دایره‌ی دعاها و فعالیت‌های شخصیت مهدوی به یک قشر خاص محدود نیست

انسان چگونه می‌تواند در بهشت به ملک کبیر برسد؟ پاسخ در همین فرمولی است که بعد از هر نماز در ماه‌ مبارک رمضان خوانده می‌شود: «اللهم ادخل علی اهل القبور السرور» به همین دلیل است که این دعا، دعای فوق‌العاده‌ای است و به همین دلیل است که هر کس این دعا را در تعقیب نمازهای ماه رمضان بخواند، گناهان گذشته،‌ حال و آینده‌اش آمرزیده می‌شود. آمرزش یعنی انسانی که این چنین اهل خیر است، در همه ابعادش خیر می‌رساند. در هر ۵ بخش، روحیه‌ اش خروجی دارد و دائماً از او حسنات به آخرت ‌می‌رود. اگر سیئاتی هم در گذشته، حال و آینده‌اش باشد، آمرزیده می‌شود. چون بزرگی شخصیت او به بزرگی نظام خقلت است، دیگر گناهی برای او باقی نمی‌ماند و این بزرگی، گذشته، حال و آینده او را در بر می‌گیرد. آثار چنین شخصی تا بی‌نهایت باقی می‌ماند. شخصیت انسان در این ماه با این دعاها شکل می‌گیرد. این شخصیت یک شخصیت مهدوی است. به همین دلیل است که در شب 23 ماه رمضان توصیه شده است که بیشتر دعای فرج خوانده شود. در این دعاست که سائل از خداوند می‌خواهد که امام بر کل زمین حاکم باشد و کل زمین، خودش را در اختیار امام زمان قرار بدهد. آن هم از روی طوع و رغبت و نه از روی اجبار. اینجاست که کار فرهنگی ‌می‌طلبد. اینجاست که انسان باید در هر ۵ حوزه وجودی‌اش، برای انسان‌سازی هزینه کند. توصیه به حق، توصیه به صبر و کار فرهنگی کند تا مردم جهان امام زمان (عج‌الله تعالی فرجه الشریف) را بشناسند و او را بخواهند. به همین دلیل است که اگر کسی با دعاهای ماه رمضان انس بگیرد، به لحاظ شخصیتی در چادر امام زمان (عج‌الله تعالی فرجه الشریف) قرار می‌گیرد. ماه رمضان بهترین رحم زمانی برای قرار گرفتن در خیمه امام زمان (عج) است.

اکثر دعاهای ماه رمضان مهدوی است. در دعای اللهم ادخل علی اهل القبور السرور تا آخر دعا، انسان هر شب از نظر فردی وسعت پیدا می‌کند. در بعد اجتماعی نیز انسان، تبدیل به یک مصلح جهانی می‌شود، درست مانند امام زمان (علیه السلام). چنین انسانی آرام نمی نشیند تا موانع ظهور امام را برطرف کند. امام درباره این افراد می‌فرماید: اگر این افراد به مرگ عادی هم بمیرند، گویی در خیمه امام زمان، در کنار او و شهید از دنیا رفته‌اند. زیرا روح آنان روحی مهدوی، مبارز و مصلح است. خداوند آنها را با نیت‌هایشان محشور می‌کند. اجر این افراد از صدها شهید بالاتر است. زیرا لحظه به لحظه در حال این جهاد، مبارزه و تلاش برای برطرف کردن موانع ظهور امام زمان (عج) بوده است.

در هر شب ماه رمضان این دعا خوانده می‌شود: «اللهم إنا نرغب الیک فی دوله کریمه = الهی ما به دولت کریمه‌ای که وعده فرموده‌ای مشتاقیم». این خیلی مهم است که توصیه فرموده‌اند در شب‌های ماه مبارک رمضان این دعا را بخوانید. اگر چنین رغبتی در وجود کسی اتفاق بیفتد، قطعا از اعوان و انصار حضرت است. مسئله این است که آیا آثار این رغبت در وجود ما می‌افتد یا خیر؟ آیا این آرزو، جزء تمناها و آرزوهای ما هست یا نه؟ یعنی زمانی که به درون خودمان مراجعه ‌می‌کنیم، آیا واقعاً اگر امام زمان با ما رو به رو شود ‌می‌گوید این فرزند من جزو مشتاقان من بود؟ آیا امام می گوید این فرزندم صبح که از خواب برمی‌خیزد تا شب که ‌می‌خوابد، به یاد من بوده و برای من دوندگی ‌می‌کند و به فکر من است و در ‌همه‌ی کارهایش من را در نظر ‌می‌گیرد؟ غربت، آوارگی، طردشدگی، تنهایی و نیاز من را مورد نظر دارد؟ آیا امام زمان چنین چیزی را برای ما تأیید می‌کند؟ اگر تأیید کند که خوش به حالمان.