم آورده و به كشتن و ریختن خون و هتك حرمت و اسیرى خاندان و غارت خیمه هاى تو اقدام مى كنند و آن هنگام نفرین و لعنت (خدا و فرشتگان ) بر بنى امیه فرود آید و از آسمان خاكستر و خون ببارد و هر چیزى حتى حیوانات وحشى در بیابانها و ماهیان دریاها براى تو بگریند.
امالى صدوقى /101 حدیث 3 و بحار الانوار 45/218 و مقتل المقرم /242. به نقل از کتاب قصه های امام حسین علیه السلام گردآورنده محمدحسین مهرآیین
کلیدواژه ها:
آثار استاد