رسالت خانواده ، جلسه 33

تربیت به سه دوره تقسیم می‌شود ولی مورد ثابتی كه در همه این دوره‌ها وجود دارد ادب و احترام است.

این مسلم است كه تأمین عاطفی و معنوی را تا می‌توانیم از سن كم شروع كنیم. 21 ـ 14 سال دوران وزارت فرزندان در دختر و پسر است. این نقش آنها را برای مراحل بعدی زندگی آماده می‌كند.

اگر نیاز فرزند به احترام، محبت و مقبولیت در این دوره تأمین نشود، در مراحل بعدی زندگی، احتمال شكست زیاد می‌شود. اگر الان احترام نگذاریم، دختری كه با كمبود وارد اجتماع شده است به شدت آسیب‌پذیر است. دچار خطراتی می‌شوند كه به راحتی قابل جبران نیست. در این دوره نیاز واجب و ضروری فرزند، احترام محبت و مقبولیت است تا جذب محبت و احترام دیگران نشود.

خانواده چه بخواهیم چه نخواهیم از حالت فردی خارج شده است. حریم خصوصی بسیار ناچیز است. همه چیز انسان در اعضای خانواده تأثیر می‌گذارد.

به محض اینكه كوتاهی در تأمین احترام، محبت و مقبولیت شود بازتاب آن به كل افراد برمی‌گردد. در این دوره باید فرزندان را برای كارهای بزرگ آماده كنیم.

انتقال محبت، احترام و مقبولیت باید در عمل صورت گیرد.

إن مكرمتنا؛ آن اكرام و احترامی كه به مردم می‌گذاری درواقع به خودت می‌گذاری و آبروی خودت را با این اكرام كردن حفظ می‌كنی. اگر به كسی احترام می‌گذارید این كمبودها در فرزند دوباره آبروی خودت را می‌برد (توسط بچه‌ها)

منت نگذارید و از كسی پاداش نخواهید توقع شكرگزاری نداشته باشید.

محبت كردن ما نباید مشروط باشد. همه «ما» هستیم در خانواده «من» وجود ندارد. تك‌روی به همه اعضاء خانواده لطمه می‌زند.

برای اینكه محبت كنیم و احترام بگذاریم لازم نیست ببینیم طرف مقابل چگونه برخورد می‌كند. اگر كسی آتش افروخت و ما بخواهیم مقابله به مثل كنیم، آتش را شعله‌ورتر كرده‌ایم. ضعف دیگران ما را ضعیف نكند.

نبی اكرم «صلی‌الله علیه و آله و سلم» فرمودند: خدا رحمت كند پدری را كه فرزندش را كمك می‌كند به نیكی او.

امام سجاد «علیه‌السلام» فرمودند: خدایا به من كمك كن تا فرزندم را تربیت كنم. به سواد و تحصیلاتمان مغرور نشویم.

لا املك لنفسی نفعاً و لا ضراً و لا موتاً و لا حیاتاً و لا نشورا، لا حول و لا قوه الا بالله.

بچه‌ها آیینه تمام‌نمای پدر و مادر هستند. خوب باش تا در آیینه خوبی‌ها را ببینی. آیینه اگر روی تو بنمود راست / خود شكن آیینه شكستن خطاست

پیامبر «صلی‌الله علیه و آله و سلم» فرمودند: همان‌طور كه فرزند نباید نسبت به پدر و مادر بی‌احترامی كنند چون عاق می‌شوند، پدر و مادر هم نباید به فرزندان بی‌احترامی كنند چون عاق فرزندان می‌شوند.

نبی اكرم «صلی‌الله علیه و آله و سلم» فرمودند: سفارش می‌كنم به جوانان خیلی نیكی كنید.

احترام به همسر: همان‌طور كه یك مرد موظف است خانواده را تأمین كند، زن هم همین‌طور. یكی دیگر از آنها تأمین احترام به همسر است. ترك بی‌ادبی كردن، احترام كردن، ظلم نكردن و مهرورزی كردن.

دختر و پسری كه عرضه تأمین عاطفی و معنوی را ندارند، به همه لطمه می‌زنند هم فرد و هم اجتماع. یكی از اشتباهات این است كه ناآگاهانه در خانه جبهه تشكیل می‌دهند و این كار بیهوده است چون به خواسته شخصی خود نمی‌رسند. بچه به محترم بودن پدر و مادر نیاز حیاتی دارد. اگر پدر یا مادر در اثر بی‌ادبی یكی از این دو در مقابل بچه‌ها له شوند بچه خیلی راحت به آنها بی‌ادبی و بی‌احترامی می‌كند.

ما نباید در بدترین شرایط در سنگر بچه‌ها قرار بگیریم. پشت‌سرهم نباید پیش بچه‌ها از همدیگر بدگویی كنیم كه به بچه‌ها بفهمانیم حق با من است. ما خیلی وقت‌ها نمی‌دانیم با بچه‌ها داریم چه‌كار می‌كنیم. بی‌احترامی و محبت به همسر، محبت و احترام به بچه‌هاست و محبت به بچه‌ها محبت و احترام به همسر است. حتی اگر همسر ما هم اشتباه كرده باشد، نباید جلوی بچه‌ها با او برخورد كنیم.

علاوه بر این بی‌ادبی باعث عاق والدین شدن بچه‌هاست چون بچه‌ها بی‌احترامی كردن را از ما یاد می‌گیرند.

فرزندان با والدین همسان نیستند، چون حرمت پدر و مادر در همه شرایط واجب است حتی اگر ظالم باشند. تنها جایی كه فرزند اجازه نافرمانی از پدر و مادر را دارد، زمانی است كه او را وادار به شركت و طاعت نكردن از خدا كنند.

اینجا اطاعت نكردن از پدر و مادر واجب نیست ولی حق توهین ندارید. پس حد فرزندان با حد پدر و مادر و همسر فرق می‌كند.