روزه؛ فرصت آزادی از وسوسه های شیطان است

 «وَ الشَّیاطِینُ مَغلٌولة». یعنی شیاطین  نمی توانند کاری کنند. شیطان برای اینکه یک نفر را به سمت گناه تحریک کند، احتیاج به دست آویز و دستگیره دارد. وقتی دستگیره در وجود شخص نیست، دست شیطان بسته می ماند. یعنی می خواهد از چشم استفاده کند، می بیند چشم روزه است و خودش را آلوده نمی کند و گرایش به پاکی دارد. از گوش می خواهد استفاده کند، می بیند گوش روزه است. از زبان می خواهد استفاده کند، روزه است. از بینی می خواهد استفاد کند، روزه است. شیطان در فکر او می خواهد بیاید، می بیند شخص نمی خواهد که اصلا فکرش را به طرف گناه و زشتی ببرد. چون فکرش را هم در ماه مبارک متوجه خداوند کرده است. متوجه ذکر، تسبیح، عبادت، قرآن و معنویت، مسائل علمی، مسائل دینی، مباحث دینی، صرف اینها کرده، وقف این کارها کرده است. پس شیطان نمی تواند کنترلی روی این جور آدمها داشته باشد. چه تسلطی شیطان می تواند داشته باشد؟ بنابراین در غل است.

روزه ای که روی شیطان را سیاه می کند

انسان روزه دار با حاکمیت بخش انسانی اش، میل ها و شهواتش را کنترل کرده و مانع نفوذ شیطان در او می شود. در این صورت است که شیطان از او ناامید شده و به کام خود نمی رسد و با روی سیاهی از او روبر می گرداند.

نبی اکرم (صلی الله علیه و آله ) در باب روسیاهی شیطان می فرماید:«ألا اُخبِرُكُم بِشَیءٍ إن أنتُم فَعَلتُموهُ تَباعَدَ الشَّیطانُ مِنكُم كَما تَباعَدَ المَشرِقُ مِنَ المَغرِبِ؟ قالوا: بَلى. قالَ: الصَّومُ یُسَوِّدُ وَجهَهُ، وَالصَّدَقَةُ تَكسِرُ ظَهرَهُ، وَالحُبُّ فِی اللّه ِوَالمُوازَرَةُ عَلَى العَمَلِ الصّالِحِ یَقطَعُ دابِرَهُ، وَالاِستِغفارُ یَقطَعُ وَتینَهُ= آیا شما را از چیزى آگاه گردانم كه اگر انجامش دهید، شیطان از شما دور مى شود، آن سان كه مشرق از مغرب، دور است؟». گفتند: بفرمایید! فرمود: «روزه گرفتن، شیطان را روسیاه مى كند؛ صدقه دادن، كمرش را مى‌شكند؛ دوست داشتن به خاطر خدا و همیارى در كار نیك، ادامه سلطه اش را قطع مى نماید؛ و استغفار، شریان قلب او را پاره مى‌كند.»(الكافی : ج 4 ص 62 ح 2 ، تهذیب الأحكام : ج 4 ص 191 ح 542 ) دوری مشرق از مغرب یعنی بینهایت دوری.

حضرت می فرماید:«روزه صورت شیطان را سیاه می کند». شیطان روسیاه می شود. مثل این که می گویند فلانی در این قضیه روسیاه شد. یعنی به کام خودش نرسید. یعنی نتوانست به هدف خودش برسد. حدیث می گوید شیطان در این نیت خبیثی که نسبت به تسلط بر شخص روزه دار و کشاندن او به سمت حیوانیت و جهنم دارد، ناکام می ماند.

وقتی شخص روزه می گیرد، یعنی به همه کشش ها می گوید نه! یاد گرفته که بگوید نه. می گوید من آدمم، من حیوان نیستم، من گیاه نیستم. می گوید نه! من عبد نفس نیستم.

حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: بنده شهوت، بنده میل، پست تر از برده ای است که در خانه یک نفر کار می کند. یعنی این اشیاء خارجی هستند که به وجود شخص کمک می کنند. یعنی حرکات، رفتار، فکر و حرف زدن شخص را دیگران باید به او دیکته کنند. چیزها، امور و اشیاء بر او حاکم هستند. میل‌ها، حیوانیت و گیاه بودن بر او حاکم هستند. خودش صاحب خودش نیست. حر و آزاده نیست و واقعاً هم عجب ذلتی است، وقتی میل انسان بر او حاکم می‌شود و انسان از درون احساس ذلت می کند.

انسان وقتی روزه می گیرد به همه چیز نه می گوید. من آدم هستم و فقط بنده یک نفر هستم. به یک نفر می گویم چشم. آن یک نفر هم فقط خداست و به همه کس می گویم نه. چقدر کیف دارد که انسان فقط بنده یک نفر باشد و آزاد و حر باشد. این طوری انسان عزیز می شود.

اما خیلی ها از عبادت این یک نفر یعنی خداوند تبارک تعالی، طفره می روند. در نتیجه ذلیل، عبد و بنده صدها امر حیوانی و گیاهی می شوند. بعد هم که به خودش مراجعه می کند، ممکن است بدن خیلی قوی داشته باشد و بتواند مثلا سنگ های بزرگی را خرد کند، با یک مشتش مثلا چنین و چنان بکند، اما ذلیل است. وقتی به خودش نگاه می کند، می بیند اسیر است. خودش از خودش خجالت می کشد که اینقدر ذلیل است.

کسی که انسانیت بر او حاکم است یا گرایش به مسائل انسانی دارد، خوشحال است از این که نفسش را در فشار می گذارد و دست و پای شیطان را می بندد.