روزه، سپری برای مقاومت در برابر حرام هاست

 روزه یعنی انسان جواب منفی به همه میل های خودش بدهد. ۳۰ روزی که تمرین می کنیم، یعنی حلال ها هم بر ما حرام است. غذای حلال، نوشیدنی حلال. خیلی از حلال ها بر ما حرام می شود. برای این که ما یاد بگیریم در مقابل حلالی که می‌شود استفاده کرد، مقاومت کنیم. اگر کسی توانست در مقابل حلالی که می تواند استفاده کند، مقاومت کند، قطعا در مقابل حرام هم می‌تواند مقاومت کند. روزه همه ی لذت های حیوانی را از شما می‌گیرد.

بعضی ها گمان می کنند وقتی می گوییم روزه، یعنی فقط چیزی نخورد یا چیزی نیاشامد و یا روزه را محدود می کنند در همین احکام ظاهری که در رساله هست. دایره روزه وسیع است. روزه یعنی چشم نامحرم را نبیند. گوش تان حرف های آلوده نشنود. زبان تان حرف آلوده نزند. حتی خیال و فکرتان هم در کنترل شما باشد. یعنی باید از صحنه های آلوده، کارهای آلوده، تصمیم های آلوده کنترل بشود. در کل روزه یعنی یک پرهیز جامع و همه جانبه از حرام ها.

پس روزه صرفاً خودداری از آشامیدن و خوردن نیست. روزه یعنی همه لذت های مادی را بر خودت حرام کنی. وجود انسان دو بُعد دارد. یک بعد می کشاند به سمت حیوانیت و نفسانیت. یک بعد می کشاند به سمت خدا. وقتی راه تغذیه‌ی این را بستی، یعنی جلوی این را گرفتی و نگذاشتی بعد نفسانی تو تغذیه کند، نوبت به تغذیه ی بعد الهی تو می رسد. عالیترین مظهر تغذیه‌ی بعد الهی و عالیترین غذا برای آن، نماز است که انسان می ایستد و توجه به کمال مطلق می کند، توجه به مبدأ همه کمالات یعنی حضرت حق می کند.

پس این که می گوید از روزه کمک بگیرید برای بستن ناخودتان و محدود کردن آن، و از نماز کمک بگیرید برای خوردن غذای پاک، یعنی از این طرف جلوی تغذیه ناسالم را بگیرید و از طرف دیگر با نماز، بهترین تغذیه را به روح تان وارد کنید. برای همین است که فرمود:«اِستَعِینُوا بالصبر والصلاه =از روزه و نماز کمک بگیرید» .

مراقبات ماه رمضان جلسه 2