مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
حسن بن علی پسر عموی امام صادق (ع) از افراد شجاع و پر صلابت بود به طوری که به او رُمح آل ابوطالب (نیزه خاندان ابوطالب) می گفتند. از آنجائی که بینی پهنی داشت به حسن اَفطس معروف گردید.
او در ماجرای قیام عبدالله محض (نواده امام حسن) بر ضد منصور دوانیقی خلیفه عباسی پرچمدار بود، و بر سر همین موضوع با امام صادق کدورتی داشت، به حدی که یکبار با کارد پهن به امام حمله کرد تا آن حضرت را بکشد.
«سالمه» یکی از کنیزهای امام می گوید: در آن هنگام که امام در بستر شهادت قرار گرفت، در بالینش بودم و پرستاری می کردم، بی هوش شد، وقتی که به هوش آمد، به من فرمود: هفتاد دینار به حسن افطس بدهید و فلان مقدار و فلان مقدار به افراد دیگر بپردازید.عرض کردم: آیا به مردی که با کارد پهن و تیز به شما حمله کرد و می خواست شما را بکشد هفتاد دینار بدهیم؟
فرمود: آیا نمی خواهی مشمول این آیه باشم که خداوند می فرماید: «آنها که پیوندهائی که خداوند به آنها امر کرده است برقرار می دارند و از پروردگارشان می ترسند و از بدی حساب بیم دارند....دارای عاقبت نیک در سرای آخرت خواهند بود».(سوره ی رعد : 26 )
سپس فرمود: آری ای سالمه خداوند بهشت را آفرید و پاکیزه و خوشبو ساخت به طوری که بوی خوش آن فاصله مسیر دو هزار سال راه به مشام او می رسد، ولی این بوی خوش به مشام قطع کننده پیوند و خویشاوندی و عاق والدین نمی رسد.(1)
1. حکایتهای شنیدنی 5/30- الغیبه للطوسی ص 128
منبع : یکصد موضوع 500 داستان ، ج1 ، نوشته ی سید علی اکبر صداقت ، نشر ناصر
کلیدواژه ها:
آثار استاد