لازمه محبت امام حسین تنفر از دشمنان اوست

آثار زیارت اهل بیت (علیهم السلام)

زائر در حزب خدا، رسول خدا و اهل بیت (علیهم السلام) قرار می گیرد و به او می گویند به مقام «مصلح انتخاب شده» رسیده ای. این از تعابیر بسیار مهم است. یعنی در باطن زیارت، این تحولات صورت می گیرد.

بنابراین، عضو حزب خدا شدن لحظه ای نیست. یعنی چنین نیست که فقط تا زمانی که در حرم هستیم، در حزب خدا و اهل بیت باشیم، بلکه خارج از حرم و در زندگی روزمره نیز باید با خدا و اهل بیت باشیم.

زیارت به معنای حقیقی، یعنی انسان در ملاقات با پدر آسمانی اش، به «وفاداری و همدلی با او» رسیده است. نه اینکه صرفا از سر شور و هیچان، خودش را به حرم برساند و آدابی را انجام بدهد، اما به رفتارهای بد قبلی اش ادامه بدهد.

محبوبیت و عزت ما باید فقط نزد خدا و اهل بیت (علیهم السلام) باشد

این خیلی مهم است که وقتی وارد بر‌زخ می شویم، اهل بیت  (علیهم السلام) چگونه به ما نگاه می کنند؛ گناهکار یا مومن.

«شخصیت» انسان نزد خدا و اهل بیت (علیهم السلام) از مسائل مهمی است که در دعاها ویژگی و ملاک هایی برای آن ذکر  شده است. مثلاً در زیارت امین الله عرضه می داریم: « محبوبه فی ارضک و سمائک= خدایا! مرا در آسمان و زمین محبوب کن».

امام حسین (علیه السلام) در عاشورا گرفتار سختی های زیادی بودند و حتی خاندانش را به عنوان خارجی صدا می کردند، ولی در آسمان و زمین بهتربن بنده ها هستند.

راحت ترین مردم کسی است که خدا را دارد. اما کسی که خدا را نداشته  باشد، می تواند در دنیا راحت باشد؛ ممکن است بعد حیوانی اش آزاد باشد، اما روحش راحت و آزاد نیست.

ممکن است در بین زمینی ها تحت فشار باشد و آزار ببیند، اما همین که بداند خدا دوستش دارد،  راحت است.

پس این دغدغه که من پیش خدا و خانواده آاسمانی و اهل غیب چگونه هستم، یا اینکه آیا من نزد اهل بیت (علیهم السلام) محبوب و دوست داشتنی هستم یانه،  دغدغه مهمی است.

امام حسین و حضرت ابوالفضل (علیهم السلام) با دیدن من چه حسی دارند! آیا نزدشان محبوب هستم یا نه!

در روایت به زائر امام حسین به عناوینی مثل «مصلح انتخاب شده» و «هم حزبی با خدا و پیامبر و اهل بیت» خطاب شده است. اینها یعنی عزیز شدن در نزد خدا و خانواده آسمانی.  در زیارت زائر به این مقام می رسد و باید مراقبت کند که همیشه در این مقام بماند.

پس کسی که در حرم ائمه تصمیم و تثبیتی در تغییر شخصیت ندارد، در حقیقت ملاقاتی صورت نگرفته است. درحالیکه ما به ملاقات نماینده خدا می رویم و این خود، مسئولیت بر گردن زائر می گذارد. پس باید تلاش کنیم تا ایمان مان را در زیارت بالا ببریم.

زیارت، دعوت است نه همت

بسیاری از افراد تلاش و همت می کنند برای زیارت امام حسین (علیه السلام) اما نصیبشان نمی شود، اما برخی افراد با کمترین اقدام، زیارت امام نصیبشان می شود. اینها نشانه ی این است که ما را برای زیارت دعوت می کنند نه این که صرف همت باشد.

پس امام حسین و حضرت ابالفضل با مهربانی شان ما را دعوت کردند و عنایت ویژه به ما داشته اند.

این رزق و روزی زیارت، در شب قدر مقدر شده و آقا امام زمان برایمان امضا کرده اند. پس بدون دعوت نیامده ایم. پس باید حرمت این ملاقات را نگه داریم. لازمه اش نیز، غیرت، نجابت و فهم است و باید حفظش کنیم.

وفاداری به حضرت، درهای بسته را به روی انسان باز می کند. اگر انسان وفای هم حزبی بودن و فرزندی نسبت به خانواده آسمانی اش را داشته باشد، از جایگاه والایی برخوردار است.

لازمه دوستی با خدا و اهل بیت، برائت و دوری از دشمنان است

«لَا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ أُولَئِكَ كَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الْإِیمَانَ وَأَیَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَیُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُولَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ= قومى را نیابى كه به خدا و روز بازپسین ایمان داشته باشند [و] كسانى را كه با خدا و رسولش مخالفت كرده‏ اند هر چند پدرانشان یا پسرانشان یا برادرانشان یا عشیره آنان باشند دوست بدارند در دل اینهاست كه [خدا] ایمان را نوشته و آنها را با روحى از جانب خود تایید كرده است و آنان را به بهشتهایى كه از زیر [درختان] آن جویهایى روان است در مى ‏آورد همیشه در آنجا ماندگارند خدا از ایشان خشنود و آنها از او خشنودند اینانند حزب خدا آرى حزب خداست كه رستگارانند» (مجادله /22)

 یعنی محال است کسی ایمان به خدا و روز قیامت داشته باشد و بتواند دشمنان خدا را دوست بدارد.

تعجب آور است که بعضی از افراد ادعای ایمان و تقدس دارند، ولی با دشمنان خدا و پیامبر دوست هستند، حتی بعضی از روحانیون این گونه هستند.

 تعصبات خانوادگی، قومی، قبیله ای بر کسی که ایمان به خدا و قیامت دارد، تأثیرگذار نیست. ایمان او ایمان قلبی است، نه ذهنی و تقلیدی. یعنی باور کرده. لذا هیچ چیزی در او نمی تواند اثرگذار باشد.

خداوند در آیه مذکور بشارت می دهد که آنها در بهشت جاودانه هستند؛ هم خدا از آنها راضیست و خدا از آنها راضی است.

در مقام رفاقت با خدا ، «رضا بودن» خیلی مهم است. یعنی درگیری با خدا نداشته باشیم. به هر چیزی که روزی مان می شود راضی باشیم.

در آخر آیه خدا به مسئله مهمی اشاره می کند. انسانی که ایمان در دل دارد، هیچ چیزی به راحتی نمی تواند ایمانش را بگیرد.

خدا انسانی را که به خدا و روز قیامت ایمان دارد را هم حزبی خود معرفی می کند و حزب یعنی گروهی که یک سلسله تعهدات و مسئولیت و دلدادگی هایی دارند. هم حزبی بودن با خدا یعنی شخص درگیر جناح بازی سیاسی نیست تا ارتباط با خدا را از دست بدهد.

متاسفانه در سال های اخیر، برخی از مسئولین سیاسی کشور جلوی دین خدا و احکام الهی ایستادند و حاضر شدند برای کسب مقام و موقعیت، دست از اصول بردارند.

نتیجه هم حزبی بودن با خدا رستگاری است. یعنی به هیچ وجه احساس تنهایی و خلاء عاطفی بوجود نمی آید و تکلیف ما در زندگی کاملا شفاف و روشن است.