غروب همسر آفتاب

سرانجام چراغ عمر حضرت خدیجه(سلام الله علیها) با آن همه فداکاری و از خودگذشتگی، در ماه رمضان سال دهم بعثت ـ همان سالی که وفات حضرت ابوطالب(علیه السلام) بود ـ به خاموشی گرایید. هنگامی که روح بلند و ملکوتی امّ المؤمنین حضرت خدیجه(سلام الله علیها) به بهشت برین صعود کرد، پیامبر اکرم(صلی الله علیه  آله و سلم) بدن ایشان را غسل داد، حنوط کرد و هنگامی که خواست در همان ردای مخصوص کفن کند، جبرییل نازل شد و عرض کرد: «ای رسول خدا! خداوند متعال بر تو سلام و درود می فرستد و تو را با بهترین و گرامی ترین احترام ها مخصوص می گرداند و می گوید: ای حبیب ما! خدیجه ای که تمامی دارایی اش را در راه ما بذل کرد، کفن او را ما عنایت می کنیم. سپس جبرئیل کفنی تقدیم، و عرض کرد: «ای رسول خدا! این کفن از بهشت است و خداوند آن را به خدیجه هدیه نموده است». پیامبر(صلی الله علیه  آله و سلم) ابتدا خدیجه(سلام الله علیها) را با ردای مبارکش کفن کرد و سپس کفنی را که جبرئیل آورده بود روی آن قرار داد؛ از این رو حضرت خدیجه(سلام الله علیها) با دو کفن، دفن شد. سپس پیکر مطهر حضرت خدیجه(سلام الله علیها) را از خانه تشییع کردند و او را در منطقه ی «حجون» به خاک سپردند. پیامبر(صلی الله علیه  آله و سلم) خود وارد قبر شد و ایشان را دفن کرد.[5] سال دهم بعثت را «عام الحزن» نامیدند؛ زیرا پیامبر(صلی الله علیه  آله و سلم) در این سال دو یار و پشتیبان خود، ابوطالب و خدیجه را از دست داد. شیخ طوسی به نقل از امام جعفر صادق(علیه السلام) آورده است: زمانی که حضرت خدیجه(سلام الله علیها) وفات کرد، حضرت زهرا(سلام الله علیها) ناراحتی می کرد و به دور پدرش می گشت و می گفت: ای پدر! مادرم کجاست؟ پس جبرئیل نازل شد و عرض کرد: پروردگارت امر کرده که به فاطمه سلام برسانی و به او بگویی که مادرت در خانه ای از لؤلؤ است، در غرفه ای از طلا و یاقوت قرمز کنار آسیه و مریم بنت عمران. پس فاطمه(سلام الله علیها) فرمود: ان الله سلام و منه سلام و الیه سلام.[6]

تکریم پیامبر(صلی الله علیه  آله و سلم) از حضرت خدیجه(سلام الله علیها)

حضرت خدیجه(سلام الله علیها) در طول 25 سال زندگی سرشار از محبت و احترام با پیامبر(صلی الله علیه  آله و سلم)، همیشه مورد توجه و اکرام حضرت قرار می گرفت. این مسئله حتی بعد از رحلت او نیز ادامه داشت و پیامبر(صلی الله علیه  آله و سلم) علاقه ی خود را به او حتی بعد از مرگش، ابراز می داشت. زهری نقل می کند: «رسول خدا(صلی الله علیه  آله و سلم) فرمود: سپاس خدا را که با خمیر غذایم داد(اطعامم کرد) و بر من لباس حریر پوشاند و خدیجه را همسرم قرار داد و من عاشق او بودم.[7]

پی نوشت ها

[1] فرقان/ 74.

[2] حسکانی، شواهد التنزیل، ج 1، ص 416-حسینى استرآبادى، تأویل الآیات الطاهره، ج 1، ص 385-تفسیر علی بن ابراهیم قمی، ج 2، ص 117.

[3] علم الیقین فی اصول الدین، ج 2، ص 986

[4] تفسیر علی بن ابراهیم قمی، ج2، ذیل ایه 74 سوره فرقان.

[5] طبقات الکبری، ج 8، ص 15.

[6] امالی، طوسی، ص 175.

[7] المستدرک، حاکم نیشابوری، ج 3، ص 182.