خودشناسی مقدمه ی زندگی نو

در این جلسه صحبت از خودشناسی و کاربرد آن در زندگی می باشد. بین زندگی که براساس خودشناسی است و یک زندگی که بدون خودشناسی است فرق است.

باید بدانیم که آنچه حال ما را ساخته است گذشته ما بوده و چند چیز در گذشته بوده که در زندگی ما تأثیر داشته است و اگر بخواهیم بدانیم که خوشبخت و شاد و آرام هستیم یا خیر در چند مورد باید بررسی شود و به گذشته نگاه شود آن چند مورد:

انتخابات، ارتباطات، رفتارها، افکار، این مجموعه در گذشته حال ما را ساخته است و حال ما مجموعه ی آن چند چیز است در ما.

اگر کیفیت خوبی می خواهیم داشته باشیم باید خود را بشناسیم و قیمت خودمان را بدانیم، انسان پنج قیمت دارد و در آن پنج قیمت زندگی می کند. بیشتر انسانها دلیل شکست شان این است که خود را نمی شناسند. امروزه با اینکه علم پیشرفت زیادی کرده است و آسایش را به همراه آورده اما آرامش را نداشته است و این بدلیل نشناختن خود است.

انسان در هر زمان باید احساس تازگی، لذت و شادی داشته باشد. یک آمار جهانی این است که انسانها از گذشته و از انتخابات و رفتارها و ارتباطات و افکار گذشته خود پشیمان هستند اما باید دانست که گذشته، گذشته است و فقط باید از آن عبرت گرفت و اینکه به گذشته برگردد و غصه بخورد این خود از حملات شیطان است تا شادی را از انسان سلب کند.

ما می خواهیم حال و آینده خود را بسازیم، انسان دو آینده دارد و باید برای این دو آینده حتماً فکر کنیم و انسان ذاتاً دوستدار خود است و حب نفس دارد و می خواهد که خوشبخت باشد و به فکر منافع و خوشبختی و آینده خویش می باشد با آنکه همه ی انسانها اینگونه هستند و براساس عشق به خود تصمیم می گیرند اما باز پشیمان می شوند. افرادی که به زندان رفته اند همه ی آنها برای خوشبختی خود تلاش کرده اند اما ناموفق شده اند.

باید یک نگاه درست به خود داشته باشیم که هم دنیا و هم آخرت خود را بسازیم. بشر شناخت درستی از خود ندارد و فقط از زمان تولد تا مرگ را در نظر دارد و به همین خاطر با آمدن آسایش بسیار، آرامش بشر کمتر می شود. هیچ ضرر و زیانی بیشتر از این نیست که خود را نشناسیم.

درباره ی خودشناسی، اگر کسی نتواند خود را بشناسد افکار او افکار درستی نخواهد بود و نمی تواند انتخابات و ارتباطات درستی داشته باشد و هر آنچه که در مورد خود فکر می کند و می خواهد می بیند که آنچه می خواسته نشده چون افکار و شناخت او درست نیست. بنابراین اگر کسی می خواهد خود را خوشبخت کند باید اطلاعات دقیق از ساختار وجود خود و توانایی و قوای خود و نحوه ی استفاده از آنها را داشته باشد.

خودشناسی راحت تر از شناخت دیگران است. حضرت علی (ع): «کیف یعرف غیره من یجهل نفسه» چگونه می تواند دیگران را بشناسد در حالی که خود را نمی شناسد. کسی شناختی که از خود دارد غلط باشد پس نسبت به دیگران هم شناخت درست ندارد و بقیه را هم غلط می بیند. افرادی که افکار بد دارند به دیگران هم بدبین هستند.  در باره این افراد حضرت می فرمایند: انسان یا به کسی نگاه نمی کند و یا آنکه با صفات بد نفس خود به دیگران نگاه می کند. «الرجل سوء لا یطن به احد الا به صفته نفسه».

پس شناخت خودمان این نیست که فقط روی خودمان کار مثبت انجام دهیم می توانیم دیگران را خوب بشناسیم یک معلم خوب که خوب خودشناسی کرده است شاگردانش را هم خوب می شناسد و با شاگردان خوب ارتباط برقرار می کند. یک همسر خوب وقتی خودشناسی کرده است پس همسر خود را خوب می شناسد و با او ارتباط درست خواهد داشت. و یا در مورد فرزند که در هفت سال اول هفت سال دوم و سوم باید با او چگونه رفتار کند نه یک رفتار یکنواخت و لوس پرور یکی از بیماری های رایج در خانه ی ما فرزند سالاری و لوس و بی طاقت کردن فرزندان است.

ما قبل از آنکه بدانیم چه هستیم باید بدانیم چه نیستیم چون تعریفهای غلطی در 2000 سال پیش در مورد خودشناسی نزدیک به 300 نظریه غلط داده شده است. اکثر آنها غلط و یا ناقص است و آن نظریات از طریق دانشگاه تلویزیون روزنامه و غیره ... به انسان آموخته می شود. پس مردم شناختی که از خود دارند یک شناخت ضعیف و غلط است. تعاریف غلط را باید بیرون آوریم و از فکر ما بیرون آید باورهای غلط از فکر ما بیرون رود که سرمایه گذاری بی فایده ای نکنیم.

برگرفته از سلسله مباحث زندگی از نو، استاد محمد شجاعی