زیارت یکی از ائمه، زیارت همه آنهاست

امام کاظم (علیه السلام) می­ فرماید: «مَن زار أوّلنا فَقَدْ زار آخِرنا و مَنْ زار آخِرنا فقد زار أَوّلنا، و مَنْ تَولّی أَوّلنا فَقَدْ تَولّی آخِرنا، و مَنْ تولّی آخِرنا فَقَد تَولّی أَوّلنا[1]
= هر کس اوّلین ما را زیارت کند، آخرین ما را زیارت کرده و هر کس آخرین ما را زیارت کند، اوّلین ما را زیارت کرده و هر کس ولایت اوّلین ما را بپذیرد، ولایت آخرین ما را پذیرفته است و هر کس ولایت آخرین ما را بپذیرد، ولایت اوّلین ما را پذیرفته است.» همچنین امام صادق (علیه السلام) می فرماید: « مَنْ زارنا فی مَماتنا فَکَاَنَما زارِنا فی حَیاتنا[2] = هر کس پس از مرگ مان، ما را زیارت کند، چنان است که در زمان حیات، ما را زیارت کرده است.»

پس برای معصوم، حیات و ممات فرقی ندارد. وقتی الآن به زیارت امام رضا (علیه السلام) می رویم، مثل وقتی که زنده بودند و به محضرشان می­رفتیم، با ما برخود می ­کنند. ما این را در درون خودمان درک و شهود می کنیم که وقتی به زیارت امام رضا (علیه السلام) می رویم، زیارت کسی که مرده است نمی رویم، بلکه زیارت کسی می رویم که از هر کس دیگر، زنده ­تر و هوشیارتر است و بر ما تسلط کامل و احاطه دارد و مشکلات مان را می داند.

برتری زیارت امیرالمؤمنین (ع) در روایات

زیارت هر یک از اهل بیت (علیهم السلام) فضیلت و برتری هایی نسبت به دیگری دارد. برتری زیارت قبر امیرالمؤمنین (علیه السلام) نسبت به امام حسین (علیه السلام) مثل برتری خود امیرالمؤمنین (علیه السلام) نسبت به امام حسین (علیه السلام) است.

امام صادق (علیه السلام) در مورد زیارت امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرماید: « فَاعْلَمْ أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (ع) أَفْضَلُ عِنْدَ اللَّهِ مِنَ الْأَئِمَّةِ كُلِّهِمْ وَ لَهُ ثَوَابُ أَعْمَالِهِمْ وَ عَلَى قَدْرِ أَعْمَالِهِمْ فُضِّلُوا[3] = بدان كه امیر المؤمنین (علیه السّلام) نزد حق تعالى از تمام ائمه (علیهم السّلام)، افضل و برتر بوده و ثواب اعمال ایشان براى آن حضرت منظور مى ‏شود. در حالى كه حضرات ائمّه (علیهم السّلام) به مقدار اعمال صادره از خودشان فضیلت و برترى عایدشان مى ‏شود.»

امام رضا (علیه السلام) درباره ­ی برتری زیارت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به زیارت سیدالشهداء می­ فرماید:«فَضْلُ زِیَارَةِ قَبْرِ أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَى زِیَارَةِ قَبْرِ اَلْحُسَیْنِ كَفَضْلِ أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَى اَلْحُسَیْنِ [4]= برتری زیارت قبر امیرالمؤمنین به قبر امام حسین مثل برتری خود امیرالمؤمنین نسبت به امام حسین است.»

