دانشجوی درسِ آخرت باشیم

پیغمبر (صلوات الله علیه) فرمودند: «طَلَبُ العِلمِ فَریضَۀٌ عَلی کُلِّ مُسلِم؛ طلب علم بر هر مسلمانی واجب است.» (مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار, جلد۱, صفحه۱۳۳)

دانش چه چیزی را یاد بگیریم؟ برای پاسخ به این سوال می شود گفت، از همین دانشمندان خود مان می توان الهام گرفت و آموخت. همانطور که آنها می‌خواستند در پزشکی خدمت کنند و آدم‌های معتبر و مهمی شوند، دنبال این علم رفتند و پزشکی را یاد گرفتند و بدن را شناختند. دانشمندانی که می‌خواستند در فیزیک، برق، نانوتکنولوژی، کامپیوتر کار کنند، زحمت کشیدند و فرمول ها و مقررات آن علوم را شناختند و با آنها هماهنگ شدند و سپس منشأ اختراعات و اکتشافات و خدمات و سازندگی‌ شدند.

هیچ دانش و معرفتی مهمتر، ضروری­ تر و حیاتی ­تر از «خودشناسی و انسان­ شناسی» برای انسان نیست. انسان یک موجود ابدی است و عمرش در آینده، به اندازه عمر خداست. یعنی تا خدا خدایی می‌کند، انسان قرار است کنار خدا باشد. قرآن کریم که کتاب آفرینش و علمی ­ترین و تخصصی ­ترین کتاب عالم است و به وسیله خداوند تبارک و تعالی تدوین شده و به وسیله انبیاء برای ما فرستاده شده، 80 بار از جاودانگی انسان سخن گفته است.

قرآن در سوره آل عمران فرمود: سرعت بگیرید به سمت مغفرت پروردگارتان و بهشتی که به اندازه همه آسمانها و زمین است، حرکت کنید. باید اول وقت بگذاریم و مقررات و فرمول ها را بشناسیم. تک ­تک من و شما باید چنین انتخابی کنیم. هر کسی که می‌خواهیم باشیم، کارگر، دکتر و مهندس، زن خانه ­دار. در مسیر حرکت به سمت آخرت همه ما دانشجو هستیم. مثل دانشجویان دانشگاه‌ها، تک­ تک ما باید فرمول‌ها را بشناسیم و بعد خودمان را تسلیم این فرمول ها کنیم. از این رو، بیشترین چیزی که در اسلام رویش تأکید شده، شناخت و معرفت است. فرمول های نظام ابدی و نظام انسانی باید شناخته شود و من باید خودم را بشناسم که چه کسی هستم که قرار است به بلندای ابدیت کنار خدا باشم؟

پس انسان هم که قرار است شبیه خدا شود، باید قوانین و قاعده های این علم را فراگیرد و بکوشد به درجه ای برسد که وقتی به سرمنزل آخرت رسید تا خدا خدایی می‌کند کنار خدا در بهشت، جاودانه زندگی کند. (مبحث «قلب» استاد شجاعی جلسه اول)

ارزش دانشگاه به دانشجو و استاد است. ارزش عالم و کره زمین و انسان به «متخصص معصوم» است که هدایت انسانها را به عهده دارد. تنها متخصص معصوم می تواند آنها را به اندازه خلیفۀ الله تربیت کند. حال تصور کنید در جامعه ای که امام، هدایتگر، و متخصص معصوم نباشد، این جامعه چه ارزش و اعتباری خواهد داشت؟ همان طور که دانشگاه بدون دانشجو و استاد هیچ ارزشی ندارد. (برگرفته از مباحث «محرم» استاد شجاعی)