زندگی زمانی معنادار است كه یك چیزی ماورای دنیا وجود داشته باشد؛ آخرت و حساب و كتابی باشد و نتیجهها گرفته شود و محصول زندگی به دست بیاید و آن بینهایت طلبی ما ارضاء شده و آرزوهای ما برآورده شود؛ اما اگر قرار است نباشد، همه حرکتها در دنیا عبث و بیهوده است.