مرقد حضرت زهرا (س) در روایات

حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) از حضرت فاطمه (سلام الله علیها) نقل می کنند که رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) به من فرمودند: فاطمه زهرا (سلام الله علیها) قبر ندارند و ایشان می­فرماید: یَا فَاطِمَةُ ، مَنْ صَلَّى عَلَیْكِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ وَ أَلْحَقَهُ بِی حَیْثُ كُنْتُ مِنَ الْجَنَّةِ.[5]
  = ای فاطمه ، هرکس بر تو صلوات فرستد، خداوند او را می آمرزد ، و در هرجایی از بهشت که باشم، به من ملحق می نماید.» امام صادق (علیه السلام) درباره­ی قبر حضرت زهرا (سلام الله علیها) از قول رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) می­فرماید: «ما بَینَ قَبری و مِنبَری رَوضَةٌ مِن رِیاضِ الْجَنَّةِ و مِنبَری عَلی تُرعَةٍ مِن تُرَعِ الْجَنَّةِ»، لِأَنَّ قَبرَ فاطِمَةَ صَلَواتُ اللهِ عَلَیها بَینَ قَبرهِ و مِنبَرِهِ و قَبرُها رَوضَةٌ مِن رِیاضِ الْجَنَّةِ و إلَیهِ تُرعَةٌ مِن تُرَعِ الْجَنَّةِ[6] = میان قبر و منبر من، باغی از باغ‌های بهشت است و منبر من بر دریچه‌ای از دریچه‌های بهشت است»، چرا كه قبر فاطمه(سلام الله علیها) میان قبر و منبر اوست و قبر او بوستانی از بوستان‌های بهشت است و دریچه‌ای از دریچه‌های بهشت، به سوی آن است. »

زیارت مرقد امام حسن (ع) در روایات

رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند: « مَن زارَ الحَسَنَ فی بَقِیعِهِ ، ثَبَتَ قَدَمُهُ على الصِّراطِ یَومَ تَزِلُّ فیهِ الأقدامُ[7] = هر كه حسن را در بقیع زیارت كند؛ خداوند در آن روزى كه پاها مى لرزد، پاى او را بر صراط، استوار میگرداند.»

امام باقر (علیه السلام) می­ فرمایند: «إنَّ الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ كانَ یَزورُ قَبرَ الحَسَنِ علیه السلام فی كُلِّ عَشِیَّةِ جُمُعَةٍ [8] = امام حسین (علیه السلام) در هر شب جمعه به زیارت قبر امام حسن (علیه السلام) می رفتند.»

آثار زیارت حرم امام حسین(ع) در روایات

امام صادق (علیه السلام) می­فرمایند: « وَ مَنْ زَارَ اَلْحُسَیْنَ (عَ) عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ ثَوَابَ أَلْفِ حِجَّةٍ مَقْبُولَةٍ وَ أَلْفِ عُمْرَةٍ مَقْبُولَةٍ، وَ غَفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّر[9] =  هركس حسین (علیه السّلام) را درحالى كه به حقش آگاهى دارد، زیارت كند، خداوند برایش پاداش هزار حج پذیرفته‌شده و هزار عمره ی پذیرفته ‌شده را مى‌نویسد و گناهان پیشین و پسین او را مى‌آمرزد. » این به این معنا نیست که کسی فکر کند عیبی ندارد که گناه کند، بلکه منظور از گناه، «ذنب» است. «ذنب» غیر از گناه کبیره و معصیت است. یعنی خطاهایی که از انسان سر می زند. یک نفر فکر نکند حالا که زیارت رفته، هر خطایی کند عیب ندارد، بلکه باید رعایت پرهیزگاری و مراقبت را بکند و اگر خطایی از او صادر شد، خداوند تبارک و تعالی به احترام سیدالشهداء او را می­ بخشد. امام صادق(علیه السلام) فرمودند:«مَنْ لَمْ یَأْتِ قَبْرَ اَلْحُسَیْنِ (عَ) حَتَّى یَمُوتَ كَانَ مُنْتَقِصَ اَلْإِیمَانِ مُنْتَقِصَ اَلدِّینِ إِنْ أُدْخِلَ اَلْجَنَّةَ كَانَ دُونَ اَلْمُؤْمِنِینَ فِیهَا =[10]  هر کس تا زنده است به زیارت قبر حسین (علیه السلام) نرود، دین و ایمانش ناقص می باشد و اگر به بهشت هم برود، مقامش در آن جا از همه ی مؤمنان پایین تر می باشد.» همچنین ایشان می فرمایند: «ایتُوا قَبر الحُسینِ کُلّ سَنَةٍ مرّه[11]= حداقل یک بار در سال، به زیارت قبر امام حسین (علیه السلام) بروید.» همچنین فرمودند:«إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى یَتَجَلَّى لِزُوَّارِ قَبْرِ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَبْلَ أَهْلِ عَرَفَاتٍ فَیَفْعَلُ ذَلِكَ بِهِمْ وَ یَقْضِی حَوَائِجَهُمْ وَ یَغْفِرُ ذُنُوبَهُمْ وَ یُشَفِّعُهُمْ فِی مَسَائِلِهِمْ ثُمَّ یَثْنِی بِعَرَفَاتٍ فَیَفْعَلُ ذَلِكَ بِهِمْ [12]= به راستى كه خداوند تبارك و تعالى در روز عرفه بر زوّار قبر حسین (علیه السّلام) تجلّى نماید، پیش از آن كه بر اهل عرفات تجلّى نماید و حاجات زوّار حسین علیه السّلام را برآورد و گناهان شان را بیامرزد و شفاعت شان را در باره ی دیگران بپذیرد، آن گاه به اهل عرفات پردازد و با ایشان نیز چنین كند.» امام صادق (علیه السلام) نقل قولی از سیدالشهداء (علیه السلام) درباره ی زوارش کردند و سپس خودشان درباره ی این فرمایش توضیحاتی می دهند که: «إنّ الحُسینَ بنَ علیٍّ (علیهماالسلام) عندَ ربِّهِ یَنظُرُ ... ویقولُ : لَو یَعلَمُ زائرِی ما أعَدَّ اللّه ُ لَهُ لَكانَ فَرَحُهُ أكثَرَ مِن جَزَعِهِ . وإنّ زائرَهُ لَیَنقَلِبُ وما علَیهِ مِن ذَنبٍ[13] = حسین بن على (علیه السلام) در نزد پروردگارش نظر مى كند . . . و مى گوید : اگر زائر من بداند كه خداوند چه برایش آماده كرده است، هر آینه شادیش بیش از بی تابیش از رنج سفر خواهد بود و همانا زائر او، پاك از هر گناهى به خانه ی خود باز مى گردد. »

