فاطمه (سلام‌الله‌علیها) حجت خدا بر ائمه (علیهم‌السلام) است

در عظمت این بانوی بزرگوار و نورانی همین بس که امام عسکری (علیه السلام) فرمود: «نَحْنُ حُجَجُ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ وَ فاطمةُ حُجةٌ عَلیَنا = ما حجّت‌‏های خدا بر آفریدگانش مى‌‏باشیم، و فاطمه، حجّت خدا بر ما است. (تفسیر أطیب البیان، ج 13، ص 236). هر کس باید رابطه ی شخصی خود را با فاطمه زهرا (سلام الله علیها) تقویت کند و روز به روز انس خود را با مادر آسمانی اش  بیشتر کند.

از کجا بفهمیم 14 معصوم بخصوص بخصوص حضرت زهرا (سلام الله علیها) بخشی از وجود ماست؟ امکان ندارد یک نفر الله و زهرا و حسین به معنای حقیقی نه توهمی در وجودش داشته باشد و زودرنج و حساس و عصبی حسود و باشد. کسی که فاطمه عنصر وجودی اش است؛ اساساَ‌ آدم تنشه و گدایی نیست. چون چیزی دارد که شاید دیگران به او غبطه بخورند. در زیارت جامعه کبیره به معصوم می گوییم: «انتم عناصر الابرار= شما عناصر خوبان هستید. اگر یک کسی خوب باشد، عنصر دارد. اگر چنین کمالاتی را به کسی دادند یعنی او خودش خوب بوده که این عناصر را به او دادند. خوبی هر کسی هم به این است که چقدر فاطمه دارد.

اینها عنصر حقیقت یک نفس هستند. بدن نیست که بگوییم آهن و روی و مسش قوی است. در نفس روح هر کس به این است که چقدر فاطمه دارد که چقدر انس با فاطمه دارد.

پیامبر (صلی الله علیه و‌آله و سلم) فرمود: «مَنْ أَحَبَّ فَاطِمَةَ ابْنَتِی فَهُوَ فِی الْجَنَّةِ مَعِی وَ مَنْ أَبْغَضَهَا فَهُوَ فِی النَّارِ = هرکه دخترم فاطمه را دوست بدارد در بهشت در کنار من خواهد بود، و هرکه او را دشمن بدارد در آتش جهنم خواهد بود.» (بحارالانوار، ج٢٧، ص١١۶). چه مژده ای با آن آدم احساس سرمستی و افتخار می کند. 

امام باقر (علیه السلام) می فرماید: «مَفْرُوضَة الطَّاعَة عَلَى جَمِیعِ مَنْ خَلَقَ اللَّهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْس وَ الطَّیْرِ وَ الْوَحْشِ وَ اَلاَنبیاء وَ الْمَلَائِكَةُ = اطاعت فاطمه‏ علیها السلام بر تمام بندگان الهى حتى جن و انس، پرندگان و حیوانات، پیامبران و ملائكه واجب است» (عوالم، ج 11، ص 190؛ دلائل الامامة، ص 28).

فاطمه (سلام الله علیها) واجب الاطاعه است بر همه ی مخلوقات خدا. مقام مادر ما فاطمه زهرا (سلام الله علیها)  خیلی والاست. که پیامبر(صلی الله علیه و آله) به علی (علیه السلام) فرمود که هر چه فاطمه امر کرد و دستور داد اجرا کند. لذا علی یکبار روی حرف فاطمه حرف نزد، همانطور که فاطمه هم یکبار روی حرف علی حرف نزد.

فاطمه یعنی جدا شده‏ و او فاطمه نامیده شد زیرا خدا او را و هر که او را دوست داشته باشد از آتش جدا می کند. شخصی اسم دخترش را فاطمه گذاشته بود. حضرت فرمود: اگر اسمش را فاطمه گذاشتی، «و لا تلعنها = نفرینش نکن». «لا تضربها= کتکش نزن». اسمش فاطمه است و حرمت دارد.

آرشیو مباحث استاد شجاعی

فروشگاه آنلاین با محصولات ناب