خانواده آسمانی جلسه 60

90/07/14

از سلسله مباحث استاد محمد شجاعی

در مورد استمداد از معصومین «علیه‌السلام» باید گفت مهمترین کمکی که ما از ایشان باید بگیریم «شباهت» است. زیرا آنها مربی ما و خلفای الهی هستند و رفع گرفتاریهای ما در مرتبه­ی بعد قرار دارد. آنچه که مهم است اینکه ما باید خودمان را به ایشان نزدیک و در واقع شبیه کنیم و ایشان در ما تصرف و اِعمال ولایت کنند و اسماءالهی که در ما بالقوه موجود است به فعلیت درآمده و از دانایی به دارایی برسیم. و کسی در این راه موفق است که نقاط ضعف خود و خطراتِ راه را شناسایی کند و از استاد راهنمایی بگیرد. و البته کسانی که به راحتی استاد و کتاب و امکانات به دست­شان رسیده خیلی استفاده نمی­کنند. ولی کسانی که در محرومیت بی خدایی به سر برده­اند خیلی بیشتر قدر خدا و مظاهر تامّ او را می­دانند و از آنها استمداد می­کنند، چون به مراکز اضطرار شان پی برده­اند. در دعای عرفه هم آمده که خدایا مرا به مراکز اضطرارم واقف کن. ما باید معضلات شب اول قبر و قیامتمان را شناسایی کنیم. تا زمانی که دغدغه های آخرتی به سراغ ما نیامده اساتید، کتاب، سی دی، ذکر، الله و معصومین «علیه‌السلام» برای ما جذابیتی ندارند حتی اگر صرف دستور استاد، اطاعت کنیم، تغییر در ما اتفاق نمی­افتد.

قدر آب را کسی می­داند که تشنگی کشیده باشد. کسانی که با پیشنهاد دیگران و یا اتفاقی به این کلاس راه یافته­اند و خودشان دچار عطش نشده­اند بهره برداری هم نخواهند داشت و حتی ممکن است مبتلا به قساوت قلب هم شوند، مگر افرادی که در حین این کلاسها معرفت به جهنم و مراکز اضطرار پیدا کنند، و کمالات انسانی را از کمالات مراتب پایین تر تشخیص دهند. از وجود مقدس پیامبر «سلام‌الله علیها» بسیاری از نزدیکان ایشان نه تنها هیچ بهره ای بردند بلکه جهنمی هم شدند. پیامبر «سلام‌الله علیها» همسرانی داشتند که از ایشان طلاق گرفتند. حتی همسر بعضی از ائمه مانند امام جواد و امام حسن مجتبی «علیه‌السلام» ایشان را مسموم و شهید هم کردند. به همین دلیل پیامبر «سلام‌الله علیها» فرمودند: «ازهد الناس فی العالم اهله و جیرانه» بی رغبت ترین مردم نسبت به عالم خانواده و همسایگان او (به طور کلی نزدیکان) هستند. کسی که سیر است و غذا بخورد، غذایش نه تنها جذب نمی­شود بلکه دفع هم می­گردد. اینکه شخص 50 سال نماز خوانده و یک رکعتش قبول نمی­شود، قرآن می­خواند و قرآن لعنتش می­کند، حج می­رود و اتفاقی برای او نمی­افتد به این دلیل است که هنوز به یقین نرسیده است که اینها در صحرای قیامت که تمام آتش است قطعه زمین خنکی هستند. این افراد اصلاً معنای قرآن، حرم، مسجد، سجاده و نماز و ... را نمی­فهمند زیرا خودشان را ابدی و جاودانه نمی­دانند.

کسانی که از سراسر جهان تماس می­گیرند و تقاضای چند جلد قرآن، کتاب، سی دی و مبلغ و ... می­کنند قحطی کشیده اند و جهنم و دوری را تجربه کرده­اند. کسانی که این دردها را ندارد در معرض خطر بزرگی هستند. از بین کسانی که اتفاقی یا به واسطه­ی دیگران به کلاس راه یافته­اند فقط و فقط در صورتی که به معرفت برسند نجات پیدا می­کنند. این طورنیست که افراد بی درد به این مباحث نیاز نداشته باشند بلکه احساس نیاز ندارند. در قرآن آمده که در قیامت به کسانی می­گویند که فقط یک سجده کنید تا به بهشت بروید (یُدعون الی السُجود...) نمی­توانند زیرا در دنیا نمی­توانستند نماز بخوانند رغبتی نداشته­اند.

