دشمنان دین، ریشه هر زشتی و فحشا هستند

در جلسه گذشته روایت بسیار مهمی را از وجود مقدس امام صادق (علیه‌السّلام) آغاز کردیم که در فهم بسیاری از مسائل به خصوص در علوم انسانی به ما کمک زیادی می‌کند.

امام صادق (علیه‌السّلام) در مورد خودشان فرمودند که ما اصل و ریشه هر خیری هستیم. فروعشان را هم معرفی کرده و فرمودند: توحید، نماز، روزه، کظم غیظ، گذشت از بدکار، رحمت به فقرا، تعهد داشتن به همسایه و اقرار به فضل هر کس که فضیلت و خوبی دارد. پس هر چه شما خوبی ببینید، اصل و ریشه‌اش اهل بیت (علیهم‌السّلام) هستند.

در ادامه روایت، امام صادق علیه‌السلام اخلاق دشمنانش را معرفی می‌کند و می‌فرماید: «و عَدُوُّنا أصلُ كُلِّ شَرٍّ و مِن فُرُوعِهم كُلُّ قَبیحٍ و فاحِشَةٍ= و دشمنان مایند ریشۀ هر شر و تباهى و هر زشتى و فحشایی از شاخۀ آنهاست ».

قبیح، زشت یا منکر، یک مفهوم عام است؛ اما فحشا تجاوز به حریم دیگران و مزاحمت درست کردن برای دیگران است. اذیت کردن دیگران است. مثلاً یک آقا یا خانمی که در منزل بداخلاقی دارند و با حریم هم کار دارند و در کار هم فضولی می‌کنند و از همدیگر سؤالات متجاوزانه می‌کنند، این فحشا است. یا کسی که خانواده‌اش از او حساب می‌برد و می‌ترسند از اینکه کنارش باشند و دلشوره دارند، چنین کسی اهل فحشاست. چون به حریم امن خانواده‌اش تجاوز و ظلم می‌کند. فحشا مختص رابطه جنسی نامشروع نیست. این یک مصداق کوچکی از فحشاست.

فحشا یعنی آن کسی که کنار تو است، نمی‌تواند با شادی و آرامش کنار تو زندگیذکند. فحشا یعنی تو زودرنج و حساس باشی و چون به تو برمی‌خورد، اعصاب دیگران را هم خرد ‌کنی. این فحشا، فحشای باطنی است و از فحشای ظاهری به مراتب گناهش بیشتر است و جهنمش طولانی‌تر.

حالا حضرت مصادیق اخلاق دشمنان‌ شان را می‌گویند. بعد هم یک نتیجه فوق‌العاده زیبایی می‌گیرند.

• «الکذب»، دروغ فحشای وحشتناکی است که با ایمان اصلاً جمع نمی‌شود. به امام گفتند: مؤمن ممکن است زنا کند؟ گفت: بله. گفتند: مؤمن ممکن است دروغ بگوید؟ فرمود نه.
• «و البخل»، نقل است که جمع‌کننده همه بدیها و هر عیبی، بخل می‌شود. تنگ‌نظری از آن وحشتناک‌تر است. چون آدم تنگ‌نظر و تنگ‌روح دائماً روحش از دست خودش در عذاب است. یکسره از چیزی ناراحت می‌شود و یکسره پرخاشگری و جیغ و داد و توقع دارد. نه حریم پدر و مادر و نه حریم همسر و نه حریم خواهر و برادر و زیردست را می‌شناسد. کسی که بخیل و خسیس است، همه بدیها را با خودش جمع می‌کند. آدمی که نه در جنبه اقتصادی، نه در جنبه بدنی، نه در جنبه حیوانی، نه در جنبه علمی، نه در جنبه معنوی، و حتی برای خودش، دهش و بخشش و تراوش ندارد، از رحمت خدا به دور است. 
• «و النمیمه= سخن چینی»، چند چیز در روایت داریم که آنقدر قبیح هستند که حتی شیطان هم از این آدم­ها متنفر است. یکی تهمت زدن است. این که انسان برای دیگران حرف درست کند، یک آدم روانی و مریض است که آلودگی دارد، دائما برای دیگران اَنگ درست می‌کند.در روایت داریم کسی که می‌تواند برای یک مسلمان کاری بکند، ولی انجام نمی‌دهد، حضرت می‌فرماید این آدم اگر بهشتی هم باشد، هر روز یک مار در بهشت او را می‌زند. یعنی در بهشت هم امنیت ندارد. پس آدمی که منقبض و جمع شده و فشرده است، فشار قبر دارد. گفتم هر چقدر روح یک انسان در فشار باشد، قبرش هم در فشار است. هر چقدر روح یک انسان شاد، آرام و با نشاط باشد و انبساط داشته باشد و سهل و راحت بگیرد، قبرش هم گشاد و بزرگ و وسیع می‌شود. به این توجه کنیم.
• «و القطیعه»، یعنی قطع رحم کردن. یعنی قطع کردن ارتباط با کسانی که خدا گفته و امر کرده با آنان مرتبط باش. قرآن می‌فرماید: «الَّذینَ یَصِلونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ[1]= و آنان كه آنچه را خدا به پیوستنش فرمان داده مى‌­‏پیوندند». یعنی مؤمنین کسانی هستند که هر چه که خدا گفته با آنان اتصال داشته باشید، اتصال دارند. شما نمی‌توانید با فامیلت و حتی اگر کافر هم باشد، قطع ارتباط کنید. مگر ارتباطی که آلوده به گناه و معصیت خدا باشد. مثلاً مراسم عروسی و جشن تولد که آلوده به گناه است، رفتنش حرام است.
• «و أکل الربا و أكْلُ مالِ الیتیمِ بِغَیْرِ حَقِّهِ ». رباخواری که ماشاءالله الان هم غوغا می‌کند. خداوند به خوردن مال یتیم به غیر حق غضب می‌کند.
• «و تَعَدّی الحُدودِ الّتی أمَرَ اللّه ُ». تجاوز به حدود خدا. خدا همه چیز را ریاضی خلق کرده. عالم جبروت و عالم ملکوت ریاضی است. عالم دنیا هم به شکل یک ساختار ریاضی از عالم ملکوت ساخته و خلق می‌شود. مثلاً در عالم ماده چقدر باید کوه و سبزه و دریا و آب و هوا باشد، همه چیز ریاضی است. احکام الهی هم ریاضی است. حدود دارد. برای همین، شما ریاضی‌ترین کتابتان رساله است. در رساله دائماً عدد دارید: 3 ـ 2 ـ 5 ـ 4 ـ 7 ـ 9. چون دین ریاضی است، خداوند برای هر چیزی حدی قرار داده: «قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْراً= خدا برای هر چیزی قدر و اندازه‌ای قرار داده». این حدود باید رعایت بشود.