تحمل رنج سفر زیارتی و شادی رسیدن به حرم معشوق

گذشته مثل الآن نبود. اگر کسی می خواست کربلا برود، بارها شماتت می­شد و حرف های بد وسنگین می شنید. ولی عشق باعث می شد، سختی را تحمل کنند و به کربلا بروند و بیایند و زیارت کنند.

اگر کسی محبتی نسبت به معشوقش داشته باشد، اساساً رنج سفر را نمی بیند. چون می خواهد به معشوقش برسد. اگر بفهمد که چه چیزی به او می دهند، خیلی شاد می شود و این شادی باعث می­شود اصلاً رنج سفر را احساس نکند. اگر رنج سفر برای کسی نمود داشت، باید به ثوابی که می دهند، فکر کند. این روش خیلی خوبی است که سیدالشهداء (علیه السلام) می­فرمایند و باعث می شود که انسان متوجه ماورای طبیعت و ثواب ها هم باشد. وقتی انسان به ثوابش فکر کند، حوصله اش زیاد می شود، اخلاقش خوب می شود، بی تابی نمی کند و تحملش هم زیاد خواهد شد.

بحار الأنوار عن معاویة بنِ وهبٍ :« اِستَأذَنتُ على أبِی عبدِ اللّه ِ (علیه السلام) ، فَقِیلَ لی : اُدخُلْ ، فَدَخَلتُ فَوَجَدتُهُ فی مُصَلاّهُ فی بَیتِهِ ، فَجَلَستُ حتّى قَضى صلاتَهُ ، و سَمِعتُهُ و هُو یُناجِی رَبَّهُ و هُو یقولُ :
اللّهُمّ یا مَن خَصَّنا بالكَرامَةِ ، و وَعَدَنا بالشَّفاعَةِ ، و خَصَّنا بالوَصِیَّةِ ، و أعطانا عِلمَ ما مَضى و ما بَقِیَ ، و جَعَلَ أفئدَةً مِنَ الناسِ تَهوِی إلَینا ، اِغفِرْ لی و لإِخوانِی و زُوّارِ قَبرِ أبِیَ الحُسینِ ، الذینَ أنفَقُوا أموالَهُم و أشخَصُوا أبدانَهُم رَغبَةً فی بِرِّنا ، و رَجاءً لِما عِندَكَ فی صِلَتِنا ، و سُرورا أدخَلُوهُ على نَبِیِّكَ ···
اللّهُمّ إنَّ أعداءَنا عابُوا علَیهِم على خُرُوجِهِم فلَم یَنهَهُم ذلكَ عنِ الشُّخُوصِ إلَینا خِلافا مِنهُم على مَن خالَفَنا ، فارحَمْ تلكَ الوُجُوهَ التی غَیَّرَتْها الشَّمسُ ، و ارحَمْ تلكَ الوُجُوهَ التی تَتَقَلَّبُ على حُفرَةِ أبی عبدِ اللّه ِ ···
اللّهُمّ إنّی أستَودِعُكَ تلكَ الأنفُسَ و تلكَ الأبدانَ حتّى نُوافِیَهُم على الحَوضِ یَومَ العَطَشِ[14] = بحار الأنوار به نقل از معاویة بن وهب : از امام صادق علیه السلام اجازه شرفیابى خواستم، به من گفته شد: داخل شو . من داخل شدم و دیدم حضرت در مصلاّى خانه خود مشغول نماز است . نشستم تا نماز خود را تمام كرد و شنیدم با پروردگارش مناجات مى كند و مى گوید : الهى! اى آن كه كرامت را مختص ما كردى و وعده ی شفاعت به ما دادى و وصایت را ویژه ی ما گردانیدى و دانش گذشته و آینده را به ما بخشیدى و دل هاى مردمان را شیفته ی ما كردى! من و برادران من و زوار قبر پدرم، حسین را بیامرز! همانان كه به نیت نیكى به ما و به امید پاداشى كه به سبب پیوند با ما مى دهى و به قصد شاد كردن پیامبر تو ، اموال شان را خرج مى كنند و رنج و زحمت سفر براى زیارت حسین(علیه السلام) را بر خود هموار مى سازند .
