زمینه غفلت دیگران نباشیم!

جملات ناب دراین جلسه :

مراقبت باشیم زمینه غفلت در دیگران نباشیم؛ یعنی کاری نکنیم که او از خانواده آسمانی و رسیدن به مقام محمود دور بماند. گاهی وقت ها خداوند انواع هوس و شهوت ها سر راه انسان قرار می دهد تا او را امتحان کند.

اعم از موقعیت شغلی، رشته تحصیلی، درآمد، رابطه دوستی و ... بدانید هر چیزی که انسان را از چادر امام زمان (علیه السلام) خارج کند، غفلت زا و جهنمی است. هر کاری که می خواهید انجام دهید باید اذن داشته باشید یعنی ببینید که امام زمان (علیه السلام) از تو راضی است یا نه !! ... 

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه 405 «خانواده آسمانی » مورخ 94/09/26 ، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

ورود ممنوع (آنچه که نباید در حق برادران دینی‌مان انجام دهیم)

امام سجاد (علیه‌السلام) می‌فرمایند:

« أمّا حَقُّ الخَلیطِ فَأَن لا تَغُرَّهُ، ولا تَغُشَّهُ، ولا تُكَذِّبَهُ، ولا تُغَفِّلَهُ، ولا تَخدَعَهُ، ولا تَعمَلَ فِی انتِقاضِهِ؛ عَمَلَ العَدُوِّ الَّذی لا یُبقی عَلى صاحِبِهِ. وإنِ اطمَأَنَّ إلَیكَ استَقصَیتَ لَهُ عَلى نَفسِكَ، وعَلِمتَ أنَّ غَبنَ المُستَرسِلِ رِبا؛ و امّا حق کسی که با او یگانه‌ای، آن است که او را به غرور می­اندازی، و با او غش نکنی، و او را تکذیب نکنی، و غافلش نگردانی و مثل یک دشمن که بر ضد دشمنش تلاش می‌کند، با او نباش، اگر به تو اعتماد کرد، هر چه می‌توانی برایش انجام بدهد و بدانی که گناه فریفتن او که به تو اعتماد کرده است، از رباخواری بیشتر است».

* یکی از حقوق برادران دینی آن است که تصویری وهمی و غرورآفرین در پیش چشمان او ترسیم نکنید، بطوری که به غرور و خودبینی دچار گردد. معنای کلمه‌ی غرور (فریب) با معنای کلمه خُدعه (نیرنگ) متفاوت است. فریب به معنای بزرگ جلوه دادن و یا کوچک جلوه دادنِ غیر واقعی است. بطوری که رفتار انسان از صداقت خارج شده و از محدوده‌ی حقیقت فراتر می‌رود.

* غشّ، به معنای پوشاندن عیب در معاملات و مشاورات است. به گونه‌ای که این پنهان کاری‌ها، سبب ضررِ طرفِ مقابل در امر مورد نظر می‌گردد. اساساً حق مسلم همه‌ی مؤمنان در تمام معاملات و مشاورات‌شان نسبت به یکدیگر، رعایتِ صداقت و انصاف است.

* یکی از حقوق واجب دو رفیق در حق هم، تأیید نمودن یکدیگر است، بطوری که حرفِ شان برای هم سند بوده و هرگز همدیگر را به دروغ متهم نکنند.

* گاهی انسان، ضعف‌هایی دارد که بواسطه‌ی آن، می‌تواند در دوستان و عزیزانش تأثیر منفی گذاشته و آن­ها را به غفلت بکشاند. به عنوان مثال یک پدر غافل، با وارد کردن ماهواره در منزل، بقیه‌ی اعضای را به غفلت و نابودی می‌کشاند و گاه ورود انسان به بعضی از شغل‌ها، سبب غفلت او و نابودیِ حیاتِ انسانی در قلب او می‌گردد.

