صلوات و سلام مخصوص ماه رمضان

انسان وقتی «نیت» کاری را می کند، یعنی با «نیت» خود را به یک اراده می رساند. نیت در هر کاری خیلی مهم است. حال اگر کسی به خدا بگوید: خدایا هر وقت خورشید طلوع کرد و هر وقت خورشید غروب کرد، سلام من را به پیغمبر و آل برسان. یعنی حتی اگر حواسم نبود، تو سلام مرا برسان. مثلاً کسانی که عاشق یکدیگر هستند، اگر از هم دور هم باشند، در قراری که با هم می گذارند، همدیگر را در ساعات مشخصی یاد می کنند. مثلا به هم می‌گویند: وقتی صدای اذان را شنیدیم، همدیگر را دعا کنیم.

در این دعا می خوانیم، زمانی که خورشید طلوع یا غروب کند، سلام من را به محمد و آلش بفرست. این قرار سر جای خودش هست و خدا آن سلام را برای ما ثبت می کند.

در ادامه می خوانیم «عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ كُلَّمَا طَرَفَتْ عَیْنٌ أَوْ بَرَقَتْ= بر محمد و آلش تحیت و سلام باد، هر وقت که چشمم را باز می کنم یا می بندم». این دلدادگی ویژه، مختص اهل بیت و خانواده آسمانی ماست. تا این دلدادگی نباشد، نمی توانیم این سلام ها را به طور جدی بفرستیم.

«عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ كُلَّمَا ذُكِرَ اَلسَّلاَمُ= بر محمد و آلش تحیت و سلام باد، هرچه خلق متذكر شوند»، یعنی هر جا سلامی داده می شود، آن سلام مال من است. آن سلام از دل من برای اهل بیت است. اگر کسی در این قضایا توانست به نیت برسد، خدا می داند این سلام کردن ها و دلدادگی ها در برزخ و ملکوت چه آثار عجیب و غریبی خواهد داشت و عشق تمام گذشته ها را جبران می کند و تمام ضعف ها را از بین می برد. کسی ممکن است آلودگی ها و گناهانی داشته باشد، ولی اگر تمام عشقش را بر صلوات بگذارد، او واقعا بخشیده می شود و گناهانش می ریزد.

« عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ كُلَّمَا سَبَّحَ اَللَّهَ مَلَكٌ أَوْ قَدَّسَهُ= سلام بر پیامبر و آلش هر وقت فرشته ای تسبیح یا تقدیس خدا را کند». یعنی به تعداد تسبیح و تقدیس فرشته ها من به پیامبر و آلش صلوات می فرستم. فرستادن این صلوات ها با نیت، خیلی از موانع را از سر راه انسان بر می دارد.

ما چون به عالم فرشته‌ها آگاه نیستیم و انس نداریم، این کلمات را هم خوب نمی فهمیم. اما اگر شناختی به عالم فرشته‌ها داشته باشیم و حواس مان باشد وقتی می گوییم: خدایا هر فرشته ای که تو را تسبیح و تقدیس می کند، من به پیامبر و آلش سلام می دهم.

مؤمن چون در دنیا از رحم های زمانی و مکانی درست استفاده کرده است، یعنی با یک ساعت عبادت درست و با معرفت و نیت درست، چند میلیون سال عبادت در نامه عملش ذخیره کرده است. در واقع مثل یک ذخیره ی نرم افزای فشرده 60 گیگا بایتی است که وقتی به سیستم می زنید و بازش می کنید، اطلاعات زیادی را در خود جای داده است. اگر کسی بخواهد از این اطلاعات پرینت بگیرد، باید به اندازه کل کره زمین کاغذ داشته باشد. باز هم کم می آید.

نفس هم در وجود خودش، صلوات نثار پیامبر و اهل بیت را به تعداد تسبیحات و تقدیسات ملائکه ذخیره می کند. وقتی به برزخ می رود، باز می شود و هیچ فرشته ای نمی تواند، تعداد سلام های او را حساب کند. فقط خداست که می تواند ثواب این سلام ها را محاسبه کند.

ماه رمضان، ضیافت خداست. ببینید خدا چگونه از شما در این ماه پذیرایی می کند. این همه خوراک های معنوی برایتان قرار داده تا شما استفاده کنید. پس بهتر است هر روز بعد از ظهر خلوتی با خدا داشته باشیم. حیف است این عشق بازی ها را از دست بدهیم.

 در فراز دیگر از این دعا می خوانیم:«اَلسَّلاَمُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی اَلْأَوَّلِینَ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی اَلْآخِرِینَ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی اَلدُّنْیَا وَ اَلْآخِرَةِ= سلام بر محمد و آلش در اولین خلق و سلام بر محمد و آلش در آخرین آفرینش و سلام بر محمد و آلش در دنیا و آخرت».

چه کسی این دعاها را واقعا می فهمد؟! چه کسی می تواند چنین عشقی را حساب کند؟! اگر خواندن این دعاها صادقانه و از سر محبت و عشق باشد، با گناهان انسان چه می کند! اینهاست که همه ی غمها و سنگینی های دنیا را از ما برطرف می کند و ما را به عشق اهل بیت سرمست و زنده می کند.

برگرفته از سلسله مباحث شرح جامعه کبیره جلسه 33 (رمضان 96)