عشق به دولت کریمه

در روایت داریم: اهل احسان در قیامت به قدری ثروت دارند که به خدا عرض می ­کنند: از اعمال خیر من به گرفتاران بده تا نجات یابند. کسی هم فراتر از اینها پیش می رود تا آنجا که جزء تقدیرات صاحب قَدَر می ­شود: «تنزّل الملائکه و الرّوح فیها باذن ربّهم من کلّ امر....» یعنی تقدیرات و دستورات کلیه­ عوالم خلقت را تحویل گرفته و حسابدار و خزانه­ دار خدا، و تقسیم­ کننده­ خیرات است و آن وجود مقدس حضرت حجه «عجل الله تعالی فرجه الشریف» است.

بعضی ­ها هم هر آنچه دارند به پای حضرت ریخته و با ایشان هم نقشه می ­شوند و هر تقدیری را که خدا روز قیامت برای امام زمان «عجل الله تعالی فرجه الشریف» قرار دهد برای او نیز قرار می دهد و بخاطر همین، هم درجه­ حضرت محشور می ­شود. در دنیا هم اساساً حضرت عضو خانواده­ ایشان است. اگر ما خودمان را فرزند امام زمان «عجل الله تعالی فرجه الشریف» می ­دانیم باید با او زندگی کنیم. بدترین تقدیرات، تقدیرات خارج از خانه است. سبک زندگی ما باید متناسب با خانواده­ آسمانی ­مان باشد. کسی که اینگونه زندگی کند عذاب قبر و حساب و کتاب دارد؟ خوشا به سعادت کسی که خودش را به امامش می ­فروشد و حضرت خریدار اوست. انتخاب هر کس به نوع شناختی است که از خودش دارد. ما اگر قدر خودمان را بدانیم با سلاطین دنیا و آخرت معاشرت می ­کنیم و اصلاً خودمان جزء سلاطین می­ شویم.

در ماه مبارک رمضان در سه نوبت روز، شب و سحر دعا وارد شده ­است ولی بالاترین تقدیرات در شبهاست. نوع دعاهای شب علیرغم کوتاه­تر بودن از تقدیرات بالاتری برخوردار است؛ «اللهم انّا نشکوا الیک فقد نبیّنا و غیبه ولیّنا ...» اگر امام زمان «عجل الله تعالی فرجه الشریف» بالای سرمان باشد از انبیاء هم بیشتر رشد می­ کنیم. با غیبت حضرت چه بسیار از استعدادهای ما که تلف می­ شوند. «.... و کثره عدوّنا و قله عددنا...» اینها غصه­ های اشراف هستند نه انسانهای معمولی. این افراد دائماً از تعداد دشمنان کم کرده و به دوستان می ­افزایند. «... و شدّه الفتن بنا...»، «... اللهم انّا نرغب الیک فی دوله کریمه تعزّ بها الاسلام و اهله و تُذلّ بها النّفاق و اهله ...» عشق به دولت کریمه­ حضرت و عزت یافتن اسلام و مسلمانان از آرمانهای مؤمن حقیقی است و با هر کاری که بتواند باعث ذلت اهل نفاق می ­گردد. گاهی یک حجاب باعث ذلت شیطان و یارانش می­ گردد. «... و تجعلنا فیها من الدّعاه الی طاعتک...» ما می­ خواهیم جزء اشراف حکومت حضرت باشیم. کسی که قبل از ظهور حضرت مردم را به دین دعوت می ­کند می تواند در حکومت حضرت از چنین جایگاهی برخوردار باشد؛ «.... و تواصوا بالحق و تواصوا بالصّبر»

در حکومت حضرت، باید رهبر مردم در هدایت به راه حق باشیم: «... و القاده الی سبیلک...». دعا نباید صرفاً خواندن باشد بلکه باید خواستن باشد. اینکه ما به زبان بخوانیم ولی دغدغه ­هایمان زندگی مادی ­مان باشد خواستن محسوب نمی ­شود. در روایت آمده: بیشترین غصه­ تان را به خانواده و اولادتان اختصاص ندهید زیرا اگر آنها از اولیاء و دوستان خداوند باشند، خدا دوستانش را ضایع نمی­ کند و اگر دشمن خدا هستند چرا غصه دشمن خدا را می خورید؟ منتظر واقعی به رنگ حضرت درآمده و به قول علی «علیه السلام» با ایشان و هم درجه­ ایشان در قیامت خواهد شد. چنین کسی دغدغه ­هایش را از مراتب پایین جدا کرده و به فوق عقل رسانده ­است.

برگرفته از بحث غم و شادی، استاد محمد شجاعی