برای اموات نمی­توان کارهایی را اهدا کرد که با آنها سنخیت نداشته­اند زیرا جذب نمی­کنند. یک ولی خدایی تعریف­ می­کرد که در قبرستان بوده که مرده­ای را آورند برایش قرآن هم می­خواندند و او به شدت فریاد و نعره می­کشید. این میت با قرآن سنخیتی نداشته حتی اگر هم می­خوانده جذب نداشته است. اما اگر در دنیا با قرآن انس داشته وقتی برایش قرآن بخوانیم لذت می­برد. باید ببینیم که میت با چه چیزهایی در دنیا انس داشته زیارت عاشورا، جامعه­ی کبیره، روضه، شام و نهار دادن و .... همان کار را برایش انجام دهیم. در حال حاضر هم کسی که با خانواده نزدیکان زمینی­اش اشباع است در خودش نیازی به ارتباط با خانواده­ی آسمانی­اش احساس نمی­کند. این افراد خودشان را فقط جسم می­دانند. انسانی که شکمش سیر است و لو با آشغال آن را پر کرده باشد احساس گرسنگی نمی­کند و اگر چیزی هم بخورد و لو بهترین غذا، آن را جذب نمی­کند. انسانی که احساس نیاز کند هرگز «زده» نمی­شود. در روابط بین فرزند و والدین، مادر مدتها در کنار فرزندش باشد سیر نمی­شود و به محض اینکه فرزند از او جدا می­شود کم می­آورد.

اما در رابطه با دیگران اینطور نیست. برای همین پیامبر «سلام‌الله علیها» می­فرمایند یکدیگر را اینقدر نبینید که به هم عادت کنید. وقتی افراد به هم عادت کنند دیگر جذب ندارند و بلکه بهانه هم می­گیرند مانند مردانی که باز نشسته می­شوند همسرانشان اصرار دارند که اینها از منزل خارج شوند، مردی که تا شب خارج از منزل کار می­کند وقتی به خانه می­رود هم بیشتر قدر می­داند و هم بیشتر قدرش را می­دانند. آقایان باید حتماً توجه داشته باشند که ساعت حضور شان در منزل کم باشد. کسی که به قحطی برنخورده باشد از معنویت نمی­تواند لذت ببرد. کسانی که گله دارند چرا توفیق نماز شب ندارند یا ازآن لذت نمی­برند، به این دلیل است که هنوزاحساس نیازوعطش نکرده اند. زیرا به حدی مشغول رسیدن به نیازها و خواسته های قالب هستندکه اصلاً نیاز بالاتر را احساس نمی­کنند. و همینطور کسانی که اطرافشان سرشار از معنویت استاد، کتاب، مسجد، حرم و حسینیه و .... است اصلاً احساس تشنگی نمی­کنند:

آب کم جوی تشنگی آور بدست                       تا بریزد آبت از بالا و پست

کسانی که از نعمتهای معنوی پیرامون خود استفاده نمی­کنند وقتی به آخرت منتقل می­شوند متوجه می­شوند غرق در چه ثروتی بودند و غافل بودند. معصومین «علیه‌السلام» مفت در اختیار ما هستند و به شدت هم به ما علاقمندند. ما باید بدانیم که کارکرد این وجودهای مقدس چیست و ما را تا به کجا خواهند برد؟ مخصوصاً امام زمان «عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف» در عصر حاضر، که اگر توجه به دغدغه ها، غصه ها و تنهایی و .... ایشان نداشته باشیم حتماً جهنمی خواهیم بود. در برابر بی عاطفگی عابدی در آزار دیدن خروس که یک حیوان است زمین واکنش نشان داده و او را می­بلعد. با بی عاطفگی ما نسبت به امام زمانمان چه خواهند کرد؟ امام در نامه هایشان ما را قسم می­دهند که به ما کمک کنید، برای فرج من دعا کنید و .... ما همین الان باید به حضرت کمک کنیم بعد از ظهور که جای خودش را دارد.

