فرج و شادی حضرت معصومه (سلام الله علیها)، لحظه ظهور پرتپش است

«أَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ یُرِیَنَا فِیكُمُ السُّرُورَوَ الْفَرَجَ....؛ من از خدا می‌خواهم به ما نشان بدهد شادی و فرج شما را».

این فراز، از فرج و شادی حضرت معصومه صحبت می کند. یعنی دستت را در دست امام زمان می‌گذارد که برای شاد کردن و فرج امام زمان حرکت کنی. چون شادی‌ اهل بیت (علیهم السلام) فقط زمان فرج است.
خود امام زمان هم که 1180 سال است تنها، آواره، غریب و مظلوم است. وقتی انسان یاد امام زمان (عج الله تعالی) می‌افتد غم وجودش را می‌گیرد.

اینها هدف‌گذاری یک جوان است. هدف‌گذاری یک مسئول سیاسی است. خدا رحمت کند امام را(سلام الله علیه) فرمود: اگر مسئولین جمهوری اسلامی به فکر ایجاد حکومت جهانی حضرت نباشند خائن و خطرساز هستند ولو به مردم خدمت کنند.

این یکی از مظاهر غیرت است. یعنی کسی که غیرت داشته باشد، چون اهل بیت همیشه در غصه و سختی بودند. مخصوصا امام زمان (علیه السلام) که 1180 سال آواره است. وقتی ظهور کنند شادی و فرج می­رسد. این یک امر قلبی است نه امر خیالی و توهمی.

شادی و خنده اهل بیت (علیهم السلام)، و سایر معصومین و امامزاده ­ها همان موقع است که امام زمان (علیه السلام) ظهور کند و این حرف زدن مسئولیت می­ آورد. وقتی شما یک نفر را خیلی دوست دارید، آدمی که از شما بزرگتر است، مثلاً استاد، معلم، پدر و مادر، خیلی به او علاقه داری.

اگر بروی به او سر بزنی و بدانی که یک ناراحتی و درگیری و مشکلی دارد؛ بدون اینکه از شما چیزی بخواهد، تو خودت چون دوستش داری می­گویی من این بار را از روی دوش او بردارم.

در خصوص برآورده کردن نیاز برادر دینی مان فرمودند: اگر می دانی برادر دینی­ات نیاز دارد، نگذار به زبان بیاورد. خیلی کار زشتی است که بگذاری او به تو بگوید که من به این چیز نیاز دارم. تو بیشنهاددهنده باش؛ چون حرمتش از کعبه بالاتر است. «المُؤمِنُ أعظَمُ حُرمَۀً مِنَ الکَعبَۀ =حرمت مومن از کعبه بالاتر است» [1].

وقتی به زیارت حضرت می روی، به ملاقات یک خانمی رفتی که آن خانم عزادار است، غصه دارد، آن خانم دغدغه­های خاص خودش را دارد، دغدغه ­هایش هم مشخص است. درست دست گذاشتی روی درد حضرت معصومه (سلام الله علیها) و درد همه معصومین.
قشنگ­ترین دعایی که شما می توانید در مورد معصومین کنید و آنها خیلی خوشحال می شوند که این را از زبان شما بشنوند این است که بگویی: «أسئَلُ الله أن یُرِیَنا فیکُمُ السُّرُورَ وَ الفَرَج» من از خدا می خواهم شادی شما را ببینم، یعنی ما ببینیم فرج را؛  ما ببینیم خوب هایی که معامله حیوانی با اهل بیت و خدا نمی کنند، معامله حیوانی یعنی اینکه من این کار را انجام بدهم بهشت بروم؛ یعنی با خود آنها کاری ندارم؛ نماز می­ خوانم، روزه می ­گیرم، پول می­ دهم، صدقه می­ دهم، کار خیر می­ کنم؛ همه اینها برای این که به بهشت بروم.
به چنین کسانی بهشت را هم می ­دهند. در بهشت هم که با بهشت مشغول هستند؛ اما  کسی که خودش را عضو این خانواده می داند، اصلاً نمی تواند از این گروه جدا بشود. برای همین است که وقتی می­ خواهد دعا و زیارت کند، به حضرت معصومه (سلام الله علیها) می گوید که من از خدا سرور و شادی شما را که همان ظهور حضرت است را می خواهم.  والله اگر چنین کسی بمیرد و او را به بهشت ببرند،  در بهشت هم غصه امام زمان g را دارد. برای همین هم او جزء آن دسته از بهشتیان است که بعد از آن که حضرت ظهور  می کند، رجعت می کنند و به دنیا بر می گردند؛ چون اینها دغدغه­ شان همین بوده؛ دغدغه­ شان که فقط بهشت نبوده. لذا در بهشت وقتی حضرت ظهور می کند، یک عده­ ای واقعاً می آیند به دنیا؛ چون آن­ها در بهشت هم همین غصه و دغدغه را دارند.

این خیلی مهم است که یک کسی در پیوند روحی و قلبی قرار بگیرد با حضرت معصومه (سلام الله علیها) با خاندان خودش، با آل خودش. مگر حضرت نفرمود: شما از آل ما هستید. مگر نفرمود: وقتی صلوات را می فرستید خودتان هم حساب می شوید، یعنی شامل خودتان هم می شود.

وقتی می گویید «آل محمد» خودتان هستید؛ واقعاً این چقدر شیرین است. آدم خودش را هم­ گروه اینها بداند. در سبک زندگی­اش هم این طوری باشد؛ بعد هم وقتی محضرشان میرود، دست بگذارد روی دغدغه اصلی همه اینها و بگوید: «أسئَلُ الله أن یُرِیَنا فیکُمُ السُّرُورَ وَ الفَرَج».

چقدر خانم خوشحال می شود از چنین زیارت کننده ای و می گوید این آدم چقدر فهمیده و باشعور است. اگر خودشان به ما یاد نمی دادندکه ما عرضه ی اینطور حرف زدن را نداشتیم. خودشان اینها را به ما یاد دادند که می ایستد این را می­گویید. بعضی­ها دیده اید حوصله زیارتنامه خواندن ندارند؛ چون حرفی ندارند که به حضرت بزنند؛ چون می­خواهند همان درد طبیعی و دنیایی خودشان را بگویند. ولی کسی که معرفت دارد، برای این چیزها به حرم نمی­رود. این همه امامزاده ، این همه آدم­های بزرگ و کسان دیگری آنجا هستند. خواهران حضرت معصومه با ایشان آنجا دفن هستند.

وقتی شما هر بار بوسه و هر بار سلام، نوری از نفس و جان و روح شما ساطع می شود، این نفس شکل آن بوسه و سلام را می گیرد. وقتی این نفس را در قیامت بازش می کنند و مثل یک کپسول باز می شود، می گویند چقدر این بیرون سلام داده؛ چقدر از این نفس بوسه برای اهل بیت بیرون آمده است؛ چقدر اشک و صلوات و درود و دغدغه برای اهل بیت بیرون آمده است.

خیلی قشنگ است یک نفس را وقتی بازش می کنند، عکسش را باز می کنند، نگاه می کنند چه خروجی هایی دار، هر فکر قشنگی که تو در مورد امام زمان می کنی و هر فکر زیبایی که در مورد اهل بیت و آل خودت می کنی هر تصمیم قشنگی که داری ثبت می شود. «و نکتب آثارهم= آثار انسان راثبت می کنیم».

[1]- محمدباقر مجلسی، بحارالأنوار ، ج 7 ، ص 323 .