در قرآن نیز سه حکم در مورد کسی که تجاوز به حدود الهی می‌کند، آمده است: «هُمُ الظَّالِمُونَ= ظالم است»، « هُمُ الْفاسِقُونَ= فاسق است»، «هُمُ الکافرونَ= از کافران است».

در قرآن کریم هر جا که یک دستور عملی می‌دهد، مثلاً می‌گوید اگر کسی کفر بورزد، منظور از کفر در اینجا نه این که خدا و دین را قبول نداشته باشد؛ بلکه کفر یعنی مقاومت در مقابل پذیرش یک حق. مثلا ایستادن در مقابل حقوق شوهر. پس تجاوز به حدود الهی از اخلاقیات دشمنان اهل بیت است.

• «و رُكُوبُ الفَواحِشِ ما ظَهَرَ منها و ما بَطَنَ و الزِّنا و السَّرِقَةُ و كلُّ ما وافَقَ ذلكَ مِنَ القبیحِ = مرتکب شدن فحشاها، چه ظاهری و چه باطنی و زنا و دزدی و هر چیزی که با این زشتیها و فحشاها مناسبت دارد، اینها از اخلاق اهل بیت نیست؛ بلکه همه از فروع دشمنان است.

شرط معیت با اهل بیت، تعلق به فروعات آنهاست

حالا حضرت اینها را معرفی کرد؛ اما درس اصلی اینجاست که فرمودند: «فكـذَبَ مَنْ زَعَمَ أنّهُ معَنا و هو مُتَعلِّقٌ بِفُرُوعِ غَیْرِنا= دروغ مى‌گوید هر كس که گمان مى‌كند با ماست، اما به شاخه‌هاى دیگرى جز ما چنگ بزند». یعنی هر کس فکر می‌کند با ما اهل بیت است، ولی اخلاق دشمنان‌مان را دارد، دروغ می‌گوید که با ماست. بنابراین، هر کس می‌خواهد با اهل بیت باشد، باید تعلق به فروع اهل بیت داشته باشد. چون اهل بیت اصل هستند. تو باید شاخه و فرع باشی. نمی‌توانی ادعای محبت اهل بیت را بکنی و اینطور نباشی.

چطور می‌توان گفت که من امام حسین علیه‌السلام و حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را دوست دارم و می‌خواهم با او محشور بشوم؛ ولی سبک زندگی ات با آنها نیست. وقتی که تو در خلقیات، انتخاب لقمه، انتخاب شغل، شوهرداری، زن‌داری و بچه‌داری‌ات به آنها تعلق نداری و شبیه آنها نیستی. پس چطوری فکر می‌کنی که شب اول قبر به آنها ملحق می‌شوی؟

بعضی‌ها واقعاً اصرار دارند که مذهبی نباشند. اصرار دارند که به خدا و اهل بیت نچسبند. می‌خواهد اسم انتخاب کند اصلاً نمی‌تواند یکی از اسمهای حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را انتخاب کند. بنابراین، کسی که از اخلاق اهل بیت علیهم‌السلام خوشش نمی‌آید و نمی‌خواهد از فروع اهل بیت باشد، چطور می‌خواهد اهل بیت در شب اول قبر به دادش برسند؟

پس یادمان نرود که نکند عزاداری کنیم، ولی تعلق به دشمنان اهل بیت داشته باشیم. نکند ما بگوییم که خدا لعنت کند کسانی را که امام حسین علیه‌السلام را اذیت کردند و تنها گذاشتند و کمک نکردند و بعد خودمان امام زمان علیه‌السلام را تنها بگذاریم و اذیتش کنیم. این وحشتناک است.

قا/205

سیدالشهداء/محرم

[1] . سوره رعد/ آیه 21.