مناجات با حضرت، اندیشیدن به او، خدمت به حضرت و ... مهمترین نیاز خود ماست. و متأسفانه مسایل روزمره ما بزرگترین نیاز ما شده است. با این وضعیت ما بعد از مرگ بسیار بدبخت خواهیم بود. ما تا متوجه نیازمان به حضرت نشویم از هیچ نعمت معنوی­ای نمی­توانیم استفاده­کنیم، همانطور که از پیامبر و سایر معصومین «علیه‌السلام» استفاده نشد. کسی که خودش را نشناسد نماز، روزه، پرواز و .... ندارد. نه که اینها را ترک کند بلکه تلاش کند که به تعبیر امام حسین «علیه‌السلام» مراکز اضطرارش را بشناسد. «اوقفنی علی مراکز الاضطرار» ما باید دشمنان خود را بشناسیم. «حضرت سجاد «علیه‌السلام» در مناجات شاکین در این باره اینگونه می­فرمایند: «الهی الیک اشکوا نفساً بالسوء اماره» خدایا من به تو شکایت می­کنم از نفس که مرا به بدی فرمان می­دهد. ما باید تمرین کنیم که مقابل نفسمان ایستادگی کنیم. نفس امام انسان را زودرنج، عصبانی، حسود و متکبر و ... می­کند. «.... و الی الخطیئه مبادره» و به سوی خطا به سرعت حرکت می­کند. فقط خدا می­داند که آن طرف بهشتی ها چه حسرتی می­خورند که چه ثروتی داشته و نتوانستند بیشتر بهره برداری کنند جهنمی ها که دیگر جای خود دارند. بهشتی ها حسرت پنج دقیقه از وقت دنیا را می­خورند. برای شناختن مراکز اضطرار ما باید جهنم شناسی و آخرت شناسی کنیم و باید وقت بگذاریم.

ما اگر بدانیم که به خاطر اسراف چه بلایی در آخرت سر انسان می­آورند خدا را شکر می­کنیم که به اندازه­ی عفاف و کفاف داریم. ما باید جهنم را بشناسیم، تا بفهمیم که الان کجای آن قرار داریم. ما بسته به تعداد، شدت و نوع بیماری باید رنج عذاب را تحمل کنیم. البته ما به برکت ولایت اهل بیت «علیه‌السلام» تولد ناقص نداریم ولی تولد بیمار هم خطرناک است. مسایل و رذایل اخلاقی باعث انواع بیماری ها می­شود. ما باید کتابهای اخلاق اسلامی معتبر را حتماً بخوانیم. کلاسها و کتابهای اخلاق که کارشناسانه نیستند انسان را بیمارتر هم می­کنند ما باید سعی کنیم که با شرایط و امکانات موجود اعم از مطلوب و غیر مطلوب شاد و آرام باشیم و این آموزش صحیح نیاز دارد و متأسفانه بیشتر افراد کوتاهی می­کنند که پیامبر «سلام‌الله علیها» می­فرمایند که بیشتر ناله های اهل جهنم از امروز و فردا کردن است.

یعنی افراد بدی نبودند ولی تنبل و بیحوصله بودند. انسان باید با خون دل خوردن و لو از استاد سیلی هم بخورد مطالب مورد نیازش را بفهمد. قرآن جهنم را جای نفهمها می­داند و بهشت را جای عاقلان و فهمیده ها. ما باید بفهمیم چه کسی هستیم؟ از کج آمده، در کجاییم، و به کجا خواهیم رفت. کسانی که برنامه می­گیرند باید چندین بار حتی ده بار برنامه­ی اول را اجرا کند، تا آماده­ی برنامه­ی دوم و سوم شوند. در برنامه­های دوم و سوم مناجات خمس عشر را اینگونه تجویز می­کنیم: جمعه ها مناجات 8 و 1، شنبه ها 9 و 2 و .... شب جمعه ها مناجات زاهدین. البته غالب اینها جذب ندارند و به اصرار این دستورات را می­گیرند. زیرا وقتی مشکلاتشان را می­نویسند همان مشکلات روز اولشان است. آیا با خواندن مناجات شاکین از شدت اضطرار گریه امان می­گیرد؟ ما وقتی چیزی را مثل اتومبیل، پول و .... را از ما می دزدند می­فهمیم چه از دست داده­ایم، آیا با شناختن مراکز اضطرار و ضعفهایمان می­فهمیم دچار چه فاجعه­ای هستیم؟ آیا برای بداخلاقی و زودرنجی مان تا به حال گریه کرده­ایم؟ به خاطر سوالهای بیجایی که از دیگران کرده­ایم تا به حال شرمنده و پشیمان شده­ایم؟

«.... و بمعاصیک مولعه....» و به نافرمانی ها (از دستورات تو) بسیار ولع دارد (حریص است) از جهنم که عبور می­کند می­سوزد. اگر  انسان از جهنم (دنیا) عبور کند و بسوزد آن طرف هم می­سوزد و اگر نسوزد در آخرت هم نمی­سوزد. والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته .