عملی که حسنات را دو چندان می کند!

به گزارش منتظران منجی به نقل از قدس انلاین_مصطفی لعل شاطری: یکی از توصیه های دین مبین اسلام رعایت بهداشت فردی می باشد و از این رو تاکید ویژه ای بر رعایت بهداشت دهان و دندان شده، به نحوی که بهترین روش آن مسواک زدن ذکر شده است، چنانچه برای بجا آورنده این دستور ثوابی منحصر به فرد نیز بیان گردیده است.

در این باره از حضرت محمد (صلى الله علیه و آله ) روایت شده است که ایشان بیان داشته اند: هر کس در هر روز، دو بار مسواک بزند ، سنّت پیامبران را استمرار بخشیده است، در برابر هر نمازى که بخواند، خداوند، برایش پاداش صد رکعت مى نویسد، از فقر به غنا (و بى نیازى) درمى آید، دهانش خوش بو مى شود، حافظه اش فزونى مى یابد، فهمش استوار مى گردد، غذایش هضم مى شود، درد دندان هایش از میان مى رود، بیمارى از او دور مى گردد و فرشتگان، به واسطه نورى که بر او مى بینند، با او دست مى دهند(1) و نیز می فرمایند: در مسواک زدن، دوازده ویژگى است: مایه پاکى دهان است؛ سبب خشنودى پروردگار است؛ دندان ها را سفید مى کند؛ جِرم دندان را از میان مى بَرَد؛ بَلغَم را مى کاهد؛ غذا را مطبوع مى سازد؛ حسنات را دو چندان مى کند؛ به واسطه آن، سنّت انجام مى گیرد؛ فرشتگان بدین وسیله حضور مى یابند؛ لثه را تقویت مى کند؛ و نزد خداوند، هر دو رکعت نماز با مسواک ، دوست داشتنى تر از هفتاد رکعت بى مسواک است. (2)

علاوه بر این از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است: در مسواک زدن ، دوازده ویژگى است : فِی السِّواکِ اثنَتا عَشَرَةَ خَصلَةً : هُوَ مِنَ السُّنَّةِ ، ومَطهَرَةٌ لِلفَمِ ، ومَجلاةٌ لِلبَصَرِ ، ویُرضِی الرَّبَّ ، ویَذهَبُ بِالبَلغَمِ ، ویَزیدُ فِی الحِفظِ ، ویُبَیِّضُ الأَسنانَ ، ویُضاعِفُ الحَسَناتِ ، ویَذهَبُ بِالحَفَرِ ، ویَشُدُّ اللِّثَةَ ، ویُشَهِّی الطَّعامَ ، وتَفرَحُ بِهِ المَلائِکَةُ؛ از سنّت است؛ مایه پاکیزگى دهان است؛ مایه جلاى دیدگان است؛ پروردگار را خشنود مى کند؛ بلغم را مى بَرَد؛ حافظه را افزون مى سازد؛ دندان ها را سفید مى کند؛ حسنات را دو چندان مى کند؛ جِرم دندان را مى بَرَد؛ لثه را استحکام مى دهد؛ غذا را مطبوع مى سازد؛ و فرشتگان، بدان شاد مى شوند،(3) و از این رو پیامبر (صلى الله علیه و آله) ، هر شب سه بار مسواک مى زد: یک بار پیش از خفتن، یک بار هنگامى که از خواب بر مى خاست و آهنگ نیایش شبانه داشت و یک بار هم پیش از آن که روانه نماز صبح شود.(4) (5)

منابع:

1- علامه مجلسی. بحار الأنوار، ج 76 : 138.

2- شیخ صدوق. خصال: 480.

3- کلینی. الکافی، ج 6: 496.

4-طبرسی. مکارم الأخلاق، ج 1: 95.

5- محمّدى رى شهرى. دانشنامه احادیث پزشکی، ج1 :375، 381 .