سلام کردن و زیارت اهل بیت(علیهم السلام) صله رحمی است که برکات فراوانی دارد

زیارتنامه ­ها عاشقانه ­ترین ترانه­ های زندگی یک انسان هستند. هیچ ترانه ­ای قشنگ تر از این نیست که با سلام به انبیاء شروع به خوش و بش کردن با انبیاء و پدرمان کنیم و بگوییم: «اَلسَلامُ علی آدَمَ صِفوَۀِ الله اَلسَلامُ عَلی نُوحٍ نَبیِّ الله؛ سلام بر آدم، برگزیده خداوند». نه سلامهای رسمی و خیلی غریبانه، بلکه سلام های عاشقانه. 

 هر کس چهل شب وقتی میخواهد بخوابد، با وضو  و حتی اگروضو نداشته باشد؛ رو به قبله باشد یا نباشد، به جای این که فکرهای بیهوده و پست و آلوده کند، عاشقانه به آبا و اجداد طاهرین خودش سلام دهد؛ از آدم شروع کند و به رسول الله و امام زمان(علیه السلام) و فرشته ­ها و امامزاده­ ها سلامی دهد؛ بعد از چهل شب احساس می کند که چقدر این ها صمیمانه می آیند به سراغ او؛ حتی زمانی که حواسش نیست آنها می آیند و به او سلام می کنند؛ چون آنها می دانند که جواب سلام واجب است.
این قیمت ماست؛ ما باید دست از افکار کثیف، کوچک، آلوده، پلید، حیوانی، جمادی و نباتی برداریم و تصمیم بگیریم تقدیرات خانواده خود را انتخاب کنیم؛ زیرا هر کس شایسته است که با خانواده خود زندگی کند.
مگر ما بچه ­های اهل بیت نیستیم، پس برویم در خانه خودمان و با پدر مادر خودمان زندگی کنیم. حتی کسی که پدر مادر بد هم اگر دارد، به او می گویند از خانواده جدا نشود؛ چون در نظام طبیعیش آسیب زیاد می بیند.
چرا ما باید از خانواده آسمانیمان جدا شده و با اهل بیت زندگی نکنیم؛  اهل بیت را خدا در دنیا با ما پایین فرستاده تا با اینها زندگی کنیم؛ امام زمان(علیه السلام) را ما آواره­اش کردیم، ما قبولش نمی کنیم و حاضر نیستیم پیش او برویم. او آغوشش به روی ما باز است، در خانه امام زمان(علیه السلام) به روی همه باز است.