سیمای حضرت مهدی (عج)

صورت حضرت:

در روایات درباره سیمای حضرت چنین وصف شده است:

سیمایى چون ماه تابان دارد و چهره اش گرد و درخشان است.[1]

پیشانى باز و نورانى، بینى كشیده و باریك دارد. [2]

چهره ای چون دینار گرد و گلگون است.[3]

1. دیدگانش سرمه كشیده، محاسن مباركش پر مو و برگونه راست او خالى جذاب است.[4]

قد حضرت:

در وصف قد و قامت حضرت مهدى ارواحنا له الفداء آمده است:

راست قامت است، اما نه دراز قد.[5]

قد مباركش مانند شاخه درخت بان كه سروقدان را به آن تشبیه مى كنند و یا چوب ریحان است.[6]

ابوبصیر می گوید به امام صادق علیه السلام گفتم: از پدر شما شنیده ام که امام زمان ارواحنا له الفداء سینه اى گشاده و كتف هایى باز و عریض دارد. حضرت فرمود: ای ابامحمد! پدرم زره پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را پوشید، ولى برایش بلند بود، به طورى كه بر زمین مى رسید. من نیز آن را پوشیدم، ولى بر قامتم بلند بود، ولى آن زره بر قامت حضرت قائم علیه السلام چنان مناسب و اندازه است كه بر بدن رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم اندازه بود و قسمت پایین آن زره كوتاه است، به طورى كه هر بیننده گمان می كند، اطراف آن را گره زده اند.[7]

ریّان بن صلت می گوید: به امام رضا علیه السلام عرض كردم: آیا شما صاحب امر هستید؟ فرمود: من امام و صاحب امر هستم، ولى نه آن صاحب امرى كه زمین را از عدل و داد پر می كند. حضرت قائم كسى است كه وقتى ظهور می كند، در سنّ پیران است، ولى به نظر جوان مى آید. اندامى قوى و تنومند دارد به طورى كه اگر دست را به سوى بزرگترین درخت دراز كند، آن را از ریشه بیرون مى آورد و اگر میان كوه ها فریاد برآورد، صخره ها را مى شكند و از جا كنده مى شود.[8]

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: او از فرزندان من است، اندامش چونان مردان بنى اسرائیل سخت و ستبر است. [9]

ابروهاى حضرت:در روایات در وصف ابروهاى حضرت مهدى علیه السلام آمده است:

ابروهایش به طرف صورتش فرو هشته است.[11]

ابروهایى كشیده دارد.[12] ابروانى به هم رسیده دارد.[13]

پیشانى حضرت:

پیشانى باز و درخشان.

چشمان حضرت:

دیدگانى مشكى و سرمه كشیده دارد.[14]

و از شب زنده دارى فرو رفته است.[15]

رنگ چهره حضرت:

رنگش عربى گندم گون است.[16]

هاله اى از نور او را احاطه كرده است.[17]

صورتى نقره فام و چهره اى گلگون دارد. [18]

گونه حضرت:

بر گونه راست حضرت قائم ارواحنا له الفداء خالى جذاب وجود دارد[19]

مانند دانه مشك كه بر قطعه عنبر سائیده باشند.[20]

پی نوشت:

[1] بحارالانوار 50: 78 ومنتخبالاثر: 185. [2] كشفالغمة 3: 259 وبحارالانوار 51: 80 و 90. [3] بحارالانوار 51: 77 والزامالناصب: 139. [4] کشف الغمة 3: 260. [5] الزام الناصب: 138. [6] روزگار رهایی 1: 169. [7] بحار الانوار 52: 319 و اثبات الهداة 3: 440 و 520. [8] کمال الدین 2: 48، اعلام الوری: 407 ، کشف الغمة 3: 314. [9] الملاحم؛ ابن طاووس: 142. [10] روزگار رهایی 1: 121. [11] الزام الناصب: 138. [12] همان: 138. [13] همان: 138. [14] كشف الغمة 3: 260 و276 و منتخب الاثر: 166 و بحار الانوار 52: 51. [15] الزام الناصب: 3810. [16] منتخب الاثر: 185 و بحار الانوار 50: 78. [17] کشف الغمة 3: 259 و269 و منتخب الاثر: 147. [18] منتخب الاثر: 157 و بحار الانوار 51: 35. [19] كشف الغمة 3: 260، منتخب الاثر: 166 و ینابیع المودة 3: 35. [20] الزام الناصب: 138 و الامام المهدى: 337.