رویکرد نتیجه گرایی در خانواده

نتیجه ­گرایی در پرورش فرزندان

فرزندان ما تا تا  7سالگی، در بازی آزادند و به والدین توصیه نمی­ شود که آموزش­ های اجباری برای آن­ها داشته باشند. امّا وقتی به 7 سالگی رسیدند، در این سن، مهروزی و عاطفه والدین مثل سنین کودکی نباید باشد. اجبار و زور برای رفتن به مدرسه یکی از نمونه هایی است که والدین باید اعمال کنند. هرچند که اگر با زمینه سازی قبلی باشد، نیازی به اجبار و زور نخواهد بود.

پس والدین در تعلیم فرزندان­ شان نتیجه ­گرا هستند. این امر کاملاً دقیق و ریاضی است و این نتیجه­ گرایی تا زمانی است که فرزند درس بخواند. بر این اساس، گاهی در یک شرایطی لازم است با عقلانیت به نفس زور و فشار آورد که مصداق بارز آن «تعلیم و تربیت» فرزندان است.

نتیجه ­گرایی در بارداری

نتیجه ­گرائی در بارداری به معنای داشتن نوزاد سالم یا سالم قوی است. مادر با مراقبت ویژه و تحت­ نظر بودن در طول مدت بارداری، و همچنین تنظیم روابط و سبک زندگی و تمرکزها سعی می کند، یک جنین سالم یا سالم قوی به دنیا آورد و برای اینکه جنین بیمار، ناقص و معلول به دنیا نیاورد از بعضی کارها پرهیز می کند؛ مثل دوری از اشعه ایکس، عدم مصرف داروی بیجا، .... پس توجه به تولد فرزند سالم، نشان دهنده تفکر نتیجه ­گرایی مادر است و در این نتیجه­ گرایی معصومانه عمل می­ کند یعنی عاقلانه و دقیق.

این رویکرد، در نظام دنیایی کاملاً درک می شود. اما متأسفانه در بعضی حوزه ­ها حماقت ­هایی پیدا می­ شود که باعث نتایج و پیامدهای بدی می­ شود. به عنوان مثال انتخاب همسر در مسئله ازدواج جوانان.

نتیجه گرایی در ازدواج

یکی از معضلات کشور ما، بی­ توجهی به نتیجه­ ازدواج است و این مسئله در خانواده ­ها بسیار دیده می­ شود. در حالی که نتیجه گرایی در خانواده، یعنی یک عشق مستمر و زندگی شاد و آرام. اما امروزه برای خانواده­ ها فقط خود مسئله «ازدواج» مهم است؛ یعنی فقط این که دخترم یا پسرم ازدواج کند. به خاطر همین دچار طلاق و شکست ­های زیادی می ­شوند. اما در خیلی از امورات زندگی­ شان در حیطه ­های مختلف فنی و حرف ه­ای، پزشکی و... عاقلانه و دقیق عمل می­ کنند. به ویژه مردم ایران که باهوش­ترین مردم دنیا شناخته شده اند و آن خبری که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «اگر علم در ثریا باشد، ایرانیان به آن دست پیدا می­ کنند» اتفاق خواهد ­افتاد. ولی متأسفانه در بخش ­های عقلانی و فوق عقلانی احمقانه عمل می­ کنند.

نتیجه زندگی در رحم دنیا، سلامت دل است

رابطه دنیا و آخرت، مثل رابطه رحم مادر با دنیاست. یعنی مدتی در رحم دنیا هستید که باید نتیجه و محصول این زندگی، تحصیل "قلب سالم" و "تولد سالم" به برزخ باشد.

شرایط زیستی برزخ دقیقاً مثل شرایط زیستی دنیاست. نوزاد سالم یعنی نوزادی که بتواند با شرایط زیستی دنیا سازگاری داشته باشد؛ تولد سالم انسان نیز در برزخ که بی ­نهایت پیچیده­ تر، کامل­تر و بزرگ تر از دنیاست و شرایط سخت­ تری دارد، منوط به سازگاری با فضا و شرایط آنجا دارد که باید این قدرت را از دنیا با خودمان ببریم تا بتوانیم از موسیقی، غذاها و سایر نعمت ­های بهشتی استفاده کنیم.

اگر نوزاد در بدن دستگاه تنفسی نداشته باشد، هوای دنیا سبب خفگی او می­ شود. انسان هم اگر در برزخ با شرایط زیستی اش مطابقت نداشته باشد برای او جهنم می ­شود.

نتیجه­ گرایی یعنی سبک زندگی من در این دنیا باید به گونه­ ای تنظم شود که با شرایط زیستی نظام برزخی، بهشت، قیامت و زندگی جاودانه سازگاری داشته باشد.

ما به این دنیا آمدیم تا آدم شویم و نتیجه زندگی دنیایی ما باید شادی و آرامش باشد. زندگی که در آن شادی و آرامش نباشد، اسلامی، مؤمنانه و انسانی نیست.

طراحی سیستم عالم برزخ مانند سیستم دنیا کاملاً ریاضی است و در آنجا فقط یک روح سالم به درد می­ خورد. بعضی از شاهد مثال های قرآنی و روایی در این خصوص از این قرار است:

- «یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُوْنَ إِلاَّ مَنْ أَتَى اللهَ بِقَلْب سَلِیم»

- من کان فی هذه اعمی فهو فی الآخرة اعمی

- وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ

- پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: الدنیا مزرعة الآخرة

- امیر المومنین (علیه السلام) فرمود: رحم الله أمرا عَلِمَ مِن أین  و فِی أین و إلی أین= رحمت خدا شامل حال کسی می شود که بداند از کجا آمده و در کجاست و به کجا می رود.

پس دانستیم که «روح» انسان در رحم دنیا جنین اوست. بدن به منزله ی جفت است برای جنین. یعنی بعد از آن که جفت وظیفه اش را برای جنین انجام داد، آن را دور می اندازند. پس بدن مثل جفتی می­ ماند که به جنین وصل است. یعنی با رحم ارتباط می­ گیرد تا بدن را تغذیه کند. بدن ما ارتباط با نظام دنیایی برقرار می ­کند تا روح را تغذیه کند. لذا ورودی ­های انسان یعنی حواس پنجگانه، خیال، وهم، عقل، همه وسائل و مقدماتی هستند برای بخش «فوق عقل» انسان که همان دل اوست و نتیجه ­اش باید همان سلامت دل باشد.

پدر و مادر نیز باید مراقب فرزندان­ شان باشند که آن­ها هم تولد سالمی داشته باشند و شرط این تولد، رسیدگی و توجه کامل به 5 ژن دوران بارداری است.

برگرفته از جلسه 19 جامعه پزشکی مهدوی