رسالت خانواده ، جلسه 21

تنبلی دلایل مختلفی دارد؛ تربیت نادرست خانوادگی و تربیت نادرست مذهبی. بعضی‌ها بعضی از آموزه‌های دین را در مود مذمت مال، زهد و گوشه‌گیری و... دستاویزی برای تنبلی در زندگی دنیا قرار داده‌اند. اسلام هرگز اجازه نداده كه افراد از انجام وظایف معقول و مشروع سرباز زنند.

امام باقر «علیه‌السلام» فرمودند: من بدم می‌آید مردی در كارهای دنیاییش كسل و تنبل باشد.

فرزندان در 7 سال سوم باید طوری تربیت شوند كه آماده ورود به مسائل زندگی به‌طور مستقل باشند. در وزارت و مشاوره به بچه‌ها تمرین بدهید.

معصوم «علیه‌السلام»: برای دنیا طوری باش كه انگار همیشه زنده هستی و برای آخرت طوری باش كه همین فردا از دنیا می‌روی.

كسی كه در كارهای دنیاییش كسل است، در كارهای آخرتی كسل‌تر است.

كسی كه به بهانه معنویت و مسائل دینی به لوازم مادی و ... نیازهای در حد معقول و مقبول توجه ندارد، كارهای معنوی‌اش هم فایده ندارد.

نیاز مادی مهم‌تر نیست اما مقدم‌تر است. اگر به خواسته‌ها به حد معقول و شرعی نرسد، امكانی برای فعالیت‌های عاطفی و معنوی وجود ندارد.

خدایا در مال ما بركت قرار بده كه اگر نان نباشد، نه می‌توانیم نماز بخوانیم و نه روزه بگیریم.

در روز عرفه اگر به اعمال معنوی به خوبی نمی‌رسید، روزه نگیرید. نفس شما در آن واحد به چند جا معطوف نباشد.

نیازهای طبیعی و مادی خودشان را زودتر نشان می‌دهند. بعضی‌ها در نیازهایی كه دیرتر خودشان را نشان می‌دهند، تنبل‌تر هستند.

امام باقر «علیه‌السلام» فرمودند: كسالت هم دین را فاسد می‌كند وهم دنیای انسان را. تنبلی و بی‌حوصلگی كلید همه بدی‌هاست.

نبی اكرم «صلی‌الله علیه و آله و سلم» فرمودند: داروی تو از خودت است، آگاه نیستی شعورت را به كار بیانداز.

امام صادق «علیه‌السلام» فرمودند: از تنبلی و بی‌حوصلگی بپرهیز.

امام «رحمه‌الله علیه» فرمودند: انسان بدون تلقین به جایی نمی‌رسد. باید برای مبارزه با تنبلی و بی‌حوصلگی تلقین كنیم.

سبك شمردن نماز باعث می‌شود از شفاعت نبی اكرم «صلی‌الله علیه و آله و سلم» محروم بمانیم. آسیب‌های دنیایی هم دارد.

قرآن كریم: خداوند شما را به عمران و آبادی زمین دعوت كرده است. دو صفت تنبلی و بی‌حوصلگی، تو را از بهره‌های دنیایی و آخرتی بازمی‌دارد.

خود دنیا مذمت نشده است، بلكه نحوه ارتباط ما با دنیا مهم است. اینكه می‌فرمایند: دنیا جیفه است و طالب آن سگ است، برای این است كه مستقلاً با آن برخورد می‌كنی و می‌خواهی دنیاداری كنی.

پیامبر اكرم «صلی‌الله علیه و آله و سلم» فرمودند: دنیا یار خوبی برای آخرت است. تمام خواسته‌های انسان برای خداگونه شدن در دنیا انجام می‌گیرد.

امام سجاد «علیه‌السلام» فرمودند: دنیا 2 دنیاست. دنیایی كه تو را به ابدیت و آخرت و هدف خلقت می‌رساند (دنیای ممدوح) و دنیایی كه مورد نفرین است و باید به جای اله حقیقی ما قرار گیرد (دنیای ملعون). خوب یا بد بودن حال، مقام، شهرت و... به نحوه ارتباط با آن دنیا بستگی دارد.

دنیا محل تجلی خداست. اگر مورد علاقه ما هستند به این دلیل است كه ما را به یاد خدا می‌اندازند. اگر دنیا زیباست، دنیاآفرین زیباتر است. اگر بهشت زیباست، بهشت‌آفرین زیباتر است.

نبی اكرم «صلی‌الله علیه و آله و سلم» فرمودند: در مورد كسانی كه بدون تعقل به دنیا ناسزا می‌گویند، می‌فرماید: به دنیا ناسزا نگویید كه دنیا مركب خوبی است برای مؤمن. زیرا به‌وسیله آن به خیر می‌رسد و از بدی نجات پیدا می‌كند.

هرگاه بنده بگوید لعنت خدا بر دنیا، دنیا می‌گوید: لعنت خدا بر نافرمان‌ترین بین من و تو بر خدا.

حق نداریم شیطان را لعنت كنیم. شیطان هم همین را می‌گوید. در آخرت شیطان می‌گوید: مرا ملامت نكنید، من فقط یك دعوت كردم.

عملاً از تولیدی‌های شیطان در مورد خودمان فاصله بگیریم.

چقدر یار خوبی است مال برای آخرت انسان. اگر با چاقو، آتش، برق و... بد ارتباط برقرار كنیم، بد می‌بینیم.

خداوند می‌فرماید: ما مال را برای شما عامل قوام قرار دادیم. خداوند مال و ثروت را خیر می‌داند. آیا برای كمك به دیگران استفاده می‌كنیم یا برای بزرگ شدن طبیعت خودمان.

امام زین‌العابدین «علیه‌السلام» فرمودند: اگر انسان بتواند از مال خوب استفاده كند، از كمال و تمام شخصیت انسان است.

امام صادق «علیه‌السلام» در مذمت كسانی كه علاقه به جمع كردن مال ندارند فرمودند: خیری در كسی كه دوست ندارد از حلال مال جمع كند، نیست. مال از نیازمند شدن و التماس به دیگران جلوگیری می‌كند. سبب ادای دِین و صله ارحام انجام دادن و كمك كردن به نیازمندان فامیل می‌شود. آنچه در اسلام بد و ناپسند است این است كه؛ با مال و فرزند بد ارتباط برقرار كنیم.

تجارت در اسلام سفارش شده است. بركت ده قسم است و نه قسم آن در تجارت است. اهل بیت «علیهم‌السلام» اكثراً كار بازرگانی می‌كردند. بارها اموالشان را به مردم می‌بخشیدند. امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» هزار برده را از مال خودش آزاد كرد. سفارش حضرت این بود كه؛ دنبال تجارت باشید زیرا بازرگانی شما را از آنچه در دست مردم است، بی‌نیاز می‌كند.

خداوند دوست دارد كسی را كه حرفه بلد است و امین است. ساختن زره را به حضرت داوود یاد داد تا از دسترنج خودش بخورد.

امام صادق «علیه‌السلام» فرمودند: تجارت عقل انسان را زیاد می‌كند.