الهى! دشمنان ما، از آنان به سبب این سفر، عیب جویى مى كنند، اما آنان برخلاف انتقادات مخالفان ما، به سوى ما مى آیند. پس ، بر آن چهره هایى كه داغىِ آفتاب تغییرشان داده است، رحمت آر و به آن چهره هایى كه بر تربت قبر ابى عبد اللّه مالیده مى شود، رحم كن !الهى! من این جان ها و این پیكرها را به تو مى سپارم، تا در روز تشنگى (قیامت) در كنار حوض كوثر با آنان دیدار كنم . »

طبق فرموده ی امام، مردم نیت می کنند که خاندان ائمه (علیهم السلام) را شاد کنند و خدمتی به آن ها کنند. بعد هم ائمه (علیهم السلام) متقابلاً برای مردم دعا می کنند. آن ها خیلی مهربان و با عاطفه هستند. یکی از دغدغه های حضرت زهرا (سلام الله علیها) همین است که دائماً برای محبین خودش و فرزندانش و برای زائرین امام حسین (علیه السلام) دعا می کند و با دلشوره، آمرزش و سعادت شان را می خواهد.

زیارت امام صادق (ع) در روایات

امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «مَن زارَنی غُفِرَتْ لَهُ ذُنُوبُهُ و لَم یَمُتْ فَقیرا[15]  = هر كس مرا زیارت كند، گناهانش آمرزیده شود و در فقر نمی میرد.»

« لَمّا سُئلَ : ما لِمَن زارَ أحَداً مِنكُم ؟: كَمَن زارَ رسولَ اللّه ِ صلى الله علیه و آله[16] = وقتى از امام صادق (علیه السلام ) سؤال شد: ثواب كسى كه یكى از شما را زیارت كند، چیست؟  فرمود : مانند ثواب كسى است كه رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) را زیارت كند.»

زیارت امام موسی کاظم (ع) در روایتی از امام رضا(ع)

از امام رضا (علیه السلام) سؤال می کنند: «ما لِمَن زارَ اَباک[17] = چه ثوابی دارد کسی که پدر شما حضرت کاظم (علیه السلام) را زیارت کند؟» حضرت می فرمایند: «لَه الجَنَه فَرزهُ = بهشت، مال اوست.» حضرت رضا (علیه السلام) درباره ی زیارت قبر پدرشان و خودشان دو بیت شعر خوانده که چنین است: «وَ قَبْرُ بَغْدَادَ لِنَفْسٍ زَكِیَّةٍ/تَضَمَّنَهَا اَلرَّحْمَنُ بِالْغُرُفَاتِ/ وَ قَبْرٌ بِطُوسٍ یَا لَهَا مِنْ مُصِیبَةٍ/ أَلَحَّتْ عَلَى اَلْأَحْشَاءِ بِالزَّفَرَاتِ = قبری در بغداد است از آن نفسی پاک که خدای رحمان آن را در غرفه های بهشت جای داده است و قبری دیگر در طوس است که وامصیبتا بر آن قبر که مصیبت آن برجان ها آتش می زند.[18]»