ما موظفیم دائماً چه در مورد خودمان و چه در مورد مؤمنان و عزیزانمان مراقبت کنیم که رابطه‌ی ما با غیب، دچار خدشه و آسیب نگردد. هر انتخاب و ارتباطی که ما را از آسمان خصوصاً از امام زمانم (علیه السلام) دور می‌کند، نامبارک و جهنمی است.

فراموش نکنیم که تمام انتخاب‌ها و ارتباط‌های ما در حقیقت نوعی آزمون الهی بوده و میزان یقین ما را محک می‌زنند.

آیا ما حاضریم بخاطر حفظ اتصال­مان به آسمان، از بسیاری از موقعیت‌های اجتماعی، شغلی، خانوادگی، تحصیلی ... که چشمک زن و متحیر کننده‌اند، بگذریم؟

باید بیاموزیم تمام زیر و بم سبک زندگی خودمان را خصوصاً روابط‌مان با دیگران را به گونه‌ای تنظیم کنیم که به غفلت نیفتاده و از حیات انسانی باز نمانیم.

وظیفه‌ی هر کدام از ما، ایجاد بستری برای رشد انسانی است هم برای خودمان، هم برای اعضای خانواده و هم برای همه‌ی مؤمنان دیگر ... و این یعنی یک عشق ابدی و جاودانه.

* حق دیگر مؤمن بر مؤمن آن است که برایش نیرنگ نداشته باشی. تهمت زدن، زیر آب زدن، غیبت کردن، و ... نسبت به مؤمنان دیگر، خدعه و نیرنگ در حق آنان بوده و عواقب خطرناکی را بدنبال خواهد داشت.

* در زمانی که اختلافی با کسی از مؤمنان پیدا کردیم، باید حد نگه داریم و انصاف را رعایت کنیم، نباید اختلافات ما با دیگران، ما را به سمت دشمنی با آنان سوق دهد.

باید بیاموزیم با توجه به عیوب و ضعف‌های خودمان، از دیدن ضعف‌های دیگران باز بمانیم. دیدن ضعف‌‌های دیگران، جهنمی بزرگ است. باید چشم فروبستن از عیب‌های دیگران را بیاموزیم تا راحت و آسان در کنار همه زندگی کنیم.

* بر ما واجب است که به اندازه‌ی وسع‌مان، (نهایتِ توانایی‌مان در انجام یک کار) به مؤمنان دیگر امداد رسانده و گره‌هایشان را باز کنیم. چشم فروبستن از یاری دیگران، خیانتی در حق خداوند است.

حال اندکی فکر کنیم؛

فرو گذاشتن یاریِ مؤمنی، خیانت در حق خداوند است. خیانت در حق امامِ مؤمنان، حضرت مهدی (علیه‌السلام)، قطعاً خیانتی سنگین‌تر و عظیم‌تر بود. تنها گذاشتن امام زمان (علیه‌السلام)، و چشم فروبستن از آوارگی هزار ساله‌اش، جرمی است که بالاتر از آن یافت نمی‌شود. قرآن می‌فرماید: ما همه‌ی شما را در مورد نحوه‌ی عملکردتان با امام زمان‌تان مورد سؤال قرار خواهیم داد؛ «یوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ...»

کوتاهی در حق امام زمان (علیه‌السلام)، گرفتاری عظیمی برای ما به دنبال خواهد داشت، چه در دنیا و چه در آخرت. ما باید تمامِ وسع‌مان را در جهت یاریِ امام زمان بکار بگیریم. تمام آنچه را که از دستان بر می‌آید ... نه این چند قدمی که برایش بر می‌داریم و قدرتِ رفع موانع ظهورش را ندارد.

باید قدم‌هایمان را محکم برداریم، همّت‌هایمان را والا کنیم، جهاد، خستگی‌ناپذیری می‌خواهد. باید تمرین کنیم، به خستگی‌ناپذیری برسیم... .

«وَ الحَمدُلله ربّ العالمین»