زندگی ما باید همیشه با یاد حضرت باشد

    حضرت خیلی به فکر ماست. در هفته دو بار اسم ما به محضر مقدسش عرضه می شود، ما چطور بدون حضرت زندگی بکنیم و حضرت هیچ نقشی در زندگی ما نداشته باشد، اینطور می شود؟ اصلاً رواست که اینطور باشد که هفته به هفته بگذرد و هیچ یادی به رابطه خودمان با حضرت نکنیم؟ این خیلی مهم است که من دائماً بگویم "من و امام زمان"، من چه نسبتی با حضرت دارم؟ چه جایگاهی پیش حضرت دارم؟ حضرت به من چطور فکر می کند؟

امام(ره) خیلی زیبا بارها در صحیفه نور فرموده که دوشنبه و پنج­شنبه نامه اعمالتان بدست امام زمان(علیه السلام) داده می شود. یک کاری نکنید که حضرت پیش ملائکه از عملکرد شما شرمنده و خجل بشود. بنابراین منتظر واقعی به هیچ وجه حضرت را فراموش نمی کند.

با بسط «اندیشه اسلامی» به امام زمان عج خدمت کنیم

هر کاری که می توانیم باید برای ظهور حضرت بکنیم؛ ولی مهمتر این است که ما اندیشه اسلامی را بسط دهیم. اگر ما یک حدیث هم در جامعه ترویج کنیم، به امام زمان خدمت کرده ایم و حضرت اینها را فراموش نخواهد کرد.

«فَضَّلَ اللَّهُ المجاهِدِینَ عَلَى الْقاعِدِینَ أَجْراً عَظِیماً= خداوند مجاهدین را بر نشستگان فضیلت داد به اجر عظیم».

فرق هست بین کسی که عافیت ­طلب بوده و نشسته و فقط به خودش، خانواده­اش و به جیبش فکر می کند و کسی که نه فقط به اهداف حضرت فکر می کند، بلکه اصلاً برای او زنده است؛ برای او و بخاطر او نفس می کشد، زنده است، کار می کند، همه چیزش را فدای او کرده، همه چیزش را وقف او کرده است.

هر کس باید فکر کند با توجه به استعداد و توان خودش چکار می تواند برای امام زمان(ع) انجام بدهد؛ در هر جبهه­ای که بتواند برای ایجاد زمینه ظهور کمک کند باید به صحنه بیاید. مهمترین آن هم این است که بسط اندیشه اسلامی بکند، فعالیتهای دیگر هم خیلی خوب است؛ ولی مهم این است که این اندیشه باید به همه دنیا صادر بشود؛ اگر هم بخواهد صادر بشود، مرکز صادرات باید قوی باشد، یعنی کار روی خود و خانواده و مملکت مان، بعد هم موجش جاهای دیگر را  بگیرد.

به عنوان مثال وقتی در یک استخر یک سنگ دویست و پنجاه گرمی می اندازیم، حلقه هایی از آب درست می شود، اما این حلقه­ها تا کنار استخر بیشتر نخواهد آمد، اما وقتی یک سنگ ده کیلویی بیندازیم وسط استخر ، موجش چنان قوی است که تمام آبها را به اطراف استخر می پاشد.

پس ما نمی توانیم ایران قوی نداشته باشیم؛ از یک ایران ضعیف کاری برنمی آید. ابتدا کشور راباید قوی کنیم و بعد موفق به امر صدور انقلاب کنیم برای مقدمه­سازی ظهور. پس  ضمن اینکه چشم و حواسمان به خارج است، باید دقت و توجه مان  به داخل هم باشد.

بر گرفته از سلسه مباحث ما و امام زمان(جلسه اول )