زیارت امام رضا(ع) در روایات

رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) فرمود: «سَیُدْفَنُ بَضْعَةٌ مِنِّی بِأَرْضِ خُرَاسَانَ لاَ یَزُورُهَا مُؤْمِنٌ إِلاَّ أَوْجَبَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ اَلْجَنَّةَ وَ حَرَّمَ جَسَدَهُ عَلَى اَلنَّارِ[19]= زود باشد كه پاره‌اى از تن من به زمین خراسان دفن شود و هیچ مؤمنى او را زیارت نكند، مگر آن كه حق تعالى بهشت را براى او واجب كرده و آتش را بر جسدش حرام نماید.»

نعمان بن سعد از امام علی(علیه السلام) نقل می کند که آن حضرت فرمودند: «سَیُقْتَلُ رَجَلٌ مِنْ وُلْدی بِاَرْضِ خُرَاسَانَ بِالسَّمِّ ظُلْماً، اِسْمُهُ اِسْمی، وَاسْمُ اَبیهِ اِسْمُ ابْنِ عِمْرَانَ مُوسَی عَلَیهِ السَّلامُ، اَلا فَمَنْ زَارَهُ فی غُرْبَتِهِ غَفَرَاللهُ لَهُ ذُنُوبَهُ مَاتَقَدَّمَ مِنْها وَمَاتَاَخَّرَ، وَلَوْ کَانَتْ مِثْلَ عَدَدِ النُّجُومِ وَ قَطْرِ الاَمْطَارِ وَ وَرَقِ[20] = در آینده مردی از نسل فرزندم که همنام من است و پدرش همنام موسی بن عمران(علیه السلام) است در سرزمین خراسان با زهر جفا به شهادت می رسد. بدانید هرکس او را درحال غربت زیارت کند، خداوند گناهان گذشته وآینده اش را می بخشد، اگر چه به اندازه ی ریگ های بیابان و قطرات باران و برگ های درختان باشد.»

از احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى مروى است كه گفت: از حضرت رضا(علیه السّلام)شنیدم كه فرمودند : « مَا زَارَنِی أَحَدٌ مِنْ أَوْلِیَائِی عَارِفاً بِحَقِّی إِلاَّ تَشَفَّعْتُ لَهُ یَوْمَ اَلْقِیَامَةِ[21] = زیارت نكند مرا احدى از دوستانم كه عارف به حق من باشد، مگر آن كس که در روز قیامت او را شفاعت كنم.» امام رضا (علیه السلام) فرموده اند: «مَنْ زَارَنِی عَلَى بُعْدِ دَارِی أَتَیْتُهُ یَوْمَ اَلْقِیَامَةِ فِی ثَلاَثِ مَوَاطِنَ حَتَّى أُخَلِّصَهُ مِنْ أَهْوَالِهَا إِذَا تَطَایَرَتِ اَلْكُتُبُ یَمِیناً وَ شِمَالاً وَ عِنْدَ اَلصِّرَاطِ وَ عِنْدَ اَلْمِیزَانِ [22]= هر كس در این جاى دور مرا زیارت كند، روز قیامت در 3 جا نزد او می آیم تا وى را از بیم قیامت، رهایى دهم. هنگامى كه نامه‌هاى اعمال از راست و چپ پران باشد و در صراط‍‌ و هنگام كشیدن كارهاى نیك و بد به یارى وى شتابم. »

آثار زیارت اولیای خدا

آثار زیارت اولیای خدا و هر عرض ارادتی به خاندان اهل بیت (علیهم السلام)،  فقط در قیامت معلوم می شود.

