مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
از جانسوز ترین لحظات عمر علی علیه السلام، آن زمانی است که فاطمه علیهاسلام در بستر احتضار، پیش از آغاز وصایای پایانی، از ولی الله و از امام خویش «طلب حلالیت» می کند! گویا حس می کند که این وظیفه، در دفاع ازظلمی که به علی در ماجرای سقیفه شد، بر زمین مانده است.
هیچ فردی در این کُرهی رنج، نمی تواند کمتر از آنی در عصمت فاطمه علیهاسلام شکّ و تردید کند. عصمت محض، اجازه هیچ قصور و تقصیری را به صدیقه طاهره علیهاسلام نداده است... پس طلب حلالیت، برای چه!؟
فاطمه علیهاسلام مادرانهترین ارثیههای پُرفایده را برای نسل های پس از خویش باقی گذاشته است. او به موحدان همه تاریخ آموخته است که اگر به همه ی تکلیف خویش به بهترین صورت ممکن، عمل کردید، بازهم در مقابلِ امام زمانِ خود شرمنده اید! زیرا شان امام زمان، اجلّ و اعزّ و اشرف از اعمال مامومین است. حتی تقدیم جان و دل در راه ولایت، ردّ امانت است به صاحب امانت! یعنی اگر توفیق شهادت یافتیم باید از ولیّ خود ممنون باشیم و باز هم از او «طلبِ حلالیت» کنیم.همه باید از همه جهات به سوی این خانه حرکت می کردند، فاطمه علیهاسلام اسوهی کامل ولایت پذیران بود. او نزدیک ترین فرد به علی علیه السلام بود و باید بیش از همه و پیش از همه به تکلیف خویش عمل می کرد و دیگران پشت سر او باید به علی علیه السلام مراجعه می کردند.
بعضی افراد می گویند برای حضرت فاطمه سلام الله علیها چه کنیم؟ جواب این است که الگو قرار دادن فاطمه سلام الله علیها در همه چیز. خصوصا همان چیزی که حضرت جانش را برای آن داد. یعنی ولایت و نه همسری با مولا.
کلیدواژه ها:
آثار استاد