پیرزنی در روستا بسیار نورانی و تأثیرگذار بود. در حق هر کس دعا می کرد، دعایش مستجاب می شد. یکی از فرزندانش می گفت: ایشان برای تمام تولدها و وفات های ائمه و امام زاده ها جلسه و مراسم بزرگداشت برگزار می کند. ما نیز باید در منزل مان روضه بگیریم یا در روضه­ی اهل بیت (علیه السلام) مشارکت کنیم. متأسفانه این امور در فرهنگ خود شیعه هم مظلوم است و به عنوان کار جنبی در کنار کارهای دیگر قرار گرفته است. در حالی که اگر کسی  فقط در این دنیا زندگی کند و در خانه ی خودش برای اهل بیت روضه بگیرد و از این دنیا برود، جدی ترین کار عالم را کرده است.  بعداً در برزخ و قیامت معلوم می شود که این کار بسیار جدی است. برای همین هم به همه، این لیاقت را نداده اند و همه این شعور و درک و سعادت را ندارند.

 زیارت امام رضا(ع) و امام جواد (ع) در روایت

ابراهیم ابن عقبه می‎گوید: در نامه‎ای از امام هادی (علیه السّلام) پرسیدم: آیا زیارت حضرت سیّدالشهداء مقدّم است یا زیارت حضرت رضا و امام جواد (علیهما السّلام)؟ ایشان در پاسخ فرمودند: زیارت امام حسین (علیه السّلام ) مقدّم است، ولی زیارت این دو بزرگوار «حضرت رضا و امام جواد (علیهما السّلام)» جامع‎تر و اجرش بیشتر است[23].»

زیارت مرقد امام حسن عسگری در روایت

 «قبری بسر من رأی أمان لأهل الجانبین. قبر من (امام هادی (علیه السلام) و امام عسگری (علیه السلام)) در سر من رأی امان است از برای اهل دو جانب از بلاها و عذاب خدا.[24]»

زیارت حضرت معصومه (س) در روایات

امام جواد (علیه السلام) می­فرماید: « مَنْ زارَ قَبْرَ عَمَّتی بِقُمَّ فَلَهُ الْجَنَّةُ [25]= کسی که قبر عمه‌ام را در قم زیارت کند، بهشت برای اوست.»  

« عَنْ عَفَّانَ اَلْبَصْرِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ لِی أَ تَدْرِی لِمَ سُمِّیَ قُمَّ؟ قُلْتُ: اَللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنْتَ أَعْلَمُ. قَالَ إِنَّمَا سُمِّیَ قُمَّ لِأَنَّ أَهْلَهُ یَجْتَمِعُونَ مَعَ قَائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَیْهِ وَ یَقُومُونَ مَعَهُ وَ یَسْتَقِیمُونَ عَلَیْهِ وَ یَنْصُرُونَهُ[26]= عفان بصری روایت می‏کند: در محضر پیشوای ششم امام صادق (علیه‏السلام) بودم که ایشان از من پرسیدند: می‏دانی چرا قم به این اسم نامیده شد؟ در جواب گفتم: خدا و پیامبرش و شما آگاه‏تر هستید. پس آن حضرت در ادامه فرمودند: به این دلیل قم نامیده شد که چون اهل آن با قائم آل محمد (ص) همراه می‏شوند و با او قیام می‏کنند و استوار خواهند بود.»

امام صادق (علیه السلام) می­فرماید: «إنَّ لَنا حَرَما و هُوَ بَلَدَةُ قُمَّ و سَتُدفَنُ فیهَا امْرَأةٌ مِن أولادِی تُسَمّى فاطِمَةَ ، فَمَن زارَها وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ[27]= ما را حرمى است و آن «قم» است و به زودى بانویى از فرزندان من به نام فاطمه در آن دفن خواهد شد. هر كس او را زیارت كند ، بهشت بر او واجب شود .»

زیارت حضرت عبدالعظیم (ع) در روایتی از امام هادی(ع)  

یک نفر از اهالی ری خدمت امام هادی (علیه السلام) رسید. «فَقَالَ أَیْنَ كُنْتَ فَقُلْتُ زُرْتُ اَلْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ فَقَالَ أَمَا إِنَّكَ لَوْ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ اَلْعَظِیمِ عِنْدَكُمْ لَكُنْتَ كَمَنْ زَارَ اَلْحُسَیْنَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ[28]= ایشان فرمودند: كجا بودى‌؟ عرض كرد: به زیارت حضرت حسین بن على (علیه السّلام) رفته بودم. حضرت فرمودند: آیا نمى‌دانى، اگر قبر عبد العظیم را كه نزدتان است زیارت كنى، مثل آن است كه حسین (علیه السّلام) را زیارت كرده‌اى.»

